Evvela; insan birleşimlerin neticesidir, aklı ,bilinçaltı ,arzuları , nefsi ruhu vb. Enerjileri bunların sonucunda hiç bir duyguya tam anlamıyla sarilamaz cunki her şeyiyle bir bütün değildir. Onun için sonuç olarak hayatta her attığımız adım her yaptığımız fedakarlik faydalı olunmalıdır zira insan oğlu unutur onca güzel ve iyi şeyi , kendilerini en iyi hallerine getirdiklerine unuturlar alıcaklarini almışlardır zaten, kendinizden verdiğiniz fedakarlıklarla dikkat edin ve bitmişliğin ve kaybolmuşluğun noktasına geldiğinizde bunu anlmazlar ve hala sizden kendilerini iyi edecek enerjiyi ve güzelliği isterler. Velhasıl insan oğlu insan olmanın ne olduğu bilmez....

Yırtık bir kağıdın sesi ne kadar çıkabilir?
Oturdum şimdi kağıdın üzerine,
Dinleyin beni lütfen...!

Eyy! çok sevenlerim!
Ne halim varsa görüyorum!
İsyanlarımın üzerine un serpiyorum.

Hayallerimin çoğunda hayatla savaştım,
Ne yazık ki sadece kendimi yendim...
Sadece kendime yenildim.

Egede lodos çoktur,
Geceleri soğuk soğuk eser,
Nefesini üşütür,
Kalbinde derin yaralar estirir.

Kimilerine göre basamak oldum,
Kimilerine mermerden bir merdiven,
İşi düşenlere destek oldum,
Suyla karışık zeytinyağı alana huzur oldum.
Nereleri acıyorsa hızır oldum.
Ben babamın gözünde şarlatan bile oldum.

Haksızlık duvarının sıvası incedir,
Ötede konuşanın sesi kulağında çınlar,
Yüreğim yettiği kadar kendimden verdim,
Haksızlık duvarıma koca koca insanlar serdim.
İsteyerek bilerek...

Yalnızlığım bile kalabalık benim,
Yaşadıklarım üstüme geldi,
Sıvasız duvarların değil de,
Sevdiklerimin altında kaldım.
Aldıklarım için değil,
Verdiklerim için sorgulandım...!

En acı küfürler için özürü kabul ettimde,
Doğrular görülmedi,
Ses çıkaramadım...
Lanet olsun ki insanlığıma yanayım.

İnsanın elinde olmuyor bazen,
Gönlünü veriyorsun,
Götürüyor hayat seni bilinmezlere...

Avucuna alıyorlar yüreğini,
Sıktıkça acıtıyorlar...

Kalp kırıklıkları var ya...
İçini acıtyor insanın...
Sözler ruhunu öldürüyor,
Vazgeçiyorsun kendinden,
Kendinle kalıyorsun.

Seneler aylardan ibaret olmasa,
Günler ayları kovalamasa,
Anam, babam kendilerine dürüst olsa,
Kim hangi yüzle çıkardı karşıma...

Doğruluk eşit kollu terazide değil ki,
Herkesin hayatta sabit bir yeri olsun
Pay ediliyor sana reva görülenler,
Hem de diri diri...
Ölmeden ölümü düşündürüyor,
İnsanların iki yüzlülüğü...

O"nlara göre çözüm basit,
Yapmasaydın...!

2pac

Kalbimi dondurdum.
Aklımı oyalıyor bu nedenler.
Yürüyorum yağmur altında, bu bedenler adeta bir ceset gibi.
Çekiyor ve çıkarıyor çileden.
Seviyor ve özlüyor.
Arıyor ağlamak için bir neden.

Yarım kalan insanlar, çıkarıp deniyor yeni parçalar kalplerinde.
Adeta birer robotlar, hissedemiyorlar yaşadıklarımı bu sebepten yıpranıyorum , yıpranıp buruşturulup atılmışım.
Gördükleriniz çökmüş bir insan gördüğüm beyninde ve aklında on fazla kişilik sadece menfati için düşünenler uğradı ve alıp gittiler yaralar kanadı ve kanatlılar daha güçlü duramıyorum artık her olgu ve sebep çok fazla. Gök yüzüm kapalı ve girdabım artık karanlık..
İnsanlar sadece istedikleri alırlar ve hep daha fazlasını celp etmek isterler lakin artık her şey kifayetsiz uykusuz gözlerim beni içine alıp uyutmak istiyor....