همین چند روز پیش بود که در رثای ابراهیم ، به تلخی چند خطی نوشت .
تلخ و شیرین به سبکِ علی‌بیک !!😔
   گاهن کامنت هائی زیر پست های من می‌گذاشت ، که در اکثر موارد مضمونش این بود :
« هنوز زنده ای « فرتوت ! » ؟ »
که در پاسخ می گفتم : ماموریت دارم اول تو رو کفن کنم ، بعد سر رفتن خودم یه جوری با حضرت عزرائیل کنار بیام !!
الانم لابد یه گوشه ای همین دور و برا کمین کرده و نهیبم می‌زنه که : دیگه بهونه ات چیه « فرتوت » ؟!
هیچ جوابی برایش ندارم ، جز این که بگم : دلم برات تنگ میشه بیک !😔😢

🍁 اگر بخشی از سیستم هستین ، به روزی که دیگر جمهوری اسلامی نیست فکر کنید !

#حسین_رونقی
@shabeandishegi

نــم باران نشسته روی شعـــرم ، دفترم یعنی
نمی بینم تورا ، ابری ست در چشم ترم یعنی
سرم داغ است ،  یک کوره تب ام  ، انگار خورشیدم
فقط یک ریــز می گـــــردد جهــــان دور سرم یعنـــی
تو را از من جدا کردند و پشت میله ها ماندم
تمام هستیم نابـــود شد ، بال و پــــرم یعنی
نشستم صبح و ظهر و عصر در فکرت فرو رفتم
اذان گفتند و من کاری نکردم  ، کافرم یعنی؟؟؟
تن تـــو موطن من بوده  پس در سینه پنهان کن
پس از من آنچه می ماند بجا ، خاکسترم یعنی
نشستم چای خوردم  ، شعر گفتم ،  شاملو خواندم
اگـــر منظورت اینها بود ... خوبـــم ... بهتـــرم یعنی...

#مهدی_فرجی

@shabeandishegi

من زنی معدن زادم

من زنی معدن زادم
روی كپه ای زغال بدنیا آمدم
بند نافم را با تیشه بریدند
توی خاكه ها و نخاله ها لولیدم
با پتك و مته و دیلم، بازی كردم
و با انفجار و دینامیت بزرگ شدم
مردی از تبار معدنكاران جفتم شد
كودكی از جنس معدن زاییدم
سی سال آزگار زغالشویی كردم
و زخم معدن
تنها پس اندازیست كه دارم
من زنی معدن زادم
پدرم زیر آواری مدفون شد
مادرم، توی غربالش خون بالا آورد
خواهرم را چرخهای واگنی له كرد
برادرم از نقاله پرت شد
و شوهرم را سم زغال خانه نشین كرد
یك عمر لقمه لقمه از دهنم زدم
و پشیز پشیز پس اندوختم
تا شاید یكتا پسرم
وقتی بزرگ شد، كاره ای بشود
اما حالا، یك هفته است
كه او ، هر كله ی سحر
شن كش بدوش می‌گیرد،
و پابپای همسالان
در جستجوی كار،
راهِ «دهانه شیطان» را امیدوار می رود
و غمگین می آید
این كولبار فقر تنها میراثی است كه به او رسیده .

من زنی معدن زادم
با باروت و دینامیت بزرگ شدم
لهجه های سكوت را می فهمم
رگه های عصیان را می شناسم
خوب می دانم
انفجاری در پیش است
بگذار موسمش برسد
وقتی كه زمزمه ها فریادی شد،
خواهی دید كه چگونه از
گیس هایم صدها فتیله می سازم
و از قلبم چَخماق
من زنی معدن زادم
گهواره ام
كوچه ام
وطنم
معدن بود
و بی شك ، گورم ...

**از ترانه های محلی معدنكاران بولیوی

ترجمه حسین درفكی - نشر امروز ١٣٦٢**

#قربانیان_طبس
اول مهر 1403
#ننگ‌بر‌سرمایه‌داری‌افسار‌گسیخته‌‌ی‌طمع‌کار

@shabeandishegi

سفر و غزل آخر !

♦️دو ماه به زمان تولّدم باقی‌مانده بود که برادرم در دزفول بیمار می‌شود. خانواده هم از این فرصت استفاده می‌کنند تا به عیادتش بروند. این است که در قطار به‌دنیا آمدم و در شناسنامه‌ام درج شد متولّد دزفول...

گوش بدیم به زندگینامۀ زنده یاد استاد محمدعلی بهمنی

@safar_chehelsalegi

@shabeandishegi

غزلی ناب از زنده یاد :
#محمد_علی_بهمنی

با خوانشِ #جلال_رستمکلائی

@shabeandishegi

‍ ‍ سیگار
دیری ست
به سراغم نمی آید

این روز ها
دلم که می گیرد
گزیده اشعاری بر می دارم وُ
چند نخ شبانه
از شاملو
می گیرانم ...
و می گذارم
« جواد معروفی »
پشت همین پرچین های پراکنده
دلتنگی هایم را
کمی
بی کلام
بنوازد ...

#جلال_رستمکلائی
@shabeandishegi

Telegram

attach 📎

کجای جهان بگذارمت
تا زیباتر شود آن‌جا ... ؟

شعر و صدا :
#منوچهر_آتشی