اگر می‌شد با گریه، آن‌که رفته را بازگرداند،
تمام راه را گریه می‌کردم.

دارم اون یذره سلامت روانی که با چنگ و دندون نگه داشته بودم رو‌هم از دست میدم.

ذوقمو کور نکن، ذوقم کور شه، دیگه هیچ چیزی رو
نمی بینه، حتی قشنگیه خندهاتو:)

‏آدما جدی جدی اگه به روشون نیاری فکر میکنن خری.

می‌گفت:
غمی رویِ قلبم سنگینی می‌کند
که می‌توانم بابتش تا اخرِ عمرم اشک بریزم.

‏عادت کنید به بی ادا بودن ، به واقعی بودن ، به لباس تکراری پوشیدن ، به بی آرایش بیرون رفتن ، به قهقهه بلند، بدون اینکه فکر کنید صداتون تا کجا میپیچه ، به گفتن جمله ی " این رستوران گرونه بریم فلافل بخوریم" به گفتن جمله ی «دلم برات خیلی تنگ شده» بدون اینکه فکر کنید طرف پرو میشه، ‏به گفتن درد و غم و غصه و حال بد و نگرانیتون،بدون اینکه فکر کنید طرف مقابل چه فکری میکنه، به خودتون بودن، به راحت بودن و سخت نگرفتن عادت کنید
باور کنید دلربا ترین ویژگی آدمیزاد همینه.?

?

خیلی سخته انتخاب کنم دختر خوبی باشم یا جنگ راه بندازم.


90% اوقات حرفای مردم رو تایید می‌کنم که دیگه بیشتر حرف نزنن