فلک همیشه به کام یکی نمی‌گردد،
که آسیای طبیعت، به نوبت است ای دوست!

- شهریار .

‌ ما رِند و خراباتی و دیوانه و مستیم
پوشیده چه گوییم؟ همینیم که هستیم .

به اندازهٔ کافی خاطره دارم
تا قهوه‌ام را به‌تنهایی در کافه‌ای بنوشم
که همه آن را خلوت می‌پندارند،
امّا با آنانی که نیستند
شلوغ شده است...

- محمود درويش.

"كاش بتونم يك روز به اين باور برسم كه كافی‌ام. كه تلاشم كافيه، وجودم كافيه. و آروم بگيرم. و انقدر از، از دست دادن و از دست رفتن نترسم."

گاهی جرقه‌ای، جرقه ناچیزی
این اجتماع ساکت بیجان را
یکباره از درون متلاشی می‌کرد
آن‌ها به هم هجوم می‌آوردند

هنوزم چشمای تو،
مثلِ شبای پر ستارست

مشغول بمانید تا زمانی برای غمگین شدن نداشته باشید.