#ژینا_امینی
#ژن_ژیان_ئازادی
#زال_زندمان_آزاتی
#جنبش_زنان_بلوچ
#بلوچ_زالبولانی_زرمبش
#زنان_بی_چهره
#آپارتاید_پزشکی

?️@BalochWomenMovement
?Instagram:

https://instagram.com/balochwomenmovementt?igshid=YmMyMTA2M2Y=

مرگ انیسه جدگال به دلیل قصور پزشکی در بیمارستان امام علی چابهار و دیگر شرایط مشابه، تبعیض سیستماتیک پزشکی در بلوچستان، براساس نژاد، ملیت، طبقه را نشان می‌دهد که چگونه مراجعان بلوچ بیمارستان امام‌ علی چابهار، با وجود «حضور» به طور همزمان « نامرئی» می‌شوند. انکار نژادپرستی سیستماتیک، زیر عنوان «باهمه یکسان برخورد می‌شود» به عدم بررسی نقشی که طرد اجتماعی طبقه‌گرایی مرتبط با فقر و تعلق‌داشتن به گروه اتنیکی خاص ایفا کرده است، منجر می‌شود، و نه تنها هیچ راه‌کاری برای برون‌رفت از وضعیت فعلی ارائه نمی‌دهد بلکه موارد مشابه در آینده را بی‌تردید تکرار خواهد کرد.

در مورد خیرالنسا جدگال، زن ۲۳ ساله‌ دیگری که برای زایمان به بیمارستان امام علی چابهار مراجعه کرده بود، کادر درمان با فشار بیش از حد، سر نوزاد را از بدنش جدا می‌کنند وسپس تنه نوزاد را که در تن مادر باقی مانده است، با جراحی از مادر خارج می‌کنند که منجر به کما رفتن ومرگ زن می‌شود. بیمارستان درنهایت درخواست ۱۱ میلیون برای عمل جراحی می‌کند، خانواده که توانایی پرداخت مبلغ برای تحویل جسد مادر ونوزاد را نداشته است در ازای این‌که موضوع رسانه‌ای شود جسد را تحویل می‌گیرند.

بررسی این مرگ‌های مشکوک مادران و نوزدان بلوچ این پرسش را مطرح می‌کند که چگونه زایمان طبیعی منجر به قطع نوزاد یک سر، ومرگ مادران در قطب اقتصادی ایران منجر می‌شود. چگونه کلیشه‌ها وتصورات از پیش ساخته شده در مورد مردم بلوچ (میزان بالای زادو‌ولد همزمان با میزان بالای مرگ‌ومیر مادران ونوزادان) در سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایران گنجانده شده است که جان زن وکودک بلوچ تا به این اندازه فاقد اهمیت است که می‌تواند به راحتی کشته شود وهیچ سازمان وارگانی پاسخ‌گو نباشد. بیمارانی که به ‌دلیل مسائل مالی در راه‌روهای کثیف بدون امکانات با لنز اجتماعی مغرضانه‌ای بررسی می‌شوند ومراقبت از مادران در حال زایمان ودیگر بیماران بلوچ با کلیشه‌های ساخته‌شده در سیستم آپارتاید پزشکی ایران تبدیل به کم‌اهمیت‌ترین مسئله می‌شود.

نابرابری‌های گسترده برای مردم بلوچ در اشکال مختلفی
وجود داشته ودارد. با وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر، عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی باکیفیت، نیز تشدید می‌شود. در مناطق روستایی به خدمات بالینی ومراقبت وحمل‌ونقل‌ نیز دسترسی ندارند، با این حال نژاپرستی سیستماتیک در سیستم مراقبت‌های بهداشتی نقش مهمی در ایجاد پیامدهای سلامتی مردم کم‌برخوردار دارد. این تبعیضات فقط به ارائه خدمات بهداشتی محدود نمی‌شود، بلکه ساختاری عمیق‌تر در سراسر سیستم مراقبت‌های بهداشتی بلوچستان دارد که تاثیرات منفی عمیق بر دسترسی مراقبت‌های بهداشتی ونابرابری‌های امر سلامت می‌گذارد وبا درونی‌سازی انگ وتبعیض همراه با تعاملات اجتماعی پرتنش با بیمار وکادر درمان همراه است.

نژادپرستی تمایل دارد در سطح فردی مفهوم‌سازی شود، اما نفوذ فراگیر آن عمیقاً در ساختا‌رهای اجتماعی گسترش می‌یابد. این تأثیر در ادراک متخصصان مختلف از جمله پرستاران، پزشکان، مددکاران اجتماعی وحتی مسئول پذیرش مشهود است. این سوگیری‌ها در دیدگاه‌های آن‌ها در مورد وضعیت فقر، اجتماعی، سلامت، بیماری‌های عفونی، بیماری‌هایی مانند تالاسمی (که آمار بسیار بالایی در بلوچستان دارد)، را آشکار می‌کند که تقصیر خود مردم بلوچ است ودرک کمی از تعیین‌کننده‌های اجتماعی سلامت ونقشی که تاریخ استعمار، ستم فرهنگی، نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی، تبعیض، نژادپرستی بر سلامت مردم بلوچ می گذارد،دارد.

تعداد بالای زاد‌وولد وبالطبع تعداد بالای مرگ‌ومیر نوزادانومادران در تاریخ استعمار واستثمار بلوچستان ریشه دارد. شیوه‌ها وسیاست‌های استعماری نوین حکومت‌های ایرانی از پهلوی تا به امروز، مانند نبود امکانات‌های اولیه، آموزش وبهداشت رایگان، نبود امکانات برای تحصیل، خدمات پزشکی وپرستاری محدود، میلیتاریزه‌کردن، وفرودست‌سازی که منجر به فقر شدید شده، بر زندگی جوامع پیرامونی تاثیر منفی زیادی گذاشته است. میزان تحصیلات ودرامد کم‌تر، به طور جدایی‌ناپذیری با افزایش ریسک ابتلا به بیماری مرتبط است. طرد اجتماعی ووضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر تاثیر منفی براقتصاد وسلامت مردم دارد. سلامت ورفاه مردم بلوچ تقریبا در هر معیاری نسبت به کل جامعه ایرانی عقب‌تر است. وچابهار هم‌اکنون با پروژهای کلان هم‌چون طرح توسعه سواحل مکران، با بودجه‌های هنگفت، حقوق اولیه انسانی را از‌ مردم بومی بلوچ دریغ می‌‌کند.

شیوه‌هایی که با مردم بلوچ در امر بهداشت رفتار می‌شود
با انکار مدیران مراقبت‌های بهداشتی، وکارکنان خط مقدم همراه است. نژادپرستی در مراقبت‌های بهداشتی یک عامل تعیین‌کننده است وتعامل پیچیده بی‌عدالتی‌های تاریخی، سیاست‌های تبعیض‌آمیز وسوگیری‌های اجتماعی همچنان به شکل‌دهی به سلامت ورفاه مردم بلوچ ادامه می‌دهد وجان مادران، کودکان ومردم بلوچ را تهدید می‌‌کند.

در فاجعه‌ سیل بی‌امانی که بلوچستان را در نوردید، حادثه‌ دلخراشی از سیل پدیدار شد، مرگ سارا جدگال ۱۱ ساله. داستان او، یکی از داستان‌های ناگفته بی‌شماری از دست‌دادن و اندوه، بی‌عدالتی‌ها و آسیب‌پذیری‌های عمیقی است که جوامع به‌حاشیه‌رانده در جغرافیای ایران را تهدید می‌کند.

پس از سیل، رسانه‌ها به طور مختصر آماری را به تصویر می‌کشند، نابودی زیرساخت‌ها، خانه‌های ویران‌شده، جوامع ویران‌شده، با این حال پشت هر آماری یک داستان انسانی نهفته است، یک زندگی پیش از موعد خاموش شده، رویاهای از بین رفته و آینده دزدیده شده. مرگ سارا جدگال نمادی از اندوه خاموش جامعه‌ای است که توسط صاحبان قدرت مورد غفلت و فراموشی قرار گرفته است.

مرگ سارا جدگال فقط یک تراژدی نیست، این کیفرخواست نفرین‌کننده از شکست‌های سیستمی است. ناکافی‌بودن آمادگی و واکنش در برابر بلایا، فرسایش انعطاف‌پذیری جامعه، و بی‌اهمیت بودن زندگی انسان بلوچ به حاشیه‌رانده‌شده، جایی که انقیاد سیاسی و سکوت رسانه‌ای حکم‌فرماست، زندگی ساکنان آنان غیرقابل مصرف می‌شود و مرگ آن‌ها صرف در تعقیب منافع ژئوپلتیک تقلیل می‌یابد.

جنسیت لایه‌ دیگری از آسیب‌پذیری را به داستان دختر اضافه می‌کند. نمادی از دختران و زنان بلوچ که با محرومیت سیستماتیک روبه‌رو هستند. از دسترسی محدود به آموزش و مراقبت‌های بهداشتی-پزشکی گرفته تا افزایش خطرات خشونت و استثمار. نابرابری جنسیتی تاثیر بلایا را تشدید می‌کند و زنان و دختران را در عواقب آن آسیب‌پذیر می‌کند.

ما برای از دست‌دادن این زندگی سوگواری می‌کنیم و می‌خواهیم نام سارا جدگال یادآور مسئولیت جمعی برای عدالت اجتماعی-سیاسی برای مردم تحت ستم‌ی باشد که سال‌ها استثمار سیستماتیک، نابودی زیست بوم‌ها و فضاهای طبیعی، کوچ اجباری، و خشونت را تجربه‌کرده‌اند.
#سارا_جدگال
#ژینا_امینی
#ژن_ژیان_ئازادی
#زال_زندمان_آزاتی
#جنبش_زنان_بلوچ
#بلوچ_زالبولانی_زرمبش
#زنان_بی_چهره

?️@BalochWomenMovement
?Instagram:

https://instagram.com/balochwomenmovementt?igshid=YmMyMTA2M2Y=

تعداد کشته‌شده‌های جمعه‌های خونین زاهدان و‌ خاش، اعدامی‌های بلوچ، و امروز…فاجعه سیل در بلوچستان و غیبت آشکار پوشش رسانه‌ای نشان می‌دهد که چگونه انسان عاری از حق از دایره حقوق بیرون گذاشته می‌شود. که تحت مخاطره بی‌قید‌و‌شرط، توسط هر کسی و هر چیزی می‌تواند بدون هیچ پیامدی کشته شود. در غیاب توسل قانونی، زندگی ساکنان بلوچستان یک‌بار مصرف می‌شود و مرگ آن‌ها به آماری صرف در جهت دستیابی به قدرت و منعفت کاهش می‌یابد.

پیوند بین انباشت سرمایه و مرگ به طور عریانی در بلوچستان آشکار می‌شود. سیل در بلوچستان به دور از این‌که یک فاجعه طبیعی باشد نمادی از بی‌عدالتی‌های سیستمی است که بلوچستان را گرفتار کرده است. کنترل بر منابع و قدرت و‌ اولویت‌دادن به سود بر مردم به تخریب محیط زیست و نابرابری اجتمادی اقتصادی کمک کرده و آسیب‌پذیری مردم فقیر به‌حاشیه‌رانده‌شده‌ را تشدید می‌کند.

انقیاد سیاسی بلوچستان، سکوت رسانه‌ها، نشانه‌ای از الگوی گسترده‌تر از بی‌عدالتی و استثمار است. نابودی خانه و زندگی این مردمان، کشته‌شدن و غرق‌شدن‌شان، صرفا نتیجه بلایای طبیعی یا ملاحضات ژئوپلیتیکی نیست، بلکه یک استراتژی عمدی برای حفظ کنترل و استخراج منابع به هزینه ساکنان آن است.

#ژینا_امینی
#ژن_ژیان_ئازادی
#زال_زندمان_آزاتی
#جنبش_زنان_بلوچ
#بلوچ_زالبولانی_زرمبش
#زنان_بی_چهره
#سیل_بلوچستان

?️@BalochWomenMovement
?Instagram:

https://instagram.com/balochwomenmovementt?igshid=YmMyMTA2M2Y=

دسترسی محدود به مراقبت‌های بهداشتی، نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی، و هنجارهای فرهنگی برای شکل دادن به نرخ مرگ و میر زنان به ویژه در مناطقی با زیرساخت‌ها و منابع ناکافی مراقبت‌های بهداشتی هم‌گرا می‌شوند. اقدامات فرهنگی رایج در مناطق جغرافیایی خاص ممکن است نابرابری های جنسیتی در استفاده و نتایج مراقبت‌های بهداشتی را تشدید کند و آسیب پذیری زنان در برابر مرگ و میر را افزایش دهد.
فقدان ثبت جامع مرگ، تلاش ها برای ارزیابی دقیق دامنه و عوامل تعیین کننده مرگ و میر زنان را با مشکل مواجه می کند. بدون داده‌های قابل اعتماد در مورد تعداد مرگ و میر زنان و علل زمینه‌ای، داده‌های نادرست در مورد مرگ‌ومیر زنان، پیگیری روندها در طول زمان و ارزیابی اثربخشی مداخلات را چالش برانگیز می‌کند و مانع تخصیص منابع به سمت طرح‌هایی با بیشترین تأثیر بر سلامت زنان می‌شود.
#ژینا_امینی
#ژن_ژیان_ئازادی
#زال_زندمان_آزاتی
#جنبش_زنان_بلوچ
#بلوچ_زالبولانی_زرمبش
#زنان_بی_چهره
#شهروندان_نامرئی
#شناسنامه_حق_من_است

?️@BalochWomenMovement
?Instagram:

https://instagram.com/balochwomenmovementt?igshid=YmMyMTA2M2Y=

شناسنامه نه صرفا به عنوان یک سند هویتی، بلکه یک سند حقوقی است. موضع دولت ایران در مورد اسناد تابعیت و هویت برای جامعه بلوچ، چرخه‌ای از حاشیه‌نشینی و فرودست‌سازی علیه ملت بلوچ‌را تداوم می‌‌بخشد، در میان این تبعیض سیستماتیک، زنان بلوچ که در پیوند ستم‌های متقاطع قرار گرفته‌اند، رنج مضاعفی را متحمل می‌شوند که اهمیت ویژه فعالان حقوق زنان و کودک را می‌طلبد و دیدگاه‌های برابری جنسیتی مرکزمحور را به چالش می‌کشد.
در بافت بلوچستان، شناسنامه اهمیت عمیقی پیدا می کند و دسترسی افراد به خدمات و حقوق اولیه را شکل می‌دهد. شناسنامه، سند به رسمیت شناختن قانونی و عضویت در جامعه، تسهیل مشارکت در زندگی مدنی و دسترسی به امکانات ضروری مانند آموزش، مراقبت های بهداشتی و فرصت های شغلی است. با این حال، سیاست‌های دولت ایران در مورد شهروندی و اسناد هویتی، جامعه بلوچ را به‌طور سیستماتیک به حاشیه می‌برد و از تحقق کامل حقوقشان محروم می‌کند و چرخه‌های نابرابری را تداوم می‌بخشد.
در مرکز این موضوع، اقدامات تبعیض آمیز دولت نهفته است که به طور نامتناسبی بر جمعیت بلوچ تأثیر می گذارد. بلوچستان، منطقه‌ای که سرزمین اصلی بلوچ‌ها است، در تمامی دوره‌های تاریخی مورد بی‌توجهی و توسعه نیافتگی مقامات مرکزی بوده است. ناکامی دولت‌ها در اولویت‌بندی نیازها و حقوق شهروندان بلوچ، حاشیه‌نشینی آنها را تشدید می‌کند، نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی ریشه‌دار را تقویت می‌کند و مانع توسعه جامعه می‌شود.
علاوه بر این، زنان بلوچ به دلیل هویت جنسیتی خود با اشکال متقاطع ستم روبرو هستند که آسیب پذیری آنها را در جامعه تشدید می کند. زنان در بلوچستان با موانع سیستماتیک برای آموزش، اشتغال و مراقبت‌های بهداشتی مواجه می‌شوند که وضعیت به حاشیه رانده شدن آنها را تشدید می‌کند. هنجارهای فرهنگی تبعیض‌آمیز و نگرش‌های مردسالارانه، نابرابری جنسیتی را تداوم می‌بخشد.
شکاف‌های کوچک و نامرئی بین دختران و پسران در خانواده‌های فاقد شناسنامه وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه جنسیت با وضعیت اجتماعی-اقتصادی-موقعیت شهری-روستایی- سن و طبقه تلاقی می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که پسران و دختران ۵ تا ۷سال تقریبا به یک اندازه فاقد شناسنامه هستند، اما زنان به ویژه در دهه ۲۰ سالگی احتمال کم‌تری برای دریافت مدرک هویتی دارند.
فرهنگ محافظه‌کار سنتی، تمامی امور مربوط به «کار خانگی» را برعهده زنان می‌گذارد و در مناطق حاشیه و دوردست که آب نوشیدنی وجود ندارد، وظایف تهیه و حمل آب نیز بر دوش زنان است. در حالی که زنان بدون شناسنامه، در کنار تمامی این محدودیت‌ها، دسترسی به آموزش و مراقبت بهداشتی ندارند، اگر به ندرت به صورت غیررسمی در جایی مشغول به کار شوند بدون مزایا و حقوق بسیار کم خواهد بود. بنابراین ما شاهد پیوندهای بین قوانین تبعیض‌آمیز‌جنسیتی، عدم دسترسی به شناسنامه و موانع توانمندسازی اقتصادی زنان خواهیم بود.
ادعای حقوق برابر، قانون ارث و وراثت، دسترسی به خدمات مالی و بهداشتی به هر دو گروه زن‌ و ‌مرد نقش حیاتی دارد اما زنان به دلیل تبعیض جنسیتی، افزایش آسیب‌پذیری در برابر ازدواج زودهنگام، بیوه‌شدن و پروسه طلاق، که عدم ثبت‌نام و هویت قانونی آن‌ها با آن ارتباط دارد، اهمیت بیش‌تری دارد.
اهمیت شناسنامه از بدو تولد شروع می‌شود، زیرا بدون ثبت‌تولد و گواهی تولد، کودک هیچ ندارد. به رسمیت‌شناختن در برابر قانون برای کسب نام و ملیت/تابعیت کودک ضروری است. این چالش‌ها، پس از ازدواج ولو‌زیر سن قانونی ادامه دارد، آن‌ها مجبور به سفرهای پرهزینه به مراکز استان و پایتخت هستند که کیلومترها دور از بلوچستان است. در حالی که بسیاری از زنان در بلوچستان از حقوق اولیه محروم هستند، با فقر و‌ نبود نیازهای اولیه، آموزش و بهداشت، آب نوشیدنی، برق، کپسول گاز و جاده مناسب دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، در نبرد نابرابری برای دریافت مدارک هویتی نیز هستند که تا در برابر قانون به رسمیت شناخته شوند. علیرغم تلاش‌های متعدد، موانع بوروکراتیک، مانع دستیابی آن‌ها به شناسنامه می‌شود.
شکاف قابل‌توجهی در مسئله ازدواج در بخشی از جامعه که فاقد مدارک هویتی هستند وجود دارد. ثبت ازدواج به‌صورت رسمی پیامدهای مهمی برای دختران و زنان دارد: از جمله پشتوانه حقوقی علیه کودک‌همسری. داشتن مدرک هویتی که ثابت کند دختر چند سال دارد در مواردی هر چند اندک، ازدواج زیر سن قانونی را برای خانواده‌اش سخت‌تر می‌کند.
نابرابری‌های جنسیتی‌این چنین را در ثبت مرگ نیز می‌توان مشاهد کرد که نشان می‌دهد که وقتی نابرابری‌های جنسیتی با موقعیت جغرافیای تلاقی می‌کند چه اتفاقی خواهد افتاد. بدون ثبت جامع مرگ، تصویر کاملی از این‌که چند زن می‌میرند و چه چیزی ممکن است باعث مرگ آن‌ها شود نخواهیم داشت، که شناسایی مداخلاتی را که به زنان اجازه می‌دهند زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند، محدود می‌کند.