خورشید بوسم کرد_صبحانه‌ خوش طعم و سالم درست کردم_پیاده روی_ملاقات با تراپیستم_تا عصر عکاسی_رعایت رژیم_باشگاه_تلاش بر ارتباط با انسان‌‌ها_برای مامانی گل خریدم_با توبی زیر بارون قدم‌ زدم_درس خوندم.امروز استثنا از خودم راضی بودم و فکر کنم دارم زندگی می‌کنم.

اگر برای خودتون ارزش قائل نیستید لطفاً هرچه سریع‌تر این کتاب هارو تهیه کنید.(تک تکتون با ارزشید)

چهارشنبه ژوژمان تصویرسازی داشتیم و من اون‌قدر بی‌جون بودم که نمی‌تونستم ژوژمان رو انجام بدم و تحویل بدم.با تأخیر رسیدم سر کلاس و نشستم.
کار بچه‌هارو دیدیم و رسید به من، نگاهم کرد و نگاهش کردم، اما هیچ‌چیزی نداشتم برایِ گفتن بهش، من خودم هم از خودم انتظار نداشتم که اون‌قدر بی‌خیال باشم که تحویل ندم کارهام رو.صدام زد رفتم پیشش نشستم، گفتم من الان چی‌کار کنم؟
گفت سخت نمی‌گیرم بهت عزیزم، می‌تونی بعدِ عید برام بیاری.
ناخودآگاه اشکم ریخت، فقط یک جمله گفتم “خستگی‌ امونم رو بریده و نمی‌ذاره کاری کنم”.
نشستیم با آتنا دردودل کردیم و متأسفانه نتونستیم طاقت بیاریم و بیانش نکنیم دردمون رو.
خلاصه که نشستیم با معلم هم حرف زدیم درموردش و گفتیم و گفتیم و گفتیم.
رسیدم خونه،خوابیدم.
وقتی بیدار شدم که هوا تاریک شده بود،گوشیم رو چک کردم و دیدم همون معلم بهم پیام داده.
حالم رو پرسید و من درادامه ازش پرسیدم چیزی شده؟
گفت به تو فکر می‌کنم.
راستش هم خوش‌حال شدم چون به‌فکرم بود،و هم ناراحت چون اصلاً قصد این رو نداشتم با بیان کردنِ رنج باعث رنجوندن کسی بشم.
ازش تشکر کردم و نشستم فکر کردم
به تنها جمله‌ای که رسیدم این بود:
«اگر کسی واقعاً حالِ شما براش ذره‌ای اهمیت داشته باشه، نه تنها ذهنش برایِ لحظه‌ای درگیر شما می‌شه بلکه هر راهی پیدا می‌کنه برایِ ارتباط گرفتن باهاتون و درک کردنتون»

وقتی اینجا نیستم، اون بیرون دارم با چیزی بزرگ‌تر از قد و قواره‌م می‌جنگم.

اصلاً اهمیتی نداره چندبار این اتفاق می‌افته،همیشه بی‌توجهی توسط اطرافیانم آزارم میده

اصلاً اهمیتی نداره چندبار این اتفاق می‌افته،همیشه بی‌توجهی توسط اطرافیانم آزارم میده

قلبِ ستاره?