سندرم وودی الن: سندرم مردها و پسرهای جوون توی کافه‌ها و سینماها و تئاترها و موزه‌ها و ارت‌گالری‌ها که بی‌وقفه می‌تونن درباره عقاید کسشرشون فریاد بزنن، عموما درباره مشکلات دوره‌ی معاصر، معایب فمینیسم، چقدر تاکسی درایور بی‌نظیره بدون اینکه فرصت حرف زدن به شخص مقابل بدن، با تظاهر به سیگار کشیدن چس دود کنن، و با دختربچه‌های نصف سن خودشون قرار بذارن تا مطمئن باشن اون شخص هیچ عقیده مهم و یا ثابتی از خودش نداره.

کارل هاینریش مارکس از دوطرف یهودی بود. به دین اهمیتی نمی‌داد (و حتی بخاطر علاقه‌ی‌شدید دوران دانشجوییش به هگل تقریبا آتئیست بود). اما شاید بخاطر دینی که داشت متوجه خیلی از نابرابری‌های اجتماعی دنیای اطرافش شد. با دوست دوران بچگیش جنی فون وست‌فالن ازدواج کرد و صاحب هفت‌تا بچه شدن. که بنظرم عجیبه. چون کارل نود درصد وقتشو پیشش “رفیق”نویسنده‌ش فردریش انگلس می‌گذروند. که بنظرم حرکت هتروسکشوالی نیست. مارکس همچنین بخش زیاد عمرش رو ملیت نداشت. از پروس فراری بود، از فرانسه اخراج شد، بلژیک بیرونش کرد، بازم از پروس تبعید شد، بعد رفت انگلستان اونجام بهش تابعیت بریتانیایی ندادن، پروس هم تابعیت سابقشو بهش پس نداد. حتی محل تولدشم مهاجرتش رو نپذیرفتن. معهذا توی ۱۸۴۸ کتاب Manifest der Kommunistichen Partei (مانفیست حزب کمونیست) و ۱۸۶۷ das Kapital (سرمایه) رو نوشت. مارکس به مراسم عزاداری پدرش نرفت. یازده نفرم بیشتر به مراسم عزاداری خودش نیومدن. و شاید اگر بخاطر یه پسر هیجان‌زده‌ی انقلابی روس به اسم ولادیمر لنین نبود شاید آثار مارکس توی تاریخ محو می‌شدن. الانم مقبره‌ی بزرگترین فیلسوف آنارشیست‌ها توی لندن، شهر سکس پیستلزه. روی سنگ‌ قبرشم حک شده “کارگران تمام دنیا متحد شوید.”

هر وقتی که می‌خوام بخوابم انقدر خوشحال می‌شم که انگار اولین باره دارم انجامش بدم

i’m such a sentimental person. memories mean a lot to me

"i like ur voice" if u wanna hear it in ur ear just say that

im so sorry