من بلدم انقدر بخوابم که اندوهم را خواب کنم،
اما یکی به من بگوید کِی بیدار شوم از خواب
که اندوه،
زودتر از من بیدار نشده باشد؟

Take me from the dark
I am lost.

“I kiss your eyes, your laughter, your neck under your hair… Oh what a shower of delight it would be to be able to hold you still under me, captive and warm… you and I, at last…”

—Albert Camus to Maria Casarès?

_تو که میدونی نمی‌تونیم باهم باشیم، چرا نمیری؟
_می‌ترسم.
_از چی؟
_از جداییت، جدا شدن ازت مثل پریدن از یه ساختمون هشت طبقست، شاید زمین بخورم و نَمیرم، اما هنوز به زمین نرسیده از ترس مردن میمیرم.

?; 1:01

“I once gave you, from the bottom of my heart, everything I possess and everything I am. You'll keep it until I leave this weird world that's starting to tire me out. My hope is only that one day you will see how much I loved you.”

-Albert Camus to Maria Casarés/ October 1944

”تمامِ‌من‌باش؛‌ نیمه‌ها‌گم‌می‌شوند.“

من میدونم کی واقعیه و کی نه؛ و هیچوقت هم به روت نمیارم چی میدونم و چطور ذاتت رو شده، من خودمو عقب میکشم و فقط تو سکوت از تماشای نمایشی که کارگردانیش رو به عهده گرفتم لذت می‌برم.