خوشتر از دوران عشق ایام نیست
بامداد عاشقان را شام نیست

مُطربان رفتند و صوفی در سَماع
عشق را آغاز هست ،انجام نیست

کام هر جوینده‌ای را آخِریست
عارفان را، مُنتهای کام نیست

از هزاران، در  یکی گیرد سَماع
زانکه هر کس، مَحرمِ پیغام نیست

آشنایان ، ره بدین معنی برند
در سرای خاص، بارِ عام نیست

تا نسوزد، برنیاید بوی عود
پخته داند، کاین سخن با خام نیست

هر کسی را نام معشوقی که هست؛
می‌بَرَد، معشوق ما را نام نیست

مستی از من پرس و ، شور عاشقی
و آن کجا داند، که دُرد آشام نیست

خوابِ بی‌هنگامت از ره می‌برد
ورنه بانگ صبح  ، بی هنگام نیست..

سعدی رحمه‌الله

??نشید #فارسی
♥️?ای خدای من?♥️
?? #اللهﷻ #خدا
?باصدای #حافظ_عبدالکریم_روشندل
? #بسیارزیبا
??????????
دانلود بهترین سرودها در  کانال⇩
    ذکر ونعت طریقه قادری طالبانی سنجوری

جز آستان توام در جهان پناهی نیست
سر مرا بجز این در حواله گاهی نیست

عدو چو تیغ کشد من سپر بیندازم
که تیغ ما بجز از ناله‌ای و آهی نیست

چرا ز کوی خرابات روی برتابم
کز این به هم به جهان هیچ رسم و راهی نیست

زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر
بگو بسوز که بر من به برگ کاهی نیست

غلام نرگس جماش آن سهی سروم
که از شراب غرورش به کس نگاهی نیست

مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن
که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست

عنان کشیده رو ای پادشاه کشور حسن
که نیست بر سر راهی که دادخواهی نیست

چنین که از همه سو دام راه می‌بینم
به از حمایت زلفش مرا پناهی نیست

خزینه دل حافظ به زلف و خال مده
که کارهای چنین حد هر سیاهی نیست

??نشید #عربی و #انگلیسی
?باالصلاة تعید لی الحیاة
?باصدای #حمودالخضر
? #بسیارزیبا
?برای دریافت #جدیدترین اناشید همچنان با ما همراه باشید?
???????????
دانلود بهترین سرودها در  کانال⇩
  ذکر ونعت طریقه قادری طالبانی سنجوری

‍ جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال
شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال

بدار یک نفس ای قائد این زمام جمال
که دیده سیر نمی‌گردد از نظر به جمال

دگر به گوش فراموش عهد سنگین دل
پیام ما که رساند مگر نسیم شمال

به تیغ هندی دشمن قتال می‌نکند
چنان که دوست به شمشیر غمزه قتال

جماعتی که نظر را حرام می‌گویند
نظر حرام بکردند و خون خلق حلال

غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود
عجب فتادن مرد است در کمند غزال

تو بر کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال

اگر مراد نصیحت کنان ما این است
که ترک دوست بگویم تصوریست محال

به خاک پای تو داند که تا سرم نرود
ز سر به در نرود همچنان امید وصال

حدیث عشق چه حاجت که بر زبان آری
به آب دیده خونین نبشته صورت حال

سخن دراز کشیدیم و همچنان باقیست
که ذکر دوست نیارد به هیچ گونه ملال

به ناله کار میسر نمی‌شود سعدی
ولیک ناله بیچارگان خوش است بنال

«سعدی رحمه‌الله

عرفانی دوست دارید تشریف بیارید

Telegram

attach 📎

ای بنده ز بود خویش لا شو
بگذار ز سر منی و ما شو

بیگانه ز پادشاه کثرت
با بنده وحدت آشنا شو

حق وحدت باقی است و فانی
در وحدت باقی خدا شو

بر غیب و شهود شاه مطلق
سلطان وجود را گدا شو

با وحدت ذات خویش مشغول
وارسته ز قید ماسوی شو

بی وضع و متی و این فارغ
از چون و چگونه و چرا شو

این ارض و سماست پرده ای دل
از ارض منزه و سما شو

از ملک و ملک علاقه بگسل
یکتای بری ز هر دو تا شو

یار آمده و گه نثارست
ایجان عزیز من فدا شو

طالب ز فنا رسید بر دوست
گر طالب دوستی فنا شو

مردانه ز هرچه هست بگذر
رندانه بیا و بی ریا شو

در دست خودی دوا او نفی
از درد به حضرت دوا شو

خواهی رسی ار بِسِرِّاطلاق
از بند خود ای پسر رها شو

مستغرق قلزم خدایی
بر کشتی کون ناخدا شو

تا بار دهندت آشنایان
بیگانه از این منی و ما شو

ای دل به طریق عشقبازی
چندی به فراق مبتلا شو

تا قدر وصال را بدانی
ای بسته بند هجر وا شو

معشوق تویی و عشق و عاشق
گو راز نهفته برملا شو

بر دوست گرای و یک حقیقت
بر بام دل آی و یک هوا شو

یا کن ظلمات خویشتن طی
چون خضر و به چشمه بقا شو

یا گیر بدست دامن پیر
کی خضر مراد رهنما شو

ای موسی ما به خضر مگرای
ای آتش طور خضر ما شو

ماراست حبال سحر اوهام
ای عقل مجرد اژدها شو

قلبست زر وجود ناقص
ای گرد کمال کیمیا شو

کن قلب تمام را زر پاک
ای سالک اگر مسی طلا شو

بگذار ستبرق سلاطین
سلطان سریر بوریا شو

از هرچه کدورتست شو صاف
هم مسلک سیرت صفا شو

از خویش بجه ز بند هستی
خود را به مبین و بس که رستی

من کیم رسوای شهروعاشق دیوانه ای
آشنا با هر غمی وز خویشتن بیگانه ای
هم شوم شاد از غمش کو در دلم منزل گرفت
هم شوم غمگین که او جا کرد در ویرانه ای
ترک شهرآشوب من در کشوری منزل نکرد
تا نکرد اوّلش غمش صد رخنه در هر خانه ای
گه گیاه درد روید از دلم گه خار غم
من به حیرت کاین همه گل چون دمد از دانه ای
میخورم خون دل و خود را به مستی می دهم
تا کنم گستاخ پیشش ناله مستانه ای
گفته ای محیی که باشد تا دم از عشقم زند
در طلب فرزانه و در عاشقی فرزانه ای

عبدالقادر گیلانی رحمه الله

چند دل را به جهان گذران شاد کنی
خانه بر رهگذر سیل چه بنیاد کنی؟

خانهٔ دل که در او غیر هوا را ره نیست
به هوس همچو حبابش ز چه آباد کنی؟

پیچ و تاب الم عشق بود جوهر او
گر دلت را همه چون بیضهٔ فولاد کنی

حلقهٔ دام تفکر شود از قامت او
قاف تا قاف جهان صید پریزاد کنی

حال دل بسکه خراب است ز تعمیر گذشت
به دو پیمانه اش از نو مگر آباد کنی

دل بی عشق گرفتار هوس شد گویا
کاش در بند غمش آری و آزاد کنی

رهروان كوی جانان سرخوش‌اند
عاشقان در وصل و هجران سرخوش‌اند
جان عاشق، سر به فرمان می رود
سر به فرمان سوی جانان می رود
راه كوی می فروشان بسته نيست
در به روی باده‌نوشان بسته نيست
باده ما ساغر ما عشق ماست
مستی ما در سر ما عشق ماست
دل ز جام عشق او شد می پرست
مست مست از عشق او شد مست مست
ما به سوی روشنایی می‌رويم
سوی آن عشق خدايی می‌رويم
دوستان! ما آشنای اين رهيم
می‌رويم از اين جدايیی وارهيم
نور عشق پاك او در جان ما
مرهم اين جان سرگردان ما