🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

🚩🚩🚩🚩🚩

🚩🚩🚩🚩🚩🚩

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

🔴 𝑨𝑺𝑳 𝑪𝑯𝑰𝑵𝑵𝑰 𝑩𝑼𝒀𝑼𝑴𝑳𝑨𝑹
🔴 𝑼𝒀 𝑹𝑶'𝒁𝑮'𝑶𝑹 𝑩𝑼𝒀𝑼𝑴𝑳𝑨𝑹𝑰
🔴 𝑩𝑰𝑻𝑨𝑽𝑶𝒀 𝑻𝑬𝑯𝑵𝑰𝑲𝑨𝑳𝑨𝑹

💜🟨🧡🔽🧡🟨💮🔽

🟨🧡🧡0⃣🌺 ➕

💜💜💜🟨🛅👉💜 💯

ᵖᵃˢᵗᵈᵃᵍⁱ ᵏᵒ'ᵏ ʸᵒᶻᵘᵛⁿⁱ ᵇᵒˢⁱⁿᵍ
😘😘😘😘😘😘😘😘

https://t.me/+Kb27nx7oyuw4MjQy
https://t.me/+Kb27nx7oyuw4MjQy
https://t.me/+Kb27nx7oyuw4MjQy

#𝐢𝐝3

⠀      ｡ﾟﾟ･｡･ﾟﾟ｡
         ﾟ。         ｡ﾟ
             ﾟ･｡･ﾟ
       ︵                  ︵
    (        ╲         /      /
      ╲          ╲/       /
           ╲          ╲  /
          ╭ ‌   ╲           ╲
     ╭ ‌   ╲        ╲       ﾉ
╭ ‌   ╲        ╲         ╱
╲       ╲          ╱
      ╲         ╱
          ︶Sevgan insoningizmi bormi, unda hoziroq kiring😍(5minutda o'chiraman🖤)

​​Хўп ая тез қайтаман! дедиму шахарга қайттим. Биркўз айтган жойга келсам хеч ким йўқ. Устозни излаб кеттим. Уни ўйнашини квартирасидан топиб вазиятни айттим. Икковлашиб яна лисопаркка қайттик.
Нима бўлса бўлди Соқолникига кирамиз деди у йўлда Жуда бўлмаса пулни қайтарамиз ахир ошнамизни уларга ташлаб қўймаймизку.
Энди пулга кўнишмайди, бўнак тўлашга тўғри келади дедим.
Тўлаймиз устига қанча қўйса тўлаймиз.-деди у қатият билан.
Соқол лақабли ўғриникига кирсак, ростдан хам тўда шу ерда экан. Бизни кириб келганимизни кўриб анграйиб қолишди. Кейин шартта туриб бизни ўраб ола бошладилар. Устозим хар эхтимолга қарши айёрлик қилди:
Нима гап ошналар, мехмонни шунақа кутиб оласизларми?
Қанақа мехмон, қароқчисанку сенлар.
Тушунмадим, исботинг борми?
Бор!
Бўлса кўрсат, гаплашамиз!-деди устозим пинагини бузмай. Биркўзни улар роса дўппослашган аммо хеч гап айтмаган экан. Бахтимизга Малиш хам уларга сал мужмалроқ қилиб хабар берган экан. Яни улар мени тўдадан хайдаб қанақадир катта ишга қўл уришди! деган экан. Албатта уям ўз хаётини страховка қилган, очиқ сотқинлик қилса ўлдириб юборишимиздан қўрққан. Устозим ўша гапга чиппа ёпишди:
-Тўғри, бизни ишимиз кўп, аммо сизлар билан ишимиз йўқ. Қани Малишни чақириб сўранглар унда биз сизларга панд берганимизни исботласин!
Улар Малишга қўнғироқ қила бошладилар. Ха деганда унга боғлана олмадилар. Устозим вазиятдан фойдаланиб қолди:
Бўпти йигитлар, уни топиб аниғини сўраб оларсизлар! Мабодо бизни айбдор қилса туфлимни қаерда ечишимни биласизлар! Энди мени укамни қўйворинглар!
Аниғини билмагунча хеч қаёққа кетмайсизлар!-деди улар ичида каттароғи қовоғини уйиб.
Ўзинг ўйла ошна пулингни олган бўлсам ўз оёғим билан шу ерга келармидим. Масалан сен мени ўрнимда бўлганингда келишга духинг етармиди?
Шу гап уларга етарли бўлди. Бир кўзни олиб, кўчага чиқдик. Мен устозни гап билишига ичимда тахсин ўқиб тургандим. Машинага ўтиришимиз билан:
Гап йўқ устоз, гапниям кийдирвордингизе дедим кулиб. Гап билганга минг танга ука устоз чўнтагидан чулумни олди. Буни ювмасак бўмийди а биркўз? Ахволинг яхшими? Суяклар бутунми?
Яхши бир кўз оғриқдан ғижиниб ўтирарди.
Устоз чулумга қора чарс ва наша аралаштириб ўқлади. Йўл йўлакай чекиб кеттик. Шу билан тамом рамкадан чиқиб кетибман. Бир кўзни квартирасига борганимизниям устига ароқ ичганимизниям эслолмайман. Тонг чоғи чанқаб уйғонсам бошим ёрилиб кетай деяпти. Шишада қолган яримта ароқни бир кўтаришда бўшатиб яна ўзимни диванга ташлаганим эсимда. Бир пайт ярим тунда уйғониб кеттим. Бошим халиям оғрияпи. Атрофга қарасам, устоз кетибди, бир кўз билан иккита шеригим ухлаб ётибди. Улар қачон келди эслолмайман. Шу пайт аям дачада қолганини эслаб қолдиму сакраб ўрнимдан турдим. Кителимни елкамга ташлаб ховлига югурдим. Не кўз билан кўрайки машинам йўқ. Афтидан устоз миниб кетган шекилли. Яхшики бир кўзни жигулиси турган экан. Қайтиб кириб калитни олиб чиқдим. Соатга қарасам тунги икки бўлибди. Аям тинчмикан ишқилиб, деган хавотирда машинага ўтирдим. Бахтимга, машина биттада ўт олди. Мингга қўйиб кетяпману кўз олдимдан онам кетмаяпти.
Дача  хаёлимда Анжанданам узоқ кўриниб кетти хеч етиб бормаяпмана! Йўқ, ярим соатлардан кейин Сарқўрғоннинг шағал тўкилган кўчасига хам етиб келдим. Қишлоқ оралаб дачалар жойлашган томон ўтиб бордим. Етиб борганимда таниш дачада чироқ кўринмади. Нахотки кетаётиб ёқмаган бўлсам. Ахир онам чироқни хам ёқолмайдику!
Ховлига кирсам хаммаёқ жим жит на бир овоз бор на бир чироқ нури. Онамни ташлаб кетган хонага югурдим. Эшикни очдиму очиб чироқни ёқдим... Аям аяжоним.
Шухрат икки кафти билан юзларини тўсганча жимиб қолди. У ўзини тутиб туролмас елкалари силкиниб йиғларди.
Терговчи у гапираётганда папка ичини очиб, дачадан олинган расмларни кўраётганди. Қанчалар ачинарли холат.  Расмдаги мурданинг афтини таниб бўлмасди. Кийимдан холи бўлган қисмлар, бош қисми, қўллар, оёқлар, қорин ва биқин қислари каламушлар томонидан ғажиб ташланган бўлиб қорин ўрнида тандир оғзидек қора ўра кўриниб турарди.
Аҳмаджонов Дониёр

Яқинига боргунимча атрофни кузатиб, чамалаб  кўрдим, ўғирласам бўларкан. Саватдан иккита ноннни олдиму хеч нарса бўлмагандек йўлимда давом эттим. Олдимдан чиққан бурилишдан ўнгга бурилиб тўхтадим. Шоша –пиша нонни оғзимга солиб чайнай бошладим. Жуда оч эдим, эрталаб хам тузук-қуруқ нонушта қилолмагандик.
Чайнаганимни хали ютмасимдан тепамга кимдир келиб тўхтади. Бошимни кўтариб қарасам Жорж кулиб турибди.
-Братишка нон ўғирладинга а хозир?
-Йўқ,-дедим қўрқиб.
-Кўрдим ўзим братишка. Мени алдолмисан. Аммо, жа паст кеттингда ука. Ўғирласанг тузукроқ нарса олмисанми? Пул ўғирлаганмисан хеч!
-Йўқ! Мен ўғримасман. Уйда нон йўқ эди, шунга мажбур... очқаганим учун...
-Бўлди, қиз боладек қизараверма. Менам сендакаман ука. Юр, сенга бир нима ўргатаман. Хув анави астановкада автобус кутамиз. Кейин автобусда бозорга борамиз.
-Нимага?!
-Чўнтак тўлдирамиз.
-Қанақасига?
-Юрувр, сенга ўргатаман ўзим.
Шу билан Жорж иккимиз ўғирлик қила бошладик. Автобусга чиққанда одамлар тиқин бўлса хурсанд бўлиб кетардик. Чунки, одам кўп бўлса чўнтакларидан , сумкаларидан пул олишимиз осон бўларди. Бозорга бориб олгач эса атай одам тиқилиб юрадиган йўлакларга ўзимизни урардик.
-Онангиз уйга пул олиб борсангиз индамасмиди?-терговчи савол ташлади.
-Индади, роса уришди. Аммо, мен барибир ўғирлик қилавердим. Пулимни тўплаб катта магнитафон олдим. Онам ўшандаям роса уришди. Бу гапларни Жоржга айтсам, кейинги сафар онангга кир машина олиб бер, индамай қўяди деб маслахат берди. У айтгандек қилдим. Онам баттар уришди. Ўша куни уришиб чиқиб кетганча уйга қайтиб бормадим,  Жоржларникида ухладим. Унинг қари энаси бор экан холос. Хуллас, мактабни битиргунча устаси фаранг ўғрига айландим. Бу оради биор икки марта қўлга хам тушдик, муштлашдик, қочдик. Эххе, не кунларни кўрмади бошимиз.
-Кейинчи, нима сизни бу ерга келишга мажбур қилди?-терговчи сухбатни қисқартиришга урина бошлади.
-Кейин онамни машина уриб кетти.  Касалхонада узоқ даволаттим. Барибир, уйга олиб кетганимда хам оёқлари ишламасди, бел умуртқаси қаттиқ шикастланганди. Бир аёлни ёллагандим, онамга қараб туришига.  Қон босими кўтарилиб турса, бунинг устига юролмаса... Бир ўзини ташлаб кўчага чиқолмайманку.
-Хайдовчи ёрдам қилдими?
-Ха, ёрдам қилмоқчи бўлди аммо, пулини олмадим. Худони йўлида уни кечирдим, таксислигингни қилавер, оилангни боқ дедим. Тўғрида, Худодан келмаса бандани товонига тикон хам кирмайди. Мен англаб турардим, бу ишлар хаммаси мени гунохларим эвазига бошимизга келаётганди. Қанча одамларни пулини шилганман, қон-қақшатганман. Хаётимни ўзгартириш, халол ишлашга қарор қилгандиму, аммо кеч эди. Қўқонни лисопаркдаги ўғри-қиморбозлар тўдасини кассасини уриб кетгандик. Тўғри, улар биздан шубхалангани йўқ эдию, аммо сир фош бўлиб қолиши эхтимоли юқори эди. Бизни гурухдан бир Малиш лақабли йигит ўша ишни разведка қилаётганимизда қовун тушириб қўяёзгани учун унинг улушини бермай тўдадан бадарға қилувдик. Кейин эшитсам, лисопаркликларни биттаси ўша бола билан зонада билла ўтирган экан. Аламидан бизни сотиб қўйиши мумкинлигини билиб, вақтинча яширинишга қарор қилдик. Мен аямни машинага олиб Сарқўрғонга – ёзда тўдамиз билан бориб маишат қиладиган дачага олиб бордим. Бирор хафта шу ерда яшаб турмоқчи эдик. Қиш келиб қолгани учун дача бўм-бўш, хўжайини шунинг учун калитни бериб ўзи келмаганди.
Аямни уй ичига олиб кирганимда бу ерлар шахардан анчагина совуқлигини сездим. Ўтин қилиб печка ёқсам бўларкан деб ўйлаб турсам, телефоним чақириб қолди.
-Ало, Шухрат, лисопаркка олиб келишди мени, тезроқ...-дедию, алоқа узилди. Бу биркўз эди, шеригим. Қайта қўнғироқ қилсам, ўчирилган деяверди. Юрагим бир фалокатни сезиб турарди. Худди, кимдир сотгану, энди бизни қидиришаётгандек.
-Ая, сиз ўтира туринг, мен бирор соатда қайтаман. Шошилишда бозорлик қилмабман, харажат  қилиб келаман.
-Тезроқ қайтгин болам, бу ерда бир ўзим қийналаман! Гадотопмас жойларга келиш шартмиди?.......

-Отинг нима?-сўради у уст бошимни қоқиб.
-Шухрат,-дедим лабимдан оққан қонни артиб.
-Шурик, маладес ука. Сен юттинг ука. Қара, беш кишини йиғлаттинг, ўзинг йиғламадинг! Сени ўзимга шагирд қиволаман, бўптими, хеч ким мишиғингни пишт деёлмайди кейин. Энди бориб бетигни юв, дарсингга кир. Устозинг сўраса йиқилиб тушдим де, бировни сотиб юрма, мужикни ишимас бу,-деди. Мен эса, синфга кирмадим, уйга жўнадим. Аям бу пайтда бозорда пирашка сотарди, уйда хеч ким йўқлиги учун калитим билан очиб кирдим. Аммо... аммо не кўз билан кўрайки... Уй ўртасида Фарход амаки трусикчан ароқ ичиб ўтирибди. Ваннада эса сув шалдираяпти, аям ювинаётган бўлса керак.
Мен болаларча онгим билан хам бу одам дадамнинг ўрнини босмоқчи бўлаётганини тушуниб етгандим. Коридор бурчагида аямни эски зонтиги суялиб турган экан. Ўшани олдимда Фарход амакини ортидан бориб миясига “қарс” этиб солдим.  Икккинчисини бошига уришга улгурмадим. Фарход амаки бир томонига сапчиб чап бердию, оёғи чалкашиб йиқилди. Мен унга ташланиб елкасига урдим. У эса ўрнидан турмоқчи бўлардию, гандираклаб йиқилиб тушарди. У ўшанда ё маст бўлган ё мен урганда накаут бўлган.
-Шухрат!!! –аям бақирганча келиб қўлимдан зонтикни тортиб олди.
-Кетси-и-ин!!!-деб бақирдим бор кучим билан.-Иккалангниям ўлдираман!
Аям мени қучоқлаб, юзимни кўксига босди.
-Бўлди ўғлим, ўзингни бос!
-Қочинг, қўйворинг!-деб талвасага туша бошладим. Ўша пайтда роса ғазабланиб кетгандим. Қулоғимга хеч нарса кирмасди. Фақат бор кучим билан бақирардим “Ўлдираман!”
Онам мени юпатаётганда Фарход амаки кийиниб чиқиб кетибди. Шундан кейин у бизникига келмай қўйди. Мен уни қўрқитдим деб ўзимча хурсанд эдим. Аммо, алдагани бола яхши экан. Бир куни мактабдан қайтаётиб тасодифан Фарход амакини кўриб қолдим. Унинг оқ “Тико” машинаси чинор остида турганди. Орқа ўриндиқда кимдир бор, бутун гавдаси билан ўгирилиб гаплашиб ўтирарди. Яқинига борганда орқа ўриндиқдаги аёлни хам танидим, у аям экан. Йўл четидан иккала қўлимга хам муштдек тош олдим. Биринчи тошни отиб олд эшик ойнасини чилпарчин қилдим. Иккинчиси билан аям ўтирган жойдаги ойнани синдирдим. Яна тош излаётганимда Фарход амаки сўкинганча келиб сочимдан чангаллади. Мен эса унгача учинчи тошни олиб улгургандим. Унга ўгирилганимда эса биқинига тош билан солдим. У хам менга тарсаки тортишга улгурган экан. Йўл четидаги гулзорга учиб тушдим. Одатда бунақа пайтда болалар қочиб қолади, мен эса қочмадим. Дарров иккал қўлимга хам тош олиб химояга шайландим. Яхшики, аям келиб мени судраб кетти. Йўлма-йўл нималардир деб гапирар, мен эса эшитмасдим, эшитсамам уқмасдим. Уйга киришимиз билан аям мени зарда билан кравотимга итариб юборди. Мен эса шартта туриб ошхонага югурдим. Катта ош пичоқни олиб устига қараб югурдим. Назаримда онам мени пичоқлайди деб ўйлаб ортига қочдию, мактаб папкамга қоқилиб йиқилиб тушди. Мен шартта қорнига миниб ўтирдимда пичоқни томоғига тирадим.
-Сўйиб ташайман ая! Яна бир марта кўрсам, ухлаб ётганингизда сўйиб ташайман!-гапларим ростлигини кўрсатиш учун пичоқни қаттиқроқ босдим. Аям қўрққанидан ранглари оқариб кетти, тили эса танглайига ёпишиб қолганди.
Шундан уч-тўрт кун  ўтиб  Фарход амакини аёли билан хам каттагина жанжал бўлиб ўтти. У аёл уйимизга бостириб келиб:
-Сени қаматаман! Квартирангда ишратхона очгансан, эримни йўлдан ургансан! Хозир бориб махаллаком билан учаскавойни бошлаб келаман!-деб аюханнос сола бошлади. Орадан ярим соат ўтмай эса икки кишини бошлаб келди. Бири учаскавой эди. Улар аям билан гаплашиб турганда Фарход амакининг ўзи хам кириб келди. Аввалига хотинини сўкиб хайдаворди. Кейин учаскавойларга нималарнидир тушунтира бошлади. Мен уларни гапини яхши эшитолмаётгандим. Узуқ – юлуқ гаплардан тушунганим “никох”, “масжид” деган гаплар эди. Улар чиқиб кетишаётганда Фарход амаки “талоқсан” деганди, онам йиғлаб юборди.
Бунинг оқибатида аввалига аям Фарход амакини ошхонасидан хайдалди. Кейин эса, биз очлик нима эканини бошимиздан ўтказа бошладик. Аям эрталаб чиқиб кетиб иш излар, аксига олиб иш хам топилмасди. Бир куни мактабдан келаётсам, нонвойхона олдида бир сават нон турибдию, сотувчи йўқ.........

Модаркуш.

-Анваров, сиз берилган саволларга жавоб беринг!-терговчи Шухратнинг гапини бўлди.-Ўтлаб кетяпсиз!
-Камандир, сизга мени қилмишларим қизиқми ахир? Шуни билмоқчимисиз?
-Ха, аммо сиз мен бераётган саволларга жавоб беринг! Вақтимни олманг ортиқча!
-Бўпти, унда вақтингизни биратўла тежаб қўя қолинг. Мен хамма қилмишларимни бўйнимга оламан, қаманг, қамоқда чиритворинг! Зора...-Шухрат каламушлар ғажиб ташлаган танани кўз олдига келтираркан,  беихтиёр сесканиб кетди.-зора виждон бироз таскин топса...
-Сизда виждон борми ўзи,-терговчи киноя қилди.
-Ўзингда борми, қари каламуш! Кўкидан чўнчагинга солиб қўйса қотилни ишиниям бахтсиз тасодифга айлантирворасану!
-Анварип, тилингизга эрк берманг! Сиз хозир хизмат вазифасини бажараётган давлат ходимига тухмат қиляпсиз! Биласизми бунинг учун сизга...
-Биламан қанақа статя қўллашингизни,-Шухрат енгилгина қўл силтаб қўйди.-Менга кўзингизни ғилдиракдек айлантирманг, ўртоқ давлат ходими. Мен тухмат қилмайман, керак бўлса кимдан қанча олганингизни санаб бераман. Ишонмайсизми? Ахир, сиз тергов қилган жиноятчиларни кўплари устозларим, баъзилари ошналарим. Бизни кругдагилар хар қайси терговчи ёки хар қайси прокурор, судяларнинг виждони нархини жуда яхши биламиз. Аммо, хавотир олманг, мен сизни айблаш учун гапираётганим йўқ. Сиз бир нарсани англамаяпсиз, мен ўз ихтиёрим билан эркимни сизларнинг қўлингизга топширяпман. Тўғрими, ё биронтаси тутиб келтирдими мени?
Терговчи ўзининг  сирларидан хабардор жиноятчига рўбарў келганидан чўчиб турганди. Тўғри, Анваров ўз ихтиёри билан қилган жиноятлари учун жавоб беришга келганидан хабардор эди. Аммо, ўзининг иш пиринципларини қўллашга ўрганиб қолганиданми, ё Анваровни одам ўрнида кўрмаганиданми терговда ўз хукмини ўтказишга уринаётганди. Аммо, шамол елканларни бутунлай қарши томондан  шишираётгани учун, дарров кемани шамол йўналишига тўғрилашга тушди.
-Рости, сиз ўз ихтиёрингиз билан келганингизни билмагандим ука,-деди “ука” сўзига урғу бериб. У умри давомида бирон марта терговда “ука” сўзини ишлатмаганди.-Сизни нима мажбур қилди бундай қилишингизга? Бунақаси камдан –кам бўлади-да хаётда, ишониш қийинроқ бўляпти.
-Э-э, ака,-Шухрат ўзини орқа суянчиққа ташларкан кўзларини шифтга тикди.-Хаммаси ўткинчи, хаммаси ўзгарувчан бўларкан. Мен ўзига тўқ хонадонда туғилганман. Уч ёшимда янги туғилган синглим нобуд бўлган экан. Дадам ва бувим онамни айбдор билиб кўп уришишганлари учун аразлаб тоғамникига кетиб қолган эканмиз. Рости у пайтларда ота-онам нима сабабдан урушганларини тушунмасдим. Тўрт ёшимда улар яна қайта ярашишди, икки ой ўтмай яна кетиб қолганмиз. Хуллас, олти ёшимгача дам дадамникида гох тоғамникида яшадик.  Тоғам бизни Қўқондаги домига кўчириб ўтказди, бўлмаса мен уни болалари билан кўп уришадиган биззи орқамиздан эса кеннаям билан онам хам юмдалашадиган бўлиб қолишганди. Шундан кейин, нимадир бўлдию, дадам бизни олиб кетгани келмади, бошқа уйланибди. Мен ўшанда онамнинг дўсти бизга бозорлик қилиб бераётгани учун келмаётганини англагандек эдим.
-Ая, Фарход амакига айтинг, бизга харажат қилиб бермасин, шунда дадам яна бизни олиб кетади, дегандим.
-Даданг энди кемайди ўғлим, у бошқага уйланяпти!-деди. Ўша тун тонггача йиғлаб чиқди. Орадан кунлар ўтаверди. Мен мактабга чиқа бошладим. Биринчи ва иккинчи синфда ўқиб юрган пайтларим хўрлик нима билмасдим. Учинчи синфга ўтганимда эса шевам ва хатти-харакатларим сабаб катта синфлар мени кўп масхара қиладиган бўлиб қолишди. Кейин бунга синфдошларим хам қўшила бошлади. Бир куни хатто муштлашиб хам кеттик. Урушқоқ бола эканимни аввал ўзим хам билмасдим. 3-4 болани уриб қўйганимдан кейин ўзимга бўлган ишончим янаям ортиб кетти. Аммо,  мен бу ерда бегона ва келгинди эканман-да. Мени тарафдорларим йўқ эди мактабда, аксинча рақибларим кўпайиб кетти. Нақд ўнтача бола роса тепкилаб, абгоримни чиқаришди. Шунда катта синфда ўқийдиган Жорж деган бола келиб бизни ажратиб қўйди.......

Bugun qadr kechasi yaxshila ibodatda otgazamiz turilayu👀☺️

Қадр кечалари зикрлари:
📿📿📿📿📿📿📿📿

1.Субҳааналлоҳи  ва биҳамдиҳи.
100 марта.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

2.Астағфируллоҳ ва атубу илайҳ
100 марта.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

3.Лаа илаҳа иллаллоҳ
100 марта.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

4.Аллоҳу акбар.
100 марта.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

5.Алҳамдулиллаҳ.
100 марта.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

6.Ла ҳавла вала қуввата илла биллаҳ.
100 марта
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

7.Ла илаҳа илла анта субҳанака инний кунту миназзолимийн
100 марта.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

8.Ҳасбияаллоҳу ва ниъмал вакийл
100марта.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

9.Аллоҳумма солли ъалаа Саййидина ва Ҳабибина ва Набийинна Муҳаммад
бу саловотни,вақтингиз , кучингиз кқнчага етса шунча айтаверасиз.
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🎓🎓🎓🎓🎓🎓🎓🎓
Энди илм  истаганларнинг зикрлари:
📿📿📿📿📿📿📿📿

1.Я,муколлибал кулууб,соббит колбий алаа дийник🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲

Аллоҳнинг исми  ,, таҳажжуддан кейин:
🫀🫀🫀🫀🫀🫀🫀🫀🫀🫀
2.АЛ-ҲАКАМ.
101 марта
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

3.АЛ-ЪАЛИЙМ.
Аллохнинг шу исмини куп атиб юрса илм эшиклари очилади ,ИНША АЛЛОХ
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

4.Аллоҳумма зидний ъилмаа
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

5.Кечани охирида бу калима  ва  Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам) га саловот айтиб тугатилади.

6. "Қадр" сураси
100 марта

Шуларнинг ораларида , тахажжуд, нафл, шукр  намозлари ўқилади.

Қадр кечасини 3 -ўн кунликнинг тоқ кунларидан изланг дейилган.

Шунда тунаганимизда айтиладиган зикрларни ёдлаб туришимиз керак .
📿📿📿📿📿📿📿📿
1 ."Қадр " сураси.
100 marta
📚📚📚📚📚📚📚📚

Эслатма!
Бу қанча кўп булса шунча яхши.
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
2.Қадр дуоси :
Аллоҳумма  иннака  Афуввун ,Кариймун, тухиббул ъафва фаъфу  аънний.

Қадр тунда айтиладиган зикрлар

• Астағфируллоҳ 100та.

• Астағфируллоха ва атувбу илайх 100та.

• Лаа илааҳа иллаллоҳ 100та.

• Лаа илааҳа иллаЛлооҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳ, лаҳул мулку ва лаҳул хамду ва ҳува ъалаа кулли шай-ин қодиир 100та.

• Субхааналлоҳ. Валхамдулиллаҳ. Ва лаа илаҳа иллаллоҳу. Валлоҳу акбар 100та.

•Лаа хавла валаа қуввата иллаа биллааҳил ъалиййул ъаЗийм 100та.

•Хасбуналлоҳу ваниъмал вакийл, ниъмал мавлаа ва ниъман насыыйр 100та.

• Субхааналлоҳи ва бихамдиҳи, Субхааналлоҳил аЗийм 100та.

• Субхааналлоҳи ва бихамдиҳи адада холқиҳи ва ридоо нафсиҳи ва зината ъаршиҳи ва мидаада калимаатиҳи Зта.

• Лаа илааҳа иллаа анта субхаанака иннии кунту минаЗЗоолимийн 100та.

•Лаа тахзан инналлоҳа маъанаа 100та.

• Яя муқоллибал қулууб саббит қолбий ъалаа дийник Зта.

• Аллоҳумма солли ъалаа саййидинаа Мухаммадив-ва ъалаа али Мухаммад 11та.

• Роббиғфирлий Валивалидайя ва лил муъминиина явма яқуумул хисааб 100та.

• Аллохумма иннака ъафуввун тухиббул ъафва фаъфу ъаннии 100та.

​​бу онамга ёқмасди. Сўнгра уни ҳам ташлаб кетадиган бўлдим.

Эрим билан муносабатларимиз шунча йил ўтса-да, яхшиланмади. Бунақа омонат ҳаёт, келиб-кетиб юришларим унинг ҳам асабини қақшатган, мендан кўнглини совитган эди. Нима қилай, мени онамдан бошқа ҳеч ким йўлга солмасди. Онам эса «ўшалар»га ўзимни хорлатиб қўймаслигимни, қадримни кўрсатиб туришимни уқдирарди. Мен онамни ҳамма нарсага айбдор, демоқчимасман. Чунки у хонадонда яшаган менман, иссиқ-совуғию аччиқ-чучуги ҳеч кимга менчалик аён эмасди. Демак, муросаю мадора қилиш ва тадбир топиш ҳам аввало ўзимнинг қўлимда эди.

Бундан бир йил аввал эримнинг тоқати тоқ бўлдию, менга «Йўқол, ҳаммаси жонимга тегди», деб юборди. Мен ҳам алам устида: «Кетаман! Аммо итваччаларинг ўзингга сийлов, уларни деб ёш умримни ҳазон қилмайман!» — дедим-да, болаларни ташлаб, ота уйимга жўнавордим. Икки ярим яшар қизалоғим «Ойижон!» дея йиғлаб орқамдан эргашганидан қувондим: «Яхши бўлди-да. Бола хархаша қилаверса, бирпасда ортимдан учиб борасанлар», — деб ўйладим.

Буни қаранг-ки, ҳеч ким ортимдан учиб бормади. Аввалига болаларни ташлаб кетиб, ўрганиб қолганим учун уларнинг соғинчи у қадар билинмади. Биринчи кечадаёқ кичкинам тушимга кириб чиқди.

Эрталаб отланиб, болаларни олиб келишга кетаётганимда онам йўлимни тўсди:
– Қаёққа?
– Ажрашишга қарор қилдим, ойи. Бунақа яшаб бўлмайди. Болаларни олиб келаман.
– Ажрашадиган бўлсанг, олиб келиб нима қиласан. Қўлингда ҳунаринг ё тилингда илминг бўлмаса. Бу уч болани қандай қилиб таъминлайсан, оёққа қўясан? Ҳали ёшсан. Сени ёш умрингни хазон қилишинг учун туққан эмасман. Эринг эркак киши, болаларсиз бирпасда ёш ва чиройли қизга уйланиб олади. Сени эса уч боланг билан ит ҳам олмайди.
– Нима қил дейсиз бўлмаса?
– Шу пайтгача айтганларим тўғри чиққан, биласан-а? Энди жим ўтирасан, болаларни эринг боқиб олсин. Бир-икки кун соғинасан-да, кейин кўникасан. Ҳали ёшсан, гўзалсан. Ўзим сени бундан-да яхши жойга узатаман.

Онамнинг айтганларини қилиш қийин бўлса-да, унга қарши боришга иродам етмади. Шу кундан бошлаб ўзимни янги ҳаётга тайёрлай бошладим. Гўёки мен уч боланинг онаси эмас, эрта-индин бадавлат ва келишган инсонга турмушга чиқиши керак бўлган қизман.

Эримникида ўтган ҳаётим, болаларим – барини бир тушдек унутишим керак эди. Онам томонидан ҳар куни бир неча марталаб таъкидланадиган бу сўзларга бора-бора ишониб, ўзимни шунга тайёрладим. Ҳатто фарзандларимнинг туғилган кунларини-да унутдим гўё, ўша кунларда ҳам уларни йўқламадим. Лекин ичимда, қалбимнинг туб-тубида бир умид бор эди. Яъни ўша мен турмушга чиқажак шаҳзода шу даражада олижаноб бўладики, менинг уч фарзандимни ҳам ўзиникидек қабул қилишга сўз беради. Шунда мен болаларимни отасиникидан олиб кетаман, деб ўзимни овутардим.

Бу орада суд орқали ажрашдик, болаларим отаси билан қоладиган бўлди. Эрим пайсалга солмай уйланиб ҳам олди. Эшитишимча, фарзандларим у аёлни «ойи» дейишаётган эмиш. У аёл ҳам болаларга ҳақиқий онаси каби меҳр бераётганмиш.

Бу хабардан ўртаниб юрган кунларим менга ҳам талабгор чиқди. Онам айтганидек, ўқимишли, топарман-тутарман, келишган йигит. Собиқ эримдан ўлса ўлиги ортиқ. Биринчи оиласи билан ажрашган, икки фарзандини хотини олиб кетган экан. Айтишича, хотини ҳадеб эри билан баҳслашаверар, ҳеч унинг айтганини қилмас экан. Унга мендек ёш, чиройли, айниқса, итоаткор аёл керак эмиш. Фақат бир шарти бор: фарзандларим ҳақида умуман оғиз очмас эканман. Ўзимизнинг болаларимиз туғилгач, вақти-вақти билан биринчи эримдан бўлган болаларни кўриб туришимга рухсат бераркан. Аммо уларни бутунлай олиб келиш тўғрисида гап ҳам бўлмаслиги керак.

Бу менинг охирги умидим ҳам пучга чиқди, дегани эди. Балки эркак зоти қуриб кетмаган, сени фарзандларинг билан қабул қиладиган одам чиқади ҳали, демоқчидирсиз. Фақат ўша одам чиққунча мен фарзандларимнинг онаси бўламанми-йўқми… Бежиз бундай демадим. Чунки шу кунларда эрим мени оналик ҳуқуқидан маҳрум этиш учун судга ариза берибди. Энди мен бошимни қайси тошга урай?...

Тамом.