-اینکه کسی رو با زخم‌هاش دوست داشته باشی، کار اشتباهی نیست. اینکه همه ی تیرگی‌ها و خاکستری های درونش رو ببینی و بازهم جوری رفتار کنی که انگار اون خودِ نوره، اشتباه نیست.مشکل اینجاست که ی وقتایی، اون فکر می‌کنه این خاکستری ها، واقعا نورن. فکر می‌کنه اگه خاکستری‌ان، لابد مشکل از توعه که کور رنگی داری و اون طلاییِ روشن رو نمی‌بینی. فکر می‌کنن این تیرگی‌ها، نقطه ی قوت اونهاست و اگه تو اونارو دوست داری، خب کار بزرگی نکردی که. واقعا دوست داشتنی‌ان. اشتباه، اون لحظه اییه که انتخاب می‌کنی مرهم زخم‌هایی باشی که باعثشون نبودی. برای اون‌هایی که قدرِ نوازشِ انگشت‌هات رو نمی‌دونن. اشتباه، لحظه اییه که خاکستری های آدم آشتباهی رو نور می‌بینی. و عزیزِ جانم، امیدوارم اگه برای زخم‌های کسی مرهم شدی، ارزش دست هات رو بدونه. اگه خاکستری های کسی رو نور دیدی، قدر رنگِ روی بومِ احساساتت رو بدونه. عزیزِ دل نازک من، امیدوارم که پناهی داشته باشی. برای همه ی وقت‌هایی که خودت، به مرهم نیاز داری.

نمیتونم نفس بکشم!!!

من اگه دراماهای کارم تموم بشه عالی میشه:)

نمیکشوم!

مارول حس میکنه به اندازه کافی پیتر پارکر رو تروماتایز نکرده که برای داکتر دوم رابرت انتخاب کرده

"I can't do this anymore'" says a girl who is
not only going to do it but do it well.

کیر تو رئیسی که عزای عمومی شد اما تعطیل نه