«ای حافظ، سخن تو همچون ابدیت بزرگ است، زیرا آن را آغاز و انجامی نیست. کلام تو چون گنبد آسمان تنها به خود وابسته است، لاجرم میان نیمه غزلت با مطلع و مقطع آن فرقی نمی‌توان گذاشت، چه همه آن آیت جمال و کمال است.
اگر روزی دنیا به‌سر آید، ای حافظ آسمانی، آرزو دارم که تنها با تو و در کنار تو باشم. همراه تو باده نوشم و چون تو عشق ورزم، زیرا این افتخار زندگی من و مایه حیات من است.»
گوته

«حافظا! میخانه ای از حکمت بنا کردی که از بزرگ‌ترین کاخ جهان بزرگ‌تر است، و باده‌ای از لطف سخن در آن فراهم آوردی که از طاقت نوشیدن دنیائی بیشتر است. ولی میهمانیم میخانه‌ی تو جز سیمرغ داستانی که می‌تواند بود؟
در افسانه های کهن آمده که موشی کوچک کوهی گران بزاد. مگر نه این همان اعجاز توست که از طبع بشری فانی اثری چنین جاودانی پدید آوردی و یک شبه ره صد ساله رفتی؟
تو خود هیچ نیستی و همه چیز هستی، زیرا در عین درویشی از جهانی بزرگ‌تری. سمندروار جاودانه در آتش کمال خویش می‌سوزی و هر بار کامل‌تر از این آتش به‌در می‌آیی‌.
تو هم میخانه‌ی مائی و هم باده‌ی ما. هم سیمرغ مائی و هم کوه گران ما. بلندی هر قله نشانی از عظمت تو و عمق هر گرداب آیتی از کمال توست. سخن تو خود شراب مستی‌بخش خردمندان جهان است. حافظ، دیگر شراب انگور می‌خواهی چه کنی؟»
نیچه

[این نقل‌قول‌ها را مترجم، پیش از مقدمه آورده است.] بنگرید به:
گوته، دیوان شرقی، ترجمه شجاع‌الدین شفاء، آذر‌۱۳۲۸.

══════⊹⊱≼≽⊰⊹══════
@STELLA_SemUni

...اگر گوته برای تمام جهانیان یک «بشر» و یکی از سازندگان عالی‌قدر کاخ فرهنگ و هنر و ادب جهانی است، برای ملت ایران اختصاصا این مرد دوستی بزرگ است، زیرا قلم و ذوق و هنر بدیع وی بود که اروپا و دنیائی را شیفته ادب ایران مخصوصا حافظ آسمانی ما کرد، تا آنجا که یک نویسنده بزرگ آلمانی گفت:« در هیچ دوره از تاریخ جهان هيچ شاعری را نمی‌توان یافت که نسبت به شاعر کشوری دیگر نظیر تجلیلی را که گوته از حافظ ایران کرده بجای آورده باشد».
«دیوان شرقی» گوته که یکی از عالی‌ترین آثار شعر و حکمت گوته و یکی از بزرگ ترین آثار ادب آلمان و اروپا است واقعا بیش از آنکه مال آلمان و اروپا باشد مال ایران است، چه اگر حافظ شیراز نبود و گوته با خواندن دیوان او آن شوق و شیفتگی فراوان را نسبت به لسان‌الغیب ما پیدا نمی‌کرد، اگر حافظ رفیق گوته در سفر به عالم شوق و صفا نمی‌شد، اگر گوته در آن دوره از عمر خود که مشتاقانه در جستجوی دنیائی غیر از «دنیای مبتذل و تصنعی» دوره خود بود با دیوان اشعار شاعر آسمانی ما آشنا نمیشد و درِ خلوت به روی خود نمی‌بست تا فقط با حافظ شیراز بنشیند و جرعه‌نوش جام حکمت او گردد، مسلما «دیوان شرقی» نیز به وجود نمی آمد؛ به حقیقت دیوان شرقی گوته، یعنی بزرگ ترین ارمغان ادبی اروپا به کشور حافظ، انعکاسی است از روح و فکر حافظ...
...در «دیوان شرقی» گوته خوب می‌توان دید که این مرد که دنیا او را یکی از ارکان ادب جهان می‌داند و یک نویسنده معروف آلمانی، امیل لودویک، مقام او را به قدری بالا می‌شمارد که می‌گوید:«گوته به تنهائی مظهر تمام تاریخ بشر و آئینه تمام‌نمای سیر تکاملی آن است» چگونه خود با شوق تمام سر ارادت در آستان حافظ شیراز نهاده، و گفته است:« ای حافظ، آرزوی من آنست که تنها مریدی از مریدان تو باشم!»...

گوته، دیوان شرقی، ترجمه شجاع‌الدین شفا، آذر ۱۳۲۸، مقدمه مترجم.

══════⊹⊱≼≽⊰⊹══════
@STELLA_Semuni

حافظ کیست؟

حافظ به‌واقع نه دارای کشف و کرامات و نه حتی مدعی آنها بوده، ولی نفس صدق داشته است. غیب‌گو و غیب‌دان نبوده ولی به ژرفی و گستردگی زیسته است. گوشه‌های نزیسته را زیسته است. گوشه‌های پنهان‌مانده را کمتر کسی توانسته بزید، زیسته و اندیشه کرده و به شعر درآورده. شعر او آینه‌دار طلعت و طبیعت یک قوم است. زندگی‌نامه‌ی جمعی ماست. همین است که عاشق و غریب و اسیر و دردمند و مهجور و آرزومند و مشتاق و منتظر و گبر و ترسا و مؤمن و آزاداندیش و عارف و عامی و مست و هشیار همه نقش خویشتن را در آئینه‌ی صافی شعر او بازمی‌یابند.

بهاءالدین خرمشاهی، حافظ‌نامه، ج۱، ص.۳۶.

══════⊹⊱≼≽⊰⊹══════
@STELLA_SemUni

It's been a while since the first book club, we shall rejoin after the holidays for another one.

مستندهای نویسندگان بزرگ
https://t.me/NazariyehAdabi/2636

Telegram

ادبیات، فلسفه و سینما

مستند "نویسندگان بزرگ" ساخته‌ی مالکوم هوسیک در سال ۱۹۹۶ - در کانال ادبیات، فلسفه و سینما***🔻******🔻******🔻*** ***🔸***مارک تواین ***🔸***پرسی بیش شلی ***🔸***تی اس الیوت ***🔸***ارنست همینگوی ***🔸***اسکات فیتز جرالد ***🔸***جان اشتاین بک ***🔸***دانیل دفو ***🔸***والت ویتمن ***🔸***جرج برنارد شاو ***🔸***ویلیام فاکنر ***🔸***جین آستین ***🔸***ادگار آلن…

شعر فارسی را به انگلیسی ترجمه کنید و جایزه بگیرید!

https://melc.washington.edu/news/2023/09/06/call-poetry-translators-second-cycle-mo-habib-translation-prize

melc.washington.edu

Call to Poetry Translators: Second Cycle of Mo Habib Translation Prize | Middle Eastern Languages and Cultures | University of…

MELC enthusiastically calls for submissions for the second cycle of the Mo Habib Translation Prize in Persian Literature.

Have you ever wondered why human beings have been creating art since who knows when?
Well this book can be the first step to refine our knowledge on artistic creation!

══════⊹⊱≼≽⊰⊹══════
@STELLA_SemUni

#book

چو بگذشت سال از برم شست و پنج
فزون کردم اندیشهٔ درد و رنج
به تاریخ شاهان نیاز آمدم
به پیش اختر دیرساز آمدم
بزرگان و بادانش آزادگان
نبشتند یکسر همه رایگان
نشسته نظاره من از دورشان
تو گفتی بدم پیش مزدورشان
جز احسنت از ایشان نبُد بهره‌ام
بکفت اندر احسنتشان زهره‌ام
سر بدره‌های کهن بسته شد
وزان بند روشن دلم خسته شد
ازین نامور نامداران شهر
علی دیلمی بود کو راست بهر
که همواره کارش بخوبی روان
به نزد بزرگان روشن‌روان
حسین قتیب است از آزادگان
که از من نخواهد سخن رایگان
ازویم خور و پوشش و سیم و زر
وزو یافتم جنبش و پای و پر
نیَم آگه از اصل و فرع خراج
همی‌غلتم اندر میان دواج
جهاندار اگر نیستی تنگ‌دست
مرا بر سر گاه بودی نشست
چو سال اندر آمد به هفتاد و یک
همی زیر بیت اندر آرم فلک
همی گاه محمود آباد باد
سرش سبز باد و دلش شاد باد
چنانش ستایم که اندر جهان
سخن باشد از آشکار و نهان
مرا از بزرگان ستایش بود
ستایش ورا در فزایش بود
که جاوید باد آن خردمند مرد
همیشه به کام دلش کار کرد
همش رای و هم دانش و هم نسب
چراغ عجم آفتاب عرب
سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد
به ماه سفندارمد روز ارد
ز هجرت شده پنج هشتاد بار
به نام جهانداور کردگار
چو این نامور‌نامه آمد ببن
ز من روی کشور شود پر سخُن
از آن پس نمیرم که من زنده‌ام
که تخم سخن من پراگنده‌ام
هر آنکس که دارد هُش و رای و دین
پس از مرگ بر من کند آفرین

شاهنامه، فردوسی