Turn it off!
خاموشش کن!

توقع، رنج است.

- دارن دنبالت می‌گردن، معلوم هست کجایی؟
+ چه جالب! اتفاقا من هم دارم دنبال خودم می‌گردم این روزها، اما نمی‌دونم چرا نمی‌تونم پیداش کنم.

فقط اینو می‌دونم که ۱۴۰۳/۰۳/۲۳ رو هم مثل ۱۴۰۲/۰۲/۲۸ فراموش نمی‌کنم و درس‌ها‌ی جدیدی رو که آدم‌ها بهم یاد دادنو قراره جدی‌تر بگیرم.

حس میکنم خیلی آدم مزخرفی هستم.

اصلاً می‌خوام سکوت کنم تا با ترکیدن بغضم حس خفگی بهم دست بده. ننویسم، و هر چی هست رو بریزم تو خودم. آره، این‌طوری شاید دردناکه ولی بهتره. به طرز عجیبی داره همه چیز برام مثل پارسال سیاه و سفید می‌شه. انگار این حال بد می‌خواد منو به نقطه‌ی جنون برسونه و تا موفق نشده دست از سرم برنداره. واقعاً این چه ویروسیه که به بخشی از منطق و احساسات من نفوذ کرده تا آلودشون کنه؟

بگذریم، چون هر چی زور بزنم جوابی براش پیدا نمی‌کنم. الان هم داره کم‌کم همه چیز رو سرم خراب می‌شه. واقعیت‌هان؟ نمی‌دونم، فکرم بدجور درد می‌کنه و از درد داره یک آه بلند می‌کشه. فقط امیدوارم از این جهنم جدید بتونم جون سالم به در ببرم.

نه! نگران نباش، نمی‌ترسم، چون برام تازگی نداره و یه جورایی می‌شناسمش.

اوه پسر، دارم ترک می‌خورم!

گوش دادن به این بی‌کلام همیشه وایب خاصی داشته برام و زیباییش قابل توصیف نیست.پلی کنید و لذت ببرید.شبتون خوش:)
@makhfigaheman

کارها آسون نمیشن، آدما قوی میشن.

من فهمیده‌ام بیشتر از اینکه به عشق نیاز داشته باشم، به این نیاز دارم که یک نفر مرا درک کند، بی‌ آنکه خودم را برایش توضیح بدهم.

میشه یه شخصیت وحشتناک رو پشت کلمه‌های قشنگ پنهون کرد.