Gönlü olana bir bakış, bir tebessüm ve bir kelam yeter. Sonra gönüller birbirine akar gider. Gönlü olmayana şair olsan, yazar olsan, dağ delsen, çöle düşsen, olmadı can versen boş. Zira taşa tohum ekilmez…

Acı, insanın hayat tarlasında biçtiği buğdaylardan pişirdiği ekmekti.

her zaman "yapmak isteseydi yapardı"ya inanıcam çünkü ben yapmak istediğimde yaptım.

bak mathilda, insanlar için gözlerini feda etsen, zaten kördü derler.

aslında ne kadar çok anlatacak şeyin olduğunu dinleyecek biriyle karşılaşınca fark ediyorsun.

"İnsan sevince" diye düşündü "nesneler daha fazla anlam kazanıyor"

Her şeyi yaparak öğrenirsin susmayı konuşarak..

-Sonra?
+ Sonra işte bir şeyler oldu. Bende değiştim, değişen herkes gibi.

Sevgili kalbim! Neden hâlâ apartman boşluğunun gün ışığı görmeyen penceresinde kuş sesleri beklersin?

Merhametim ve neşem ne kadar sıcaksa, soğukluğumda keskin bıçak gibidir.