True/False?)

Ofiyatda bo'lgan vaqting Allohni eslaki, musibat yetganida U Zot ham seni eslaydi…

Yolg‘iz qolishdan qo‘rqamiz. Tv, tel, ko‘chaga yopishamiz. Shovqinsevarmiz. O‘zimizni eshitmaymiz. Och va yolg‘iz qolish dahshati doim miyamizni changallab turadi. Sukunat kerak. O‘zini tinglashi uchun odam. Sukunat tozalaydi ko‘ngilni, ruhni, tanani, dunyoni...©️

“Toshkentda ishsizlikdan nolishga odamning haqi yo’q!”

- rahbarimiz

Mamnuniyat bilan sizlarga qor yog’yotganini aytmoqchiman)

"It hurar, karvon o'tar", degan mashhur maqol bor. Bu ayni haqiqat.

Lekin hamma o'zini karvon, deb bilgan paytda holat chigallashadi.

Xo'sh, it bilan karvonni qanday ajratamiz?

Ma'naviy quvvat yetishmagan joyda moddiy quvvatga ehtiyoj seziladi, degan gap ham bor. Ma'naviy quvvat bilan ish qilish karvonning ishi bo'lsa, moddiy quvvat bilan ish qilish itning ishi.

Fikrni sindirish ma'naviy quvvat bilan, ya'ni, o'qish, o'rganish, izlanish, taqqoslash, asos va dalillarni keltirish bilan bo'ladi.

Shaxsni sindirish va shu orqali uning fikrini sindirish esa moddiy quvvat bilan - itdek hurish va shallaqilik qilish bilan bo'ladi.

Shunday ekan, fikringizga qarshi fikr bilan qarshi chiqilsa, siz ham fikr bilan javob berishda davom etsangiz bo'ladi. Shunda ham qarshi fikr munozara qilishga arzirli bo'lsa.

Fikringiz qolib, shaxsingizga hujum qilsalar, ularga bas kelishdan darhol tiyiling va o'z yo'lingizda davom etavering. Chunki ularga yarasha javob qaytarish, boshqacharoq qilib aytganda shallaqilik qilish sizning qo'lingizdan kelmaydi.

©️Muqim Mahmud hafizahulloh

Dunyoda aytilgan eng rost gapni aytaymi… agar Madinaga bir marta bo’lsayam borgan odam “Madinamni sog’indim”, desa, bilingki, u odam aldamaydi, aldolmaydi… yomonam sog’indim…

Aprel va Oktabrdagi Toshkent - yashash uchun eng yaxshi joylardan…

ҚАРИЛИК

Ёлғизлик бошланар бундан буёғи,
           қочиб қутулмассан, одам боласи.
Ойларни, йилларни тутсанг бўйингга,
Сойларни, чўлларни тутсанг бўйингга,
           ўлчаб етолмассан, одам боласи.

Энди кўплар билан орам совуган,
            кўплар омадимга севинмас энди.
Йигирма уч ёшимда мени севганлар
             ўттиз уч ёшимда севолмас энди.

Мен, ахир, на чўлман, 
                                  на йўл,
                                             на кўча,
Ахир, ҳамманики бўла олмайман.
Мени севганлар деб ўла-ўлгунча Йигирма уч ёшимда қола олмайман.

Қанчалик сўзлар бор сўзимдан жасур,
                 энди чақирмоққа нафасим йўқдир.
Энди бу дунёда ўзимдан жасур
                    сўзларни ёзмоққа ҳавасим йўқдир.

Йиғини бас қилди, тинди шеърим ҳам,
                   қариди мисралар, сўзлар мен билан.
Дўстлар ёшлигича қолар шеъримда,
                     қаримоқ истамас дўстлар мен билан.

Илоҳим, қарилик шундай экан-да,
                      дўстлардан жимгина узилар одам.
Умр лойқаланган сувдай экан-да,
                      озайгани сари тозарар одам.

Ичиму ташимнинг занги ювилар,
               сатрлар кўкарар бу оқ вароқда.
Узоқдир юрак-ла қўлнинг ораси,
              хайрият, ўлмадим шу оралиқда.

Сўзлар юрагимдан қўлимга етди,
                     бироз сарғайди ва сўлди, на илож.
Бироз жасурлиги, шўхлиги йитди,
                    гина қилмасинлар, йўл-да, на илож.

Энди болта кесмас ақлим кесганни,
                    тириклик тотини биламан энди.
Бу кўҳна дунёда ҳар нафасимни
                    дарахтдан мевадай тераман енди.

Сўнг нафас дунёда ҳар недан ширин,
                      шоир ҳам қарийди, ўлар – биламан.
Сўзидан қон хиди келган шоирнинг
                     оғзидан сут ҳиди келар – биламан.

Бу дунё бир қайнар қозондир, илло,
                     сўндирмас ўтини на қор, на ёмғир.
Бу дунёдан кетиш осондир, аммо
                        дунё-ла чиқишиб яшамоқ оғир...

РОМИЗ РАВШАН
(Озарбайжон)

Абдулкарим БАҲРИДДИН таржимаси

@Xayrulla_Hamidov_adabiyot