ببخش کسانی را که نمی‌دانستند چگونه تو را دوست بدارند، آنها به تو دوست داشتن خودت را آموختند.

آدم‌هايی که بیشتر از من و تو سرشان می‌شود می‌گویند انسان متمدن کسی است که در تنهایی احساس تنهایی نکند. تو باید برای خودت یک دنیای درونی داشته باشی و همچنین تکیه‌گاه‌های ثابت روحی و فکری؛ یعنی در عین حال که در میان مردم زندگی می‌کنی خودت را کاملا از آن‌ها بی‌نیاز بدانی.
مردم هیچ به ما نمی‌دهند که ما خودمان از به‌دست آوردنش عاجز باشیم. از مردم، فقط رنج و ناراحتی و سر و صدای بیخود نصیب آدم می‌شود.
-فروغ

انسان اگر بخواهد حتی با صدایش هم می‌تواند در آغوشت بگیرد.
-ایلهان برکیک

تابستون خوش نمی‌گذره، بهار هم خوش نمی‌گذشت ولی حداقل این‌قدر گرم نبود.

تو هرگز زیباتر از آن شبی نبودی که گفتی خوشحالی.
-آلبر کامو

راستی چقدر این «مراقبت کن» آخر حرفات می‌چسبه.

‏شده‌ای شبیه خدا؛ خیلی دوری، شانه‌هایت دور است، هُرم نفَست دور است، بادی که موهایت را می‌برد، دور است. چشم‌هایت دور است...و سکوتت، شبیه‌ترینت کرده به خدا!

- بیژن الهی

بزرگ‌ترین رنج هنرمند ناتوانی در ابراز رنج در قالب هنر است. وقتی دلتنگی شعر نشود، وقتی مرگ نقاشی نشود، وقتی اندوه و فقدان قصه نشود، وقتی نااُمیدی آواز نشود، هنرمند به دلتنگی و مرگ و اندوه و نااُمیدی و فقدان، می‌بازد. هنرمند نمی‌داند با رنجی که هیچ چیز نمی‌توان از آن ساخت چه‌ باید کرد.

تصویری که از خانواده تو ذهنمه همچین چیزیه.