Do zobaczenia w tę sobotę w Olsztynie na moim wykładzie o godz 17

Od 16.30 czekam na Państwa u wrót do bazyliki św Jakuba Apostoła ul. Staszica 5.

Tu straszą Rosją, tam - Chinami. Stronger together, czyli jak wykorzystuje się frajerów.

Bandero-chachłakopiteki, którym nie udało się zadekować w Polin lub gdzie indziej poza granicami Ukradniny, masowo odmawiają pójścia na rzeź. Mają to w dupie. 24 marca dowódca Wojsk Lądowych Ukradniny Aleksandr Pawluk stwierdził, że „Rosja może pokonać Ukradninę przy pomocy samych Ukradnińców” ze względu na negatywny stosunek społeczeństwa do pracy komisji uzupełnień. Wskazał, że obecnie na Ukradninie rośnie zjawisko moralnego wsparcia dla osób uchylających się od służby wojskowej. Przypomniał, że odmowa wypełnienia konstytucyjnego obowiązku obrony krainy 404 jest niezgodna z prawem. Wypowiedź Pawluka, który wskazał, że za deprecjonowanie autorytetu komisji wojskowych odpowiadają media, spotkała się z ostrą reakcją banderowskich "dziennikarzy". W artykule zamieszczonym na łamach „Ukradnińskiej Prawdy” przypomniano szereg afer korupcyjnych w bandero-chachłakopiteckich komisjach wojskowych (na początku br. było wszczętych ponad 300 postępowań karnych).

Bądź sobą;

wszyscy inni są już zajęci.

Niech płynie w nas — mówimy jeszcze
ten szmer ciemności, póki księgę
obłoków wiatr przegina miękką.
Bo tyle tylko wiary w pieśni,
ile obrazu pod powieką
ziemi odbitej ostatecznie.

Wrzesień. 1992 rok. Noc nad Wigrami. Chłód jesieni i okutani w czarnych golfach pijemy w musztardówkach z przyjaciółmi spirytus Royal rozrabiany wodą z jeziora, jaramy „Popularne”, patrzymy w mroczną ton jeziora i słuchamy muzyki. Zawsze muzyka.

I nikt z nas nie wiedział, nie pojmował w pełni, że nie tyle wkraczamy w dorosłość i w nowy wiek, ile w czas zagłady i dekonstrukcji wszelkiego sensu.

Tam w smutku borealnej scenerii, jak to tylko u nas na Suwalszczyźnie może być we wrześniu, melancholijnie i niepokojąco, jak w „ Matce Joannie od Aniołów”, tam staliśmy u grani przepaści.

Tam widzę nas. Wtedy. Rzucamy w ciemność płaskie kamienie, wsłuchując się w odbicia na lustrze jeziora.

Co z tego wszystkiego pozostało w nas? Kim jesteśmy?

Dokąd idziemy?

Wigry. Jesień. 1992 r.

https://open.spotify.com/track/5BCbLJbthoQGnUMHxHdMgC?si=R1RTchg7REy_lwYKQChIhg&context=spotify%3Aalbum%3A0URGQVevUR1nvVXKdXzzzi

NIE WYCHODŹ BEZ PARASOLKI
Na zdjęciu ochotnicze legiony polskie w drodze na pomoc Ukradninie. Za wolność waszą i naszą. A żegnają je na peronach cwane chachłaki, które się zadekowały nad Wisłą i żyją na koszt podatnika polińskiego. Machają dzielnym poliniakom czarno-czerwonymi chusteczkami i dodają im otuchy, pokrzykują, by Lachy tam za Dnieprem sprawiały się dzielnie, ginąc za wieliku uroinu.

Uwiecznione na tym obrazku zostały i stan świadomości polińskiej, jej właściwa kondycja i znaczenie, i stosunek amerykańskiego władcy much do tej mierzwy. Mierzwa zawsze będzie mierzwą. Bezwolnym narzędziem.
Żyjemy w zeroemisyjnym obozie koncentracyjnym pełnym zeromisyjnych baraków zgodnych ze zbawienną dyrektywą.

Zeromisyjne kominy, zeromisyjne życie.
Zeromisyjna zagłada.
Zeromisyjny sens.

Większość znów uległa propagandzie grozy. Niedawno robili pod siebie na hasło wirus, teraz - widać w ich oczach obłęd na hasło wojna i schron. Niewolni głupcy. Dzieci w przedszkolach uczą się przyjmować postawę żółwia, eksperci radzą, jak przetrwać bez wody, opatrywać rany oraz przerzucić się na zieloną energię, która ma być lekiem na wojenne braki prądu.

A wszystko to jest identycznie trwałe, jak numer telefonu na pudełku zapałek.