جای خیلی خلوت یه جور کریپیه جای شلوغ یه جور دیگه اعصاب خرد کن

فقط نمیدونم با اضطرابی که بیرون از فضای شخصیم میگیرم چی‌کار باید کرد
عملاً هیچ مکان comforting‌ای که تنهایی برم اونجا و حس راحتی کنم، به ذهنم نمیاد

وقتی تو یه فضای کوچیک و محدود قرار میگیری کاملاً تو دنیای خودت محاصره میشی و آدمها و روابط خیلی انتزاعی‌تر از اونی میشن که واقعا هستن
و گمونم وقتی آدم زیادی ارتباطشو با واقعیت از دست بده و تو انتزاع زندگی کنه، به اندازه‌ی کافی داده‌ی خارجی جدید نداره که باهاش مسائل رو توجیه کنه‌ و خیلی راحت می‌افته رو دور اورثینک با همون تصورای محدودی که داشته

‎
کرم اکنومیس یا یه همچین چیزی یه جا دیدم میگفتن ولی در کل جوش زیر پوستیو نمیشه وقتی هست کاری کرد کلا باید از جوش زدن جلو گیری کن

د امریکنز واقعاً سریال خوبیه نمیدونم چرا هیچکسو ندیدم دیده باشتش?

“Your grief is an honour song. This is your testament to what has been lost. This is the most gruelling song you’ll ever sing. The cost is enormous. If you bear this burden alone and you still sing, then what you’re doing is something humans were never designed to do. If you are crushed, if it crushes you, this isn’t shameful. You stand on the beach by yourself watching a tsunami roar toward you. You sing in the face of your own destruction.”