🔹درخواست تامین امنیت تردد دانشجویان دانشگاه تهران

ریاست محترم دانشگاه تهران
جناب آقای دکتر حسینی

موضوع: درخواست تأمین امنیت تردد دانشجویان در محدوده درب پشتی دانشگاه (خیابان جنت)

با سلام و احترام،
▫️ضمن عرض تسلیت به خانواده، دوستان و جامعه دانشگاهی به مناسبت فقدان نابغه علمی، امیرمحمد خالقی، ما، جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران، نگرانی عمیق خود را نسبت به وضعیت امنیتی محدوده اطراف دانشگاه، به‌ویژه درب پشتی دانشگاه (خیابان جنت) که به کوی دانشگاه نیز متصل است، اعلام می‌داریم.

▫️با توجه به افزایش حوادث ناگوار در این محدوده و خطراتی که جان و اموال دانشجویان را تهدید می‌کند، از شما و مسئولین دانشگاه تهران درخواست می‌کنیم اقدامات فوری و مؤثری برای تأمین امنیت دانشجویان انجام دهید. مطالبات مشخص ما به شرح زیر است:

▫️ایجاد پایگاه استقرار نیروی انتظامی در محدوده درب پشتی دانشگاه (خیابان جنت) جهت نظارت مستمر و افزایش امنیت دانشجویان.

▫️افزایش گشت‌های امنیتی برای پیشگیری و مقابله با زورگیری و سرقت در این منطقه.

▫️همکاری مستمر دانشگاه با نیروهای انتظامی و شهرداری جهت بهبود روشنایی معابر و تأمین زیرساخت‌های امنیتی.

▫️پیگیری مجدانه برای شناسایی و مجازات عاملان این حادثه ناگوار تا از تکرار چنین اتفاقات تلخی جلوگیری شود.

▫️عدم اقدام فوری در این زمینه می‌تواند جان دانشجویان بیشتری را در معرض خطر قرار دهد. از شما انتظار داریم که با جدیت به این مطالبه دانشجویی رسیدگی کرده و اقدامات لازم را در دستور کار قرار دهید.

ما خواهان امنیتی در خور شأن دانشجویان دانشگاه تهران هستیم.

با احترام،
جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران

🌐 لینک کارزار به منظور امضا:
📝**** karzar.net/182898

✅ کانال همیار دانشگاه تهران
🆔 @hamyarUT

حتی اگر ممکنه آسیب ببینید تا لحظه آخر از عدالت دفاع کنید.

شوقِ شیدایی مَرا از من گرفت.

نزدیکای صبح اومدی، بغلم کردی و رفتیم... اینقدر گریه کردم که از خواب بیدار شدم. سه سال گذشته که نیستی ولی با هربار نفس کشیدن به این فکر می‌کنم چقدر خوش شانس بودم که تو بابای من بودی، که هرلحظه برای اینکه دخترت باشم تلاش می‌کنم یکم مثل تو باشم. تو قهرمان زندگی منی، اینقدر هنوز مونده ازت یاد بگیرم. تو وجود منی و دستاتو یک لحظه رها نکردم. دلم می‌خواد گريه كنم، انقدر كه اين حجم سنگينی كه بهم اجازه ادامه دادن نمی‌ده، برای هميشه از بين بره. اما هيچ اشكی وجود نداره. هيچ اشكی برای ريختن وجود نداره! ادامه می‌دم. چاره چیه؟!

من پیشنهاد می‌کنم هم شاعر باشید، هم جنگجو!
‏آرام و ملایم زندگی کنید‌. ‏مهربان باشید. قدردان باشید.‏ از يک زندگی عميق و خلاقانه لذت ببرید. ‏و همچنان هم مثل یک جنگجو.
‏به چشم‌انداز، تلاش و وعده‌های خود وفادار بمانید✨

برای امروز یادم باشه که چو‌ خدا بود پناهت چه خطر بود ز راهت؟

عاشق مدیرمنابع انسانیمون شدم، حیف شوهر داره.

نهايتا دل به جایی می‌رسه كه دو راه بيشتر نداره: يا بايد خون شه يا سنگ...
اگه خیلی خوش شانس باشی قبل از این اتفاق، بدونِ هیچ تلاش و خستگی برای یک نفر کفایت می‌کنی!

می‌گم شانس آواردی پیشت نیستم...
می‌گه بد شانسیه.