آرتور استنلی ادینگتون رئیس رصد خانه کمبریج برای سومین بار نامزد عکاسی در کسوف ۱۹۱۹ در آفریقا می شود. او به سختی موفق به عکس برداری می شود و باز می گردد. در همین زمان کمپل به لندن می رود و نتایج را در انجمن ستاره شناسی سلطنتی به اطلاع دیگر ستاره شناسان می رساند.…

#بخش_ششم کافی است مسیر نور یک ستاره را که از کنار خورشید می گذرد و به زمین می رسد، رصد کنیم. اگر نور ستاره منحرف شود، مکان آن نسبت به زمانی که نور آن از کنار خورشید نمی گذرد و با تغییر مکان زمین قابل رصد است، تفاوت نشان می دهد. فقط مشکلی وجود دارد. رصد نور…

#بخش_ششم
کافی است مسیر نور یک ستاره را که از کنار خورشید می گذرد و به زمین می رسد، رصد کنیم. اگر نور ستاره منحرف شود، مکان آن نسبت به زمانی که نور آن از کنار خورشید نمی گذرد و با تغییر مکان زمین قابل رصد است، تفاوت نشان می دهد.

فقط مشکلی وجود دارد. رصد نور یک ستاره که از کنار این خورشید پر نور می گذرد، مانند تشخیص نور یک کرم شب تاب است که بر روی یک نور افکن بسیار پر نور نشسته است! اما هر مشکلی راه حلی دارد! کسوف یا خورشید گرفتگی! در این زمان نور خورشید به اندازه ای کم می شود که بتوان با ابزار پیشرفته ، ستاره های مربوطه را رصد کرد. در یک کتاب، همچون ویدئوی زیر گفته می شود که ستاره شناسان در زمان کسوف، مکان ستاره ها را رصد کردند و متوجه شدند که انحراف نور ستاره ها با آنچه در نسبیت عام پیش بینی شده بود، همخوانی داشت و این بزرگترین پیروزی برای انیشتین بود. در پس همین جمله ساده داستانی طولانی نهفته است!

اینشتین به ستاره شناسان معروفی نامه نوشت و از آنها درخواست چنین آزمایشی را نمود، اما پاسخ دلگرم کننده ای دریافت نکرد. ایشان مشغول پروژه های خویش بودند! سرانجام یک ستاره شناس جوان و گمنام از برلین، اما ماجراجو به نام اروین فینلی فرندلیچ اینکار را به عهده می گیرد. رئیس وی بودجه این آزمایش را تصویب نمی کند، بنابراین وی با کمپل آمریکایی به توافق می رسد. به دنبال اولین کسوف، او و کمپل در ۱۹۱۴ راهی کریمه در خاک روسیه می شوند. اما در همین زمان جنگ جهانی اول اتفاق می افتد! تیم فرندلیچ توسط افسران روسی به عنوان جاسوس بازداشت می شوند. کمپل آزاد می شود، اما اونیز به خاطر هوای ابری موفق به عکسبرداری نمی شود و با جا گذاشتن تجهیزاتش باز می گردد. پروژه کاملا شکست می خورد!

این بدشانسی در آینده به خوش شانسی اینشتین بدل شد، محاسبات اولیه او در مورد میزان انحراف نور اشتباه بود. اشتباهی که می توانست نسبیت عام را برای مدتها با خطر روبرو کند. در خلال جنگ جهانی اول او تصمیم به اصلاح محاسباتش کرد، اما ریاضیات نظریه او هنوز با مشکل مواجه بود. وی در ۱۹۱۵ تئوریش را در آکادمی پروسیان ارائه داد. جایی که یک ریاضیدان قوی به نام دیوید هیلبرت به دقت به سخنان اینشتین گوش می داد. از این لحظه به بعد رقابتی بین اینشتین و هیلبرت جهت حل معادلات نسبیت درگرفت! مشکل ده ساله اینشتین در بخش ریاضی در عرض چند هفته به دست هیلبرت رفع شد، اما اینشتین نیز چند روز بعد به طور مستقل و پس از چندین سعی و خطا به نتیجه رسید. چون هیلبرت یک دانشمند فهیم و با اعتماد به نفس بود، تمامی کار را مربوط به اینشتین دانست و حتی بدون بحث در مورد تقدم زمانی این دستاورد،کاملا کنار کشید!

اینشتین در همان چند روز پایانی به راه حلی روی آورد که ۳ سال قبل آن را به کلی کنار گذاشته بود. این راه حل به یکی از بزرگترین اسرار منجمان در مورد رفتار عجیب سیاره عطارد پاسخ می داد. این سیاره که نزدیکترین به خورشید است از قوانین نیوتن انحراف نشان می دهد. مدار آن یک بیضی بسته همچون دیگر سیارات و طبق پیش بینی نیوتن نیست! این مدار، بسته نشده و همچون گلبرگ به دور خود می چرخد( این رفتار با دقت اندازه گیری امروزه برای سیاره ناهید نیز کشف شده است). معادلات نسبیت عام او رفتار عطارد را پیش بینی می کرد. احتمالا این لحظه، سومین هیجان شدید علمی او بوده است!

اینگونه بود که اینشتین در نسبیت عام به این نتیجه رسید که جرم و انرژی چگونه فضا – زمان را شکل می دهد و آنگاه فضا – زمان چگونه به ماده و انرژی مسیر حرکت می دهد! در ۱۹۱۶ اینشتین به معادلات و محاسبات خود اطمینان داشت، اما می دانست که آزمایش قطعی توسط ستاره شناسان و اندازه گیری خمش نور بدست می آید. محاسبات کنونی او در مورد میزان خمش نور اصلاح شده و این مقدار دو برابر پیش بینی فیزیک نیوتنی بود. او می بایست باز هم صبر کند. کسوف بعدی در ۱۹۱۸ و در واشنگتن رخ داد و این بار کمپل موفق به عکس برداری شد. نتایج، انحرافی برای موقعیت ستاره ها نشان نداد، اما کمپل نسبت به تجهیزات خود اطمینان کاملی نداشت و لذا در مورد انتشار نتایج تردید داشت.

#سوال میدانیم جهان بیش از سرعت نور در حال گسترش هست و طبق نسبیت انیشتین هیچ چیز نمی‌تواند از سرعت نور پیشی بگیرد. آیا میشود گفت این مسئله ناقض نسبیت انیشتین هست؟ پاسخ مناسب در کانال قرار داده خواهد شد. ☢مجموعه بنیان علم☢ ♨️ کانال اصلی ♨️ کتاب و مقالات ♨️…

‍ In search of Pi
Yes, it’s possible to approximate the value of π (pi) through the method of drawing polygons, a technique that dates back to ancient Greek mathematics, particularly Archimedes. By inscribing and circumscribing regular polygons around a circle, one can calculate their perimeters to establish upper and lower bounds for the circle’s circumference.
Pi (π), the mathematical constant representing the ratio of a circle's circumference to its diameter, plays a vital role in various scientific and engineering applications, including architecture, physics, and mathematics, enabling accurate calculations and innovations that shape our understanding of the world.

در جستجوی پی
بله، می توان مقدار π (pi) را از طریق روش ترسیم چندضلعی ها تقریبی کرد، تکنیکی که قدمت آن به ریاضیات یونان باستان، به ویژه ارشمیدس برمی گردد. با نوشتن و دور کردن چند ضلعی های منظم در اطراف یک دایره، می توان محیط آنها را محاسبه کرد تا مرزهای بالا و پایین برای محیط دایره تعیین شود.
پی (π)، ثابت ریاضی که نشان دهنده نسبت محیط دایره به قطر آن است، نقشی حیاتی در کاربردهای مختلف علمی و مهندسی از جمله معماری، فیزیک و ریاضیات ایفا می کند و محاسبات و نوآوری های دقیقی را امکان پذیر می کند که درک ما از جهان را شکل می دهد.

☢مجموعه بنیان علم☢
♨️ کانال اصلی ♨️ کتاب و مقالات
♨️ فیزیک اندیشه ♨️ آرشیو بنیان علم

#سوال
میدانیم جهان بیش از سرعت نور در حال گسترش هست و طبق نسبیت انیشتین هیچ چیز نمی‌تواند از سرعت نور پیشی بگیرد. آیا میشود گفت این مسئله ناقض نسبیت انیشتین هست؟

پاسخ مناسب در کانال قرار داده خواهد شد.

☢مجموعه بنیان علم☢
♨️ کانال اصلی ♨️ کتاب و مقالات
♨️ فیزیک اندیشه ♨️ آرشیو بنیان علم

#بخش_پنجم در سال ۱۹۰۷ انیشتین ۲۸ ساله با مرور نسبیت خاص متوجه محدودیت این نظریه می شود. نسبیت خاص فقط با دنیایی سرو کار دارد که در آن همه چیز با سرعت یکنواخت در حرکت است. اما دنیای واقعی اینگونه نیست. شتاب، این پارامتری است که همیشه و همه جا دیده می شود اما…