جایی هست به نامِ دور دست‌ها
که تمامِ
کسانِ ما آن‌جایند.

دروغ یعنی بی احترامی به اعتمادی که من بهت کردم. جواب بی احترامی ام یا بی احترامیه یا ترک کردن. منم که آدم بی احترامی بهت نیستم درجریانی که؟

بابابزرگم همیشه دعاش این بود که «خدایا٬ بلاهایی که به فکرمون نمیرسه رو سرمون نیار»
الان تازه میفهمم چقدرخوب می گفته

فقط با سایه‌ی خودم خوب می‌توانم حرف بزنم، اوست که مرا وادار به حرف زدن میکند،
فقط او می‌تواند مرا بشناسد، او حتما میفهمد.. می خواهم عصاره، نه شراب تلخ زندگی خودم را چکه‌ چکه در گلوی خشک سایه‌ام چکانیده به او بگویم:
این زندگی من است.

مشغول زندگی کردن شو، یا مشغول مردن...

صبح.

من گاهی خسته می‌شوم، می‌رنجم، ناامیدی را تجربه می‌کنم و حساسیت‌هایی دارم.
این چیزها بخشی از صفاتِ انسانیِ من است.
گاه گاهی با خود کلنجار می‌روم که نباید اینها را داشته باشم...
اما خب گاهی نمیشود از انسان بودن انصراف داد.

باید خودمان نوری بر تاریکی مان بتابانیم
این را هیچ کس‌‌ دیگری برای ما انجام نخواهد داد.