زن برای عشق آفریده نشده،
بلکه عشق برای او آفریده شده‌است.

پوسته‌یِ ظاهری چه اهمیت دارد،
درونَم ویران است.

-عباس معروفی.

تو آفریده شدی تا که جان من شوی.

عین سوزن و جوهر زیر پوست همیم.

تمام روز بوی عطرش در نفسم می‌آمیخت. بوی او جایی روی صورتم جا مانده بود، برای همین می‌ترسیدم یادش را از صورتم بشورم. بوی گل می‌داد، بوی گلی که از سال‌های کودکی می‌شناختم.

-عباس معروفی.

کلمات هیچ گاه نمی‌توانند آنچه در قلب، از زخم‌ها و شوق‌ها میگذرد را بیان کنند.

اشک و لبخند، بهترین ترکیب ممکنه.

دلم میخواد عین بچه ها قربون صدقه‌ات برم.
نمی‌دونی چقدر قلبم برای توعه آخه!
اونقدر ازت لبریز میشه بعضی اوقات،
تبدیل میشه به دلتنگی و از چشام میاد بیرون.
دلم میخواد بزارمت جلوم تا صبح قربونت برم.
تا صبح بمیرم برات.
تا صبح بهت بگم چقدر دوست دارم.
بهت بگم چقدر بعد خدا معبود منی.
بگم چقدر خوشحالم که دارمت.
بگم به کنارت بودن افتخار میکنم.
بگم هرجا برم سرمو بالا نگه میدارم چون تو پشتمی.
بگم باعث افتخار منی.
بگم من چقدر میپرسمت.
بگم چقدر دستاتو میبوسم.
بگم واسه یه لحظه کنارت بودن پرپر میشم.
بگم چقدر وجودت برای زندگیم مبارک بود.
بگم رویای هر شب منی.
بزارمت جلوم و بهت بگم
تو چقدررررررر برای این روح مرده زندگی بودی.