#Text
حواستون به آدمای صبور زندگیتون باشه!
اوناهم یه روز دلخور می‌شن و شما با تصور این که؛
این که همیشه و توی هر شرایط هست،
از دلشون درنمیارید و بینتون فاصله می‌افته و زیادی دیر میشه...!

Gn girls❤️

🫠

•°•°•°•°•°•°
•°•°•°•°
•°•°

#Part_109

به سرعت سوار ماشین شدم و درو محکم بستم...
بی معطلی حرکت کردم و از محوطه بیمارستان خارج شدم که برگردم خونه..
شیشه ماشین و تا اخر دادم پایین... بادی که بخاطر سریع حرکت کردنم با شدت به صورتم میخورد، باعث میشد تند تند پلک بزنم..
یکم که گذشت، خیسی اشک و رو گونم حس کردم..
داشتم گریه میکردم؟ من؟ پرهام هادیان؟ کسی که کل زندگیش یاد گرفته بود نباید ضعیف باشه؟
مشت محکمی به فرمون زدم که نزدیک بود تعادلم و از دست بدم..
لعنتی..
کلافه دستمو تو موهام کشیدم... یعنی چه بلایی سرش میومد؟
اصلا زنده میموند؟
مشت دیگه ای به فرمون زدم... نباید میمرد.. نباید بخاطر من میمرد.. من نمیخواستم باعث مرگ یه آدم بشم.. نباید میمرد..
تو همین فکرا بودم که یهو بارون شدیدی گرفت..
لبخند تلخی زدم و تو یه تصمیم ناگهانی همونجا کنار خیابون زدم بغل..
حالم به شدت بد شده بود و دلیلش واضح بود.. نگرانش بودم...
همینقدر عجیب!
چون بیرون شهر بود، هیچکس اون اطراف نبود.. از ماشین پیاده شدم و درو به شدت بستم که زیر بارش شدید بارون قرار گرفتم..
ناخوداگاه سمت صندوق عقب ماشین رفتم و از تو باکس ودکایی که از قبل گذاشته بودم، یدونه برداشتم و رفتم سمت چمنا..
با حفظ پوزخند رو لبم، رو چمنا نشستم و بی توجه به اطرافم، کل شو سر کشیدم..
خیلی زیاد بود و نه واسم مهم بود که بعدش چی میشه، و نه اشکایی که رو صورتم میریختن....هیچکدوم مهم نبودن.. خودمو درک نمیکردم.. چم بود؟

°•°•
°•°•°•°•
°•°•°•°•°•°•

•°•°•°•°•°•°
•°•°•°•°
•°•°

#Part_108

"پرهام"
وقتی سلام کردم، همزمان سرشونو بالا آوردن و با دیدنم خیره نگاهم کردن.. به چشمای بابای مهرو نگاه کردم.. قرمز و خسته بود..
انتظار داشتم با دیدنم باز بلند شه و یه مشت دیگه نثار صورتم کنه، ولی در کمال تعجب، با همون نگاه خنثی اش گفت :
_اینجا اومدی چیکار؟
سرمو پایین انداختم و زیر لب گفتم:
_مامانم بیمارستانه.. از صبح اینجا بودم که بعد از ظهر متوجه شدم مهرو تصادف کرده..
با تموم کردن جملم از جاش بلند شد و اومد رو به روم وایساد که ناخوداگاه یه قدم عقب رفتم...
تو چشمام خیره نگاه کرد... نگاهش تو تک تک اجزای صورتم میچرخید.. یکم بعد پوزخند تلخی زد و گفت:
_خب الان که چی؟ خوشحالی که انتقامت کامل تر شد؟؟
ناباور نگاهش کردم که ادامه داد:
_الان خوشحالی که بعد اینهمه وقت، مارو تو این حال و وضع میبینی؟آره؟
اخمی کردم و گفتم:
_من از دیدن ناراحتی آدما خوشحال نمیشم..!
پوزخندش عمیق تر شد..
_واقعا؟ ولی تو همینو میخواستی... یادت رفته؟؟ الان که به همش رسیدی، دیگه چی میخوای؟ چرا دست از سرمون بر نمیداری؟
آب گلومو قورت دادم و چیزی نگفتم... راست میگفت... مگه من همینو نمیخواستم؟ مگه نمیخواستم بدبختی شونو ببینم تا عقده ای که از بچگی با خودم داشتم از بین بره؟ مگه هدفم همین نبود؟ پس الان چرا اینجا بودم؟ چرا نگران بودم؟
چم شده بود؟؟
با دیدن صورت شکست خورده اش که با پوزخند رو لبش در تضاد بود، دیگه نتونستم اونجا وایسم و بدون اینکه چیزی بگم دو قدم عقب رفتم و بعد شروع کردم به دوییدن و از بیمارستان بیرون زدم..

°•°•
°•°•°•°•
°•°•°•°•°•°•

پیج جدید؟
پروفایل بغل؟
ماکان مدیا؟
باشه???????

تو گفتی عاشقی،قلب من باورت کرد!..?

ثلام??