تلاش کن ولی به خودت سخت نگیر...

علاجی جز تاراج جمجمت نداری...

دیدی وقتی زیاد تو سرما باشی دست و پاهات بی حس و سِر میشن؟
اولش سرد میشن، بعدش از سرما میسوزن، ولی بعدش دیگه هیچ سردی حس نمیکنی
اما با برخورد یه چیز کوچیک از درد به خودت میپیچی!
تاریکی درونت هم همینجوریه، از یه جایی به بعد سِر میشی ، ولی با یه برخورد دوباره زجر می‌کشی!

زمان حال توانایی حس کردن سایه های گذشته رو‌ داره
البته که نور آینده رو هم می‌تونه حس کنه
انتخاب با توعه رفیق...

با زخمات کنار نیا،
باهاشون زندگی کن
زخمات جرقه‌ی شکوفایی درونته...

پیشرفت یعنی مقابله
مقابله با هرچی که باعث ترس توعه

شعله های نارنجی درختان فرومیریزند🍂
با خش‌خش غم انگیزشان زمین گُر می‌گیرد
بوی پژمردگی از حقیقت پاییز میچکد...

رسیدیم به گذرگاه نارنجی!
جشن طلایی برگ‌ها!
شروع آنفولانزای دلتنگی!
زمان پلک های پف کرده که عامل فروپاشی روان اند اما
با پرواز در پهنای این عرصه‌ی رنگارنگ ، پوچی به فراموشی سپرده می‌شود...
پرتاب شو به اعماق این زیبایی‌...
بپرهیز از پیکرهای پست...
و اما ؛ پابه‌پای پاییز تا پایان پریشانی...

Loading...