Суҳбатларнинг бирида шундай савол тушди:

– Устоз, травмасиз инсон мавжудми?

– Йўқ, травма ҳаммада бор. Фақат ҳар биримизда турли даражада травма мавжуд. Кимдадир кўп, кимдадир кам. Кимлардир травмаларини ўзи енга олади, кимлардир эса ёрдамга муҳтож бўлади.

Психолог Карл Юнг "Инсон психотерапияга бориши учун ота-онасининг бўлиши етарли", -деган гапи бор эди. Ота-онаси бўлганлар ҳам психотерапияга эҳтиёжманд бўлса, ота-онасиз ўсганларни тасаввур қилаверинг энди.

Келинг, бир фикрий эксперимент ўтказамиз: Мен сизни бир тарсаки урдим дейлик. Эҳтимолий реакциянгиз кўз ёш тўкиш ёки ўз ҳуқуқини билган фуқаро сифатида мени судга бериб яхшигина маънавий зарар ундириш бўлади. Иккинчи вариант орқали қайсидир маънода қасд оласиз. Психологик дискомфортдан қутилиб, кўнглиз жойига тушади. Ва бу энг оқилона йўл.

Бу билан нима демоқчиман.

Травмасини енгиб чиққанлар бу шахсиятини чиниқтирган, травмаларига қоқилиб қолмаган кишилардир. Менда травма бор дея ҳар ёққа кўз ёш қилмай, балки, ҳаётдан маънавий зарарни бирор соҳада омадга эришиш орқали қасд олувчи кишилардир. Шу орқали ўз травмаларини компенсация қилишади.

@psixobloguz

Фарзандингизга мактуб тайёрланг

Йилига бир марта фарзандингизга хат ёзинг. Бу хатни у катта бўлганида ўқийди. Унга шу йил давомида бўлиб ўтган қизиқарли воқеаларни, қийинчиликлар ва ҳурсандчиликларни, сизнинг ва унинг ҳаётида муҳим бўлган нарсаларни, келажак ҳақидаги ўй-фикрларингизни ва бошқаларни сўзлаб беринг.

Хатга расмлар, табрик хатлари, қисқа ёзувлар ва вақт ўтиши билан йўқолиб кетиши мумкин бўлган бошқа эсдалик нарсаларни ҳам қўшинг. Албатта, уни қанчалик яхши кўришингизни айтишни унутманг.

Папкага солиб, кўп йилларга олиб қўйинг. Ҳар йили шундай қилинг. Фарзандингиз вояга етган куни унга шу папкани совға қилинг. Бу унинг учун ота-она меҳри ва болалик хотираларининг бебаҳо хазинасига айланади.
Ҳақиқий мўжиза!

@psixobloguz

Интилганга — толе ёр. Бахт бахтлини топар, бебахтлик бебахтни. Бетолеман деб ўзингизни ишонтирдингизми, тамом — бетолесиз. Ҳеч ким сизга даво бўлолмайди. Хуштолеман, деб ўзингизни ишонтирсангиз — хуштолесиз. Киши бахтли яшаш имконига доимо эга, бироқ ҳамма гап ўзида, руҳиятида. Ёрман десангиз дунё сизга — ёр. Ёвман десангиз дунё сизга — ёв. Истакларимизга ҳаёт бефарқ. Демак, ситамгар ҳам ўзингизга ўзингиз, халоскор ҳам ўзингизга ўзингиз.

Виктор Алимасов

@psixobloguz

Яхши қўшиқ эшитиш фойдали руҳият учун

Юракдан севамизми? Юрагимизга қулоқ соламизми?

Қадимги мисрликлар руҳнинг маскани сифатида мияни эмас, балки юрак деб ҳисоблашган. Арасту бу фикрни янада кучайтиради. У юрак руҳий(психик) жараёнларни назорат қилади деб ҳисоблаган. Мияни эса унинг инерт табиати туфайли юрак ҳосил қилган иссиқликни совутиш сифатида қараган. Бундай хулосага у ҳайвонларни кузатиш орқали келган. Арасту ҳайвонларнинг мияси совуқлигини, ушланганда ҳеч қандай ҳаракат келтириб чиқармаслигини, юрак эса илиқ ва фаол эканини, кайфиятга қараб тезлашиб ёки секинлашиб туришини аниқлайди. Бундай қарашлар узоқ йиллар давомида кўпчилик томонидан қабул қилиниб, ўрта асрлар ва Уйғониш даврида ҳам сақланиб қолди. Фақат XVII асрга келиб, янги тадқиқотлар туфайли бу қарашлар ўз кучини йўқота боради.

Қисқача айтганда, "юракка қулоқ солиш", "юракдан севиш" деган иборалар аслида ҳақиқатдан йироқ. Буларнинг тарихи қадимги мисрликлар ва юнонистонликларга бориб тақалади. Биздаги психик жараёнлар бари миядан.

@psixobloguz

Фарзандларингизга қолдиришингиз мумкин бўлган энг яхши мерос бу ёрқин хотиралардир. Болаларига кўпроқ ижобий ҳиссиётлар уйғотувчи хотираларни мерос қилиб қолдиришга интилган ота-она энг яхши ота-онадир.