https://www.bbc.com/persian/articles/c5y69gyy2nyo یک دنیا حرف، تحلیل و تاریخ در رابطه با این ایده ترامپ برای تبدیل ساحل غزه به محلی سیاحتی یا به قول او «riviera» وجود دارد. مفهوم «از دریا تا دریای درخشان» (From sea to shining sea) را در ادبیات توسعه گرایانه…

https://www.bbc.com/persian/articles/c5y69gyy2nyo
یک دنیا حرف، تحلیل و تاریخ در رابطه با این ایده ترامپ برای تبدیل ساحل غزه به محلی سیاحتی یا به قول او «riviera» وجود دارد.
مفهوم «از دریا تا دریای درخشان» (From sea to shining sea) را در ادبیات توسعه گرایانه ایالات متحده مطالعه کنید.
اگر آگاهی های تاریخی را در دلتان دفن کنید، سنگ قبر را بر روی شما خواهند گذاشت.

🎯 دزدان دریایی دشمنان قسم‌خورده نظم مدرن بودند یا همدستان پنهان آن؟
— دزدان دریایی را صرفاً شورشیانی افسانه‌ای می‌دانیم. اما این همۀ ماجرا نیست

📍آیا دزدان دریایی شورشیان رهایی‌طلبی بودند که نظم مدرن را به چالش می‌کشیدند، یا هم‌پیمانان پنهان آن؟ از نظر دانیل ایمروار، نویسنده و مورخ، دزدان دریایی صرفاً شورشیانی افسانه‌ای و بی‌قانون نبودند، بلکه نقشی کلیدی در تقویت زیرساخت‌های استعماری ایفا کردند. ایمروار ضمن بررسی چند کتاب تاریخی جدید دربارۀ دزدان دریایی، از رابطه پیچیدۀ آن‌ها با قدرت‌های استعماری می‌گوید؛ از غارت کشتی‌ها و ایجاد مناطق خودمختار گرفته تا نقششان در پیشبرد تجارت جهانی و شکل‌گیری سرمایه‌داری اولیه.

✍🏻 ترجمۀ محمد ابراهیم باسط
🔖 ۴۹۰۰ کلمه
⏰ زمان مطالعه: ۲۹ دقيقه

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/s32731

📌 آنچه خواندید، به‌طور اختصاصی برای وب‌سایت ترجمان ترجمه شده و به‌رایگان در اختیار شما قرار گرفته است. شما می‌توانید با خرید اشتراک فصلنامه ترجمان علوم انسانی از انتشار این مطالب و فعالیت‌های ترجمان حمایت کنید:

https://tarjomaan.com/shop/product/sub4034/

@tarjomaanweb

هندی ها اکنون بیشتر از انگلیسی ها در لندن صاحب ملک هستند.

پس از ۸۹ سال سلطه راج بریتانیا (۱۸۵۹- ۱۹۴۷) بر شبه قاره هند، اکنون هندی ها به نفوذ اقتصادی و سیاسی در بریتانیا دست یافته اند. هندی ها در ایالات متحده و کانادا نیز نفوذ بالایی دارند و علاوه بر عرصه سیاست، بر اقتصاد این کشورها اثر گذارند. در آمریکا زنجیره ای مافیایی از هتل ها و اقامتگاه ها در دست هندی ها است. بسیاری از مشاغل توسط مهندسان و متخصصان هندی با پشته ای از مدارک تحصیلی و رزومه های قوی اشغال شده اند. سوال مهم این است: عبارت «استعمار هند» را چگونه تعبیر کنیم؟
۱- هند استعمار شده توسط بریتانیا
یا
۲- هندی های استعمار کننده بریتانیا
به نظر جواب واضح است. هندی که زمانی در حوزه تعاملات جهان ایرانی قرار داشت و زبان رسمی آن فارسی بود اکنون در فضای آنگلوساکسون قرار گرفته و از آن بهره می گیرد و به آن بهره می رساند.
این همان نظم جهانی است که بریتانیا با استعمار خود شکل داد. هند امروزه به همان میزان که نمی توان آن را آنگلوساکسون دانست، نقش مکمل جهان آنگلوساکوسون را ایفا می کند. هندی ها لندن را به دست گرفته اند و انگلستان هندی ها را به کار گرفته است.

مقاله زیر از پروفسور دیوید هونیک استاد دانشگاه ایندیانا در مورد رویکرد ترامپ نسبت به امر مذاکره جالب و خواندنی است: The best, most cogent and elegantly simple explanation into the inexplicably destructive negotiating processes of the president,by Prof. David…

مقاله زیر از پروفسور دیوید هونیک استاد دانشگاه ایندیانا در مورد رویکرد ترامپ نسبت به امر مذاکره جالب و خواندنی است: The best, most cogent and elegantly simple explanation into the inexplicably destructive negotiating processes of the president,by Prof. David…

Trump has the same weakness politically. For every winner there must be a loser. And that's just not how politics works, not over the long run.

For people who study negotiations, this is incredibly basic stuff, negotiations 101, definitions you learn before you even start talking about styles and tactics. And here's another huge problem for us.

Trump is utterly convinced that his experience in a closely held real estate company has prepared him to run a nation, and therefore he rejects the advice of people who spent entire careers studying the nuances of international negotiations and diplomacy. But the leaders on the other side of the table have not eschewed expertise, they have embraced it. And that means they look at Trump and, given his very limited tool chest and his blindly distributive understanding of negotiation, they know exactly what he is going to do and exactly how to respond to it.

From a professional negotiation point of view, Trump isn't even bringing checkers to a chess match. He's bringing a quarter that he insists of flipping for heads or tails, while everybody else is studying the chess board to decide whether its better to open with Najdorf or Grünfeld.”

— David Honig
https://t.me/Anglo_Saxon_Expansion

مقاله زیر از پروفسور دیوید هونیک استاد دانشگاه ایندیانا در مورد رویکرد ترامپ نسبت به امر مذاکره جالب و خواندنی است:

The best, most cogent and elegantly simple explanation into the inexplicably destructive negotiating processes of the president,by Prof. David Honig of Indiana University.

Everybody I know should read this accurate and enlightening piece...

“I’m going to get a little wonky and write about Donald Trump and negotiations. For those who don't know, I'm an adjunct professor at Indiana University - Robert H. McKinney School of Law and I teach negotiations. Okay, here goes.

Trump, as most of us know, is the credited author of "The Art of the Deal," a book that was actually ghost written by a man named Tony Schwartz, who was given access to Trump and wrote based upon his observations. If you've read The Art of the Deal, or if you've followed Trump lately, you'll know, even if you didn't know the label, that he sees all dealmaking as what we call "distributive bargaining."

Distributive bargaining always has a winner and a loser. It happens when there is a fixed quantity of something and two sides are fighting over how it gets distributed. Think of it as a pie and you're fighting over who gets how many pieces. In Trump's world, the bargaining was for a building, or for construction work, or subcontractors. He perceives a successful bargain as one in which there is a winner and a loser, so if he pays less than the seller wants, he wins. The more he saves the more he wins.

The other type of bargaining is called integrative bargaining. In integrative bargaining the two sides don't have a complete conflict of interest, and it is possible to reach mutually beneficial agreements. Think of it, not a single pie to be divided by two hungry people, but as a baker and a caterer negotiating over how many pies will be baked at what prices, and the nature of their ongoing relationship after this one gig is over.

The problem with Trump is that he sees only distributive bargaining in an international world that requires integrative bargaining. He can raise tariffs, but so can other countries. He can't demand they not respond. There is no defined end to the negotiation and there is no simple winner and loser. There are always more pies to be baked. Further, negotiations aren't binary. China's choices aren't (a) buy soybeans from US farmers, or (b) don't buy soybeans. They can also (c) buy soybeans from Russia, or Argentina, or Brazil, or Canada, etc. That completely strips the distributive bargainer of his power to win or lose, to control the negotiation.

One of the risks of distributive bargaining is bad will. In a one-time distributive bargain, e.g. negotiating with the cabinet maker in your casino about whether you're going to pay his whole bill or demand a discount, you don't have to worry about your ongoing credibility or the next deal. If you do that to the cabinet maker, you can bet he won't agree to do the cabinets in your next casino, and you're going to have to find another cabinet maker.

There isn't another Canada.

So when you approach international negotiation, in a world as complex as ours, with integrated economies and multiple buyers and sellers, you simply must approach them through integrative bargaining. If you attempt distributive bargaining, success is  impossible. And we see that already.

Trump has raised tariffs on China. China responded, in addition to raising tariffs on US goods, by dropping all its soybean orders from the US and buying them from Russia. The effect is not only to cause tremendous harm to US farmers, but also to increase Russian revenue, making Russia less susceptible to sanctions and boycotts, increasing its economic and political power in the world, and reducing ours. Trump saw steel and aluminum and thought it would be an easy win, BECAUSE HE SAW ONLY STEEL AND ALUMINUM - HE SEES EVERY NEGOTIATION AS DISTRIBUTIVE. China saw it as integrative, and integrated Russia and its soybean purchase orders into a far more complex negotiation ecosystem.

آنچه در مطلب پیشین در رابطه با حمایت غرب از جریان ترکی گفته شد دارای بنیان منطقی است. ابتدا اینکه قائل هستیم به این واقعیت که ترک ها و عثمانی در جنگ جهانی اول با انگلستان جنگیدند و روحیه ضد استعماری در میان مردم ترکیه قوی است. اما چرخش ها و پیچش های شکل گرفته در گذر زمان جبهه بندی ها را عوض کرده و هرچند امروز نیز روحیه ضد استعماری در میان ترک ها قوی است اما ترکیه و جریان حاکم در آن پیوندی عمیق با غرب برقرار کرده و عملا تا زمانی که تهدیدی برای غرب نباشند ابزاری کارآمد در دست آنها برای متلاشی کردن شرق می باشند. پانترکیسم و نئوعثمانی گرایان امروزه نقش مکمل غرب را در اوراسیا بازی می کنند. در ویدئو مصاحبه بالا از پپه اسکوبار، او به خوبی این نکته را عنوان می کند که افرادی مثل هاکان فیدان در کنار اردوغان کاملا نئوعثمانی گرا هستند. اسکوبار نکته مهم دیگری را نیز عنوان میکند: «بیش از ۹۰ درصد الیت (نخبگان) سیاسی و طبقه حاکم ترکیه امروز کاملا متمایل به اروپا، ناتو و آمریکا هستند و آتلانتیک گرایند. آنها آینده خود را در پیوند با غرب می بینند»
https://www.youtube.com/live/_otsFdpOLv0?si=i6wBmcVYVMP7KgAl

فکر کردید تعارفاتی که در فرهنگ ایرانی وجود دارند فقط مختص ایران هستند؟
در مطلبی که حدود دو سال پیش در رابطه با ساموآ جزیره ای دورافتاده در اقیانوس آرام خواندم به بخشی شگفت انگیز برخوردم:
«کنار بروید برای بزرگان و هرگز به آنها نگویید چه کاری انجام دهند. هنگامی که از جلوی فرد دیگری رد می‌شوید، کمی خم شوید و بگویید تولو. اگر مردم شما را به خانه‌ای برای یک فنجان قهوه یا غذا دعوت کردند، مؤدبانه رد کنید و بگویید که تازه غذا خورده‌اید. چنین دعوت‌هایی معمولاً فقط یک شکل از سلام و احوال‌پرسی هستند و ممکن است حتی چیزی که پیشنهاد می‌دهند را نداشته باشند. اگر آنها بار دوم یا سوم اصرار کردند، یا اگر کسی است که به خوبی می‌شناسید، احتمالاً منظورشان جدی است. روی تشک با پاهای ضربدری یا تا شده بنشینید، نه دراز کشیده.»
تصور کنید اگر ایرانیان اولین کسانی بودند که از برّ قدیم پا به این جزایر می گذاشتند با توجه به شباهت های فرهنگی چه ارتباط سازنده ای را می توانستند شکل دهند. اما در ساموآ نیز این آنگلوساکسون ها بودند که سلطه و نظم خود را برقرار ساختند. ساموآ پس از استقلال از نیوزیلند امروز قلمروی آمریکا محسوب می شود.