من کلی پست و عکس و .. برای اینجا اماده کرده بودم ولی متاسفانه کمال‌گرایی خیلی زیادم و استرس دوست نداشته شدن باعث میشه که فعالیتی نداشته باشم

من کلی پست و عکس و .. برای اینجا اماده کرده بودم ولی متاسفانه کمال‌گرایی خیلی زیادم و استرس دوست نداشته شدن باعث میشه که فعالیتی نداشته باشم

حق با خانم لانا دل ری بود، دلم براش تنگ شده مثل ستاره هایی که تو آسمون صبح دلتنگ خورشیدن.

من پررو‌ام

حس میکنم دارم به شکسته ترین و heartbroken ترین ورژن تیلور گوش میدم..

شاید باید نوشتن روی کاغذ رو دوباره شروع کنم
چون وقت کاغذ سفید و بدون نوشته میبینم ناخودآگاه ذهنم سمت چیزی برای پر کردنش میره

توی اون بازه زمانی هستم که دلم میخواد بنویسم ولی انقدر همه‌ چیز پوچه که دستم سمت نوشتن نمیره.

میان تمام هیاهوی این شهر دستانت را می‌گیرم و به ساحل مخفی‌ام می‌برم.
در آنجا،فقط انبوهی از درختان هستند، یک ننوی قدیمی و ما.
فقط من و تو؛ دور از چشم تمام مردمی که با نگاهشان ما را نشانه گرفته‌اند.
این را به خاطر بسپار که دستانم فقط دستان تو را می‌گیرند، چشمانم فقط چشمان تو را می‌نگرند، لب‌هایم فقط به لب‌های تو بوسه می‌زنند، به خاطر بسپار که تو تمام منی.
نه شهر را می‌خواهم، نه مردمانش را.
تنها تو را می‌خواهم زیرا تو به تنهایی برای من کافی‌ هستی.

- لیا
ساعت ۶:۳۵ دقیقه‌ی صبح
۷ آگوست ۲۰۲۲

تکه‌ی گمشده‌ای از پازل زندگی من.