بهت امید دارم مثل پیرمرد فروشنده‌ی کوچکترین مغازه‌ی توی پس‌کوچه‌های نزدیک حرم ساعت دو نیم‌شب که منتظر روزیشه، مثل راننده‌تاکسی دنبال مسافر وقتی تو خیابون پرنده پر نمیزنه. بهت امید دارم مثل پرچم‌های حرمت که منتظرن دست باد رو بگیرن و برای زائرهات برقصن، مثل مسافر خسته‌ی توی شب سرد زمستون که به دنبال هُرم گرما میاد و دم در ورودی حرمت می‌ایسته. بهت امید دارم مثل کبوتری که راه رو گم کرده ولی دنبال نور گنبدْبارگاهته، مثل غارغار کلاغ سیاه وسط دسته‌ی کبوترها. بهت امید دارم مثل لیوان یبار مصرف که منتظره یکی از تو جا لیوانی برش داره، مثل آب سردی که دوس داره بخار چای گرم چایخونت بشه. بهت امید دارم مثل غباری که میخواد بشینه رو چادر زائرهات تا بتونه بیاد داخل حرمت، مثل مردی که پا نداره و منتظر ویلچرهای حرمته. بهت امید دارم مثل بنده‌ی حقیر ذلیل سراپاتقصیر که منتظره با کرمت یبار هم که شده بطلبیش، بهت امید دارم مثل خودم که کسی رو بجز تو ندارم. ناامیدم نکن...

فقیر و خسته به درگاهت آمدم، رحمی...

کاش یه چاوشی جیبی داشتمش میذاشتمش رو میز کوکش میکردم هِی بگه "ح". بسکه این مرد "ح" رو خوب تلفظ میکنه.

به بیست سال قبل فکر می‌کنم که دوربین تک پایه‌ی شبیه تلسکوپ رو از اتاق داداشم کِش میرفتم و رو پشت‌بوم به ستاره‌ها نگاه میکردم و نقششون رو می‌کشیدم، ابَر ماه که میشد میکوبیدم میرفتم فلان‌جای شهر که لذت ببرم. تا همین چند سال قبل که اَپ موبایل ریختم که جای ستاره‌ها رو نشون می‌داد و بلاع بلاع بلاع. الان هرسال بزرگترین ابر ماه قرن رو اخبارش رو می‌خونم و با یه چه جالب ختم به خیرش می‌کنم و حتی پشت پنجره هم نمیرم. جوری شده که اگه دوتا آدم فضایی هم بیارن کنارم و بگن اینا از فضا اومدن می‌گم اع چه جالب و پتو رو می‌کشم رو سرم و میگم خب که چی؟ چیکار کنم حالا؟

دیگه از اینجا به بعد آرزو و رویا تبدیل به خاطره و خیالِ دست نیافتنی میشن.

عددشون خیلی باحال شده بود لفت دادم :))))
هروقت باز باحال شد بگین جوین بشم که از باحالی دربیاد. :))))
https://t.me/jaanchannel/3707

Telegram

| جآن |

عددمون خیلی باحال شده. همین‌جوری بمونید.***🦦***