خسته جسمیم شدید ، دیگه حوصله ادامه دادن و به اتمام رسوندن روزامو ندارم.
اشتیاق و شوق قبلیمو نسبت به هیچی ندارم
همه چیز درحال فروپاشیه ، انگار توان و اراده درست کردنشو ندارم ، نمیدونم میخوام ولی نمیتونم...
علاوه بر تکراری شدن هرچیزی ، بجای روز به روز بهتر شدن وضعیت روحی و روانیم بیشتر داره به کثافت کشیده میشه
اورتینکم داره سرویسم میکنه ،وسواسام بیشتر شده ، سردردام دیوونه کنندست ، چیزایی که از هر کسی میشنوم حتی ساده تریناش اتیشم میزنه ، حساس شدم
و این موارد، همشون ، اصلا برای شخصیت من خوب و نرمال نیست.
من بشدت سریع انرژی منفیو جذب میکنم و خیلی کند بهتر و رو به مثبت شدن میرم.

فقط نیاز دارم یک نفر "فقط یک نفر" منو آدم حساب کنه تو هرچیزی .

Overthinking is just a painful reminder that you care way too much even when you shouldn’t...

پرسیدم آرامش الانت رو مدیون چی هستی؟!
گفت: «نه وقت برای غصه خوردن برای
گذشتم رو دارم، نه حوصله برای ترس
از آینده، هرچی شده حتما باید میشده
هرچی هم قراره بشه،میشه، ترجیح میدم
فقط زندگی کنم فقط زندگی، همین.»

دلم می‌خواست که
الآن کسی رو داشتم که با سر پایین بهش می‌گفتم نتونستم!
و به جای نه بابا حتماً می‌تونی.
می‌گفت فدای سرت که نتونستی ، زندگی همینه

ی جوری از خودم خسته شدم انگار دلم میخواد برم پیش ی غریبه خودم و بدم دستش بگم میشه ی لحظه اینو نگه دارید ؟ تا گرفتش فرار کنم و خودم و پیش ی غریبه بذارم و از دست خودم در برم.

هیچوقت نتونستم بفهمم من نتونستم یا واقعا نمیشد.

تو يه ديوار نياز داشتی كه وقتی حالت خوب نيست، بهش مشت بكوبی و وقتی حالت خوب شد بهش پشت كنی.