کاش ریکت ابر داشتیم 🌨🪄
بدون پریمیوم

زندگیم بعد پیدا کردن چنلت قشنگ تر شده و
چنلت پینمه <:
ممنون که انقدر قوشگل و سبز و آبی و ابری هستی

‌ ° 𓂃 𓂃 𓂃 𓂃 𓂃   ୭ৎ    𓂃 𓂃 𓂃 𓂃 𓂃 °

‌   ‌    ໒꒰ ♡◞ ˕ ก ꒱১ 🍃 ⻝ 🏹 ♡ 🐑 𓆪 ❀ ⵰

︵    ✿ گاهی وقتا ادامه دادن واقعا کار سخت و طاقت فرسایی عه، تو از خواب بيدار میشی، نور ملایمی که به اتاقت میتابه رو میبینی، خنکی هوا رو حس میکنی، صدای مامانت رو میشنوی و بازم دلت میخواد که تو این جهان نباشی؛ متاسفانه یا خوشبختانه بودن یا نبودن ما تو این جهان چیزی عه که ما نمیتونیم راجعش تصمیم بگیریم، ما فقط اومدیم به این دنیا تا ادامه بدیم و هر طور شده یه وجه جدیدی از زندگی رو کشف کنیم تا بلکه بتونه مارو یه روز دیگه زنده نگه داره‌. این روزا بیشتر از هر چیزی به دورانی که کرونا داشت فراگیر میشد فکر میکنم؛ یک شب خوابیدیم و وقتی صبح بیدار شدیم دیگه نمیتونستیم خانواده مون رو بغل کنیم، مدرسه بریم و یه روز معمولی داشته باشیم؛ مجبور بودیم همه جارو ضد عفونی کنیم، از آدما دور بشیم، مدام تو خونه بشینیم و امیدوار بودیم که این شرایط قراره زود تموم شه و بلاخره دوستامون، مادربزرگ و پدربزرگ مون و اطرافیان مون رو ببینیم و شاید باهاشون تو یه کافه کیک و قهوه بخوریم اما هر روز بیشتر از دیروز قرنطینه شدیم، هر روز بیشتر از دیروز از همدیگه فرار کردیم و در نهایت تبدیل شدیم به انسان‌هایی تنها که از مرگ وحشت داشتن و از زندگی بیشتر. فکر نکنم تا حتی بعد از ۱۰ سال دیگه بتونم با اتفاقات دوران کرونا کنار بیام و جبرانش کنم ولی این رو میدونم که ما یه اتفاق خیلی بزرگ رو پشت سر گذاشتیم و خیلی خوب میشد تا راجعش بیشتر حرف بزنیم چون شاید هنوز آدمایی هستن که تو اپیدمی کرونا محبوس شدن و نمیدونن چجوری باید این قرنطینه خود ساخته رو تموم کنن 🎧🪷 ⻱ ..