خدایا، اگر هرماه یه اس‌ام‌اسِ کوچیک می‌دادی که بنده‌ی عزیزم تو حامله نیستی برو به زندگیت، برس هم کار رو برای خودت آسون‌تر می‌کردی، هم ما هرماه فروپاشی جسمی و روانی رو تجربه نمی‌کردیم!

زیستن مثل یک کفش بود که از پام در آورده بودم
و پا برهنه دنبال فردا میدوییدم.فردایی که وجود نداشت.همه چیز الان بود.زنده هستم اما زیستنی در کار نبود.زنده بودم بدون زندگی کردن.

من هنوزم به قول‌های انگشتی باور دارم.

کسی که خودش‌و نبخشیده به بقیه التماس میکنه که ببخشنِ‌‌ش‌؛خودت چی پس؟ببخش خودت‌‌‌و.

وقتی کسی بیماری جسمی داره همه بهش توجه میکنن و هیچ وقت سرزنشی نمیشنونن که چرا بیمار شدی!؟پاشو خودت جمع کن!الکی بزرگش نکن..
اما اگه کسی از بیماری روحی روانی رنج ببره شما اکثرا متهم میشید سرزنش میشید و حتی دردتون کوچیک شمرده میشه و بزرگ‌تر از همه میگن بس کن همه چیز دست خودته!