در آغوشم بگیر و نجاتم بده، قاتلی به دنبال من است که گاه به گاه در آینه ها می‌بینمش.

یک تو آزردی مرا، یک جهان شادم نکرد.

بالاخره تموم شد.

راستش رو بخوای، چیز زیادی ازم باقی نمونده.

من دیدم تهشو میرم از پیشت.
من تهشو دیدم امشب، دیگه رفت امیدم بهت من.
نمی‌دونم چی‌شد رفتی ولی می‌دونم اونقدر که می‌گن بی تو سخت نیست.

اگر بهم کتابی داده بودی، هر شب قبل از خواب می‌خوندمش.
اگر بهم لباسی داده بودی، هر موقع دلتنگت بودم می‌پوشیدمش.
اگر بهم گلی داده بودی، هر روز و هرشب باهاش حرف میزدم، از ناراحتی هام براش می‌گفتم، از دلتنگی‌هام، از تک تک خاطراتمون.
اگر بهم عروسکی داده بودی هیچوقت بدون اون نمی‌خوابیدم.
اگر بهم گردنبندی/انگشتری/دستبندی داده بودی اون رو هیچوقت در نمی‌آوردم.
اگر بهم عطری داده بودی هروقت دلتنگت بودم ازش می‌زدم تا وجودت کنارم حس شه.
اگر برام شعری نوشته بودی، نوشته‌ت روی سقف اتاقم بود.
اگر برام نامه ای نوشته بودی، هر روز اون رو می‌خوندم.
اگر برام کاردستی ای درست کرده بودی الان روی دیواره های اتاقم بود.
و اگر بهم هر چیزی درباره خودت داده بودی اون رو همیشه جلوی چشمام می‌ذاشتم تا برام یاد آور تو باشن.

چی میشه فندک بزنم خط قرمز بسوزه؟

دیگه شعرامو نمی‌خوام برات بخونم.
دیگه ملودیام غمگین بمونه تا کِی؟
دیگه دوست ندارم کنم تو رو تجربه.
گل‌سنگم مثل قبلاً مهم نیست حال تو دیگه واسم.
گل‌سنگم مثل قبلاً نمیشه پرتت دیگه حواسم.
دیگه برام مهم نیست روز تولد تو.
دیگه بدون تو حالم واقعاً بهتره.