دفتر خاطرات عزیز

دیروز، ۵ بهمن، روز پدر بود و من تصمیم گرفتم که کریم رو با خبر اینکه قراره پدر بشه غافلگیر کنم، پس یه عالمه کیک و شیرینی درست کردم و سه تا سرنخ کوچولو هم نوشتم تا با دنبال کردنشون بهش خبر پدر شدنش رو بدم و غافلگیری کامل شه،
اولین نوشته رو روی در ورودی گذاشتم تا وقتی رسید ببینتش و نوشته دوم رو روی پشتی مورد علاقه اش که همیشه بهش تکیه میداد چسبوندم و نوشته سوم رو هم زیر استکان چای روی نعلبکی قرار دادم.
به نیلوفر و ترانه هم خبر دادم و دعوتشون کردم تا اونا رو هم غافلگیر کنم.
بعد از اینکه از اماده بودن کیک و غافلگیریم و تمیز بودن خونه مطمئن شدم، منتظر کریم موندم تا از سرکار های شیطانی برگرده، اوه و باید بگم که خیلی انتظار طولانیی بود.
بالاخره وقتی برگشت، نوشته ها رو با کنجکاوی دنبال کرد و به نوشته آخر که رسید باورش نمیشد، خیلی خوشحال و ذوق زده شده بود، قیافه اش خیلی بامزه بود، آه خدایا باید ازش عکس میگرفتم.
شب وقتی نيلو و ترانه اومدن و بهشون اطلاع دادیم که دارن مامان بزرگ میشن خیلی خوشحال شدن و در تمام طول مهمونی کوچیکمون لبخند از روی صورت هیچکس پاک نمیشد، چون قراره یه دختر کوچولو به خانوادمون اضافه بشه، از کجا میدونم؟ بزارش پای حس ششم مادرانه ام.

@KAZAMSHIPPERSFOREVER