Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Kishi to'shakka yotayotganida ko'rpa va izorini qoqib tashlasin. Chunki uning orasida nima borligini bilmaydi. So'ng:
بِاسْمِكَ رَبِّي وَضَعْتُ جَنْبِي وَبِكَ أَرْفَعُهُ إِنْ أَمْسَكْتَ نَفْسِي فَارْحَمْهَا وَإِنْ أرْسَلْتَهَا فَاحْفَظْهَا بِمَا تَحْفَظُ بِهِ عِبَادَكَ الصَّالِحِينَ
«Bismika robbiy vazo'tu jambiy va bika arfa'uhu, in amsakta nafsiy farhamha va in arsaltaha fahfazha bima tahfazu bihi 'ibadakas solihiyn»*, deb aytsin», dedilar.
(Ma'nosi: Ey Rabbim, Sening isming bilan yotdim va Sening isming bilan turaman. Agar mening ruhimni olsang, unga rahm qil. Agar uni qo'yib yuborsang, xuddi solih bandalaringni saqlaganingdek, uni ham hifzu himoyangga ol.) Imom Buxoriy va Muslim rivoyatlari.

Oisha roziyallohu anho aytadilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam to'shaklariga yotsalar, qo'llariga suflab, ikkita «Qul a'uzu»ni o'qir, so'ng tanalariga surtar edilar». Imom Buxoriy va Muslim rivoyatlari.*

Hayronayu vayrona, bo’lib qoldik sarsona
Dunyoga bo’lib parvona, iymonga bo’ldik begona

Qanday qilib barcha tartibsizlikka sabab bo’lgan shamolni ayblashim mumkin, oynani ochgan o’zim bo’lsam…

Siz kimsiz

Qani edi bu yomg'ir qalblarni, gunohlarni ham yuvsa....

Hatto xatolarimiz va gunohlarimiz og’ir bo’lsa ham, umid yo'l-yo'riq bo'lib qoladi. O'tmishimiz bilan aniqlangan va pushaymon tuzoqqa tushib qolganimizni his qilish oson, ammo umid o'zgarish mumkinligini pichirlaydi. Qanchalik chuqur kurash bo'lmasin, qutqarish yo'lidagi har bir harakat oldinga qadamdir. Umidni saqlang, chunki u bizni eng qorong'u vaqtlardan o'tkazishi va yorqin kelajakni qurishga yordam berishi mumkin.

*Ba'zan tunning sokinligi kunning shovqinidan kuchliroqdir. Qorong’ulikda yotib, fikrlarim bo'shliqni to'ldiradi. Men yo'qotgan hamma narsam, hech qachon aytmagan so'zlarim va qo'yib yuborilgan imkoniyatlarim haqida o'ylayman. G‘alati, sukunat xotiralar bilan aks-sado berishi...

Yuragim afsus va bo'lishi mumkin bo'lgan narsalarning og'irligidan og'irlashadi. Dunyo uxlaydi, lekin mening ongim uxlamaydi, "agar bu bo’lganda edi" va "bo'lishi kerak edi” degan cheksiz halqaga tushib qolgan. Kecha - bu yolg'izlikning eng haqiqiy tuyg'usi, men hech qachon o'zgartira olmaydigan barcha narsalarni eslatib turadi*

Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Biror kishi juma kuni g‘usl qilsa, imkon qadar tozalansa, soch-soqolini moy bilan moylasa yoki uyidagi xushbo‘y narsadan surib, so‘ng masjidga chiqsa va ikki kishining o‘rtasidan oralab o‘tmasa, so‘ngra nasib qilinganicha namoz o‘qisa, keyin imom so‘zlaganda jim quloq solsa, uning bu juma bilan narigi juma orasidagilari gunohlari albatta mag‘firat qilinadi», dedilar».

Orqasidan quvayotgan reja, maqsad, orzu-intilish qiyomatda yordam bera olarmikan ?