.

مدتی میشه کمتر حرف میزنم و فقط میشنوم، نظرمو مخفی نگه داشتم اگه توضیح بدم خلاقیتمو عرضه کردم تو دنیایی که فقط سایه ساختموناش رایگانه. هوایه ابری، صدایه بادو بارون، سکوته طبیعت در واقع اینا هیچکدوم زیبا نیست، خوشایند بودنش بخاطره خفگیه سایر افراد و قطع پارازیته حرفاشونه.
نادون که نیستم متوجه شدم چقد واسه بقیه میشه لذت بخش بود ولی هیچکس حسه خوبی واست نسازه. این اواخر رفته رفته میدیدم امثاله خودمو شایدم خیالاتی شدم و میونه شما بودن از اولشم بیثمر بود. آره پیش اومده هدفونو برداری ولومه آهنگو زیاد کنی و عمدن لبخند بزنی که خفه شو دیگه هیچی نمیشنوم. ولی تقریبا جایی نیست که صداشون نباشه. دیگه باهاش کنار اومدم، سعی میکنم بدونه نیاز به هدفون صداشونو تو ذهنم خفه کنم.Enkar