لعنت به خیابونایِ این شهر...!

و تو مانند اشعار فروغ فرخزاد بودی.
پر معنا ، سرزنده و غمگین.

اگر آدم‌ها، غم را با هم تقسيم نكنند غم،
آدم‌ها را تقسيم مى‌كند.

اگه دنیامون یه جهنمه من ازت معذرت می‌خوام.

پشت هم شعر نوشتم كه بخوانی، خواندی؟
بغض کردم که ببینی و بمانی، ماندی؟
به خدا شعرترين شعرِ منی، می‌فهمی؟
هوس انگيزترين حسِ منی، می‌فهمی؟

–به اون حجم از بدبختی رسیدم که وقتی میخوام به یکی که حالش بده اوکیش کنم طرف خودش متوجه میشه من خودم داغون ترم...!

When I first saw you, I knew you would either complete me or destroy me completely.