تو نبودی گم شده بودی من حتی تو خودتم دنبال خودت گشتم ، ندیدمت..فهمیدم تنها جایی که میتونم ببینمت توی خاطراتمه پس از یجایی به بعد منم دیگه زندگی نکردم.
منم مثل تو گم شدم..همیشه منتظر بودم یچیزی منو یاده خاطره هام با تو بندازه تا حس کنم هنوز کنارمی هنوز گم نشدی.
تو هستی اما گم شدی و کسی که بارها کشتیش من بودم بهم گفتی کسی که میشناختمش نیستی گفتی دیگه هیچ وقت برنمیگردی و مهم نیست من چی میشم.
مطمئنم توهم صدای فرو ریختنمو شنیدی نه ؟
شنیدن خورد شدن صدای قلبی که یه روزی خودت درستش کردی و بهش نور دادی چه
حسی داشت ؟
منم دیگه بلد نیستم درستش کنم ولی هربار فقط نگاهت کردم و امیدوار بودم تو چشمات ذره ای احساس ببینم اما هیچی نبود..
کاش هیچ وقت نمیدیدمت نمی‌دونم چطوری تبدیل به همچین آدمی شدی؟
کاش میدونستم الان چی داری که نمیتونستی هیچوقت با من داشته باشی که بخاطرش از من گذشتی که یادت رفت من هیچ وقت من از تو نگذشتم..اما من هیچ وقت نتونستم بیشتر از چند دقیقه ازت متنفر باشم برعکس تو.
اگه یه روزی برسه بشینی با خودت فکر کنی بگی واقعا چرا اینقدر دوسم داشت اون موقعس که به هیچ جوابی نمیرسی چون خودمم نرسیدم.
چون من فقط دوستت داشتم بدون هیچ دلیلی با وجود بیشمار دلیل.
ولی تو هم منو هم خودتو از دست دادی منم همینطور.

بخواب..وقتی بخوابی همچی درست میشه بلند میشی بدون حس قبلی آرومی فارغی..
گفتم قول میدم تو خوابتم بیام اما چرا الان هروقت خوابمو میبینی با ترس از خواب بلند میشی ؟ ترسناکم نه ؟ سیاهم تو خالیم پایین یه دره ی عمیق تنها با یه ربان بسته شده دور چشمم با یه روح پیر نه ؟
دروغ چرا دیگه نمی‌شناسم خودمو...فکر میکردم این مغز مریض من خوب میشه ولی نشد من سیاهی رو دوخته بودم به چشمام..
من ندونسته خودمو انداختم پایین دره یه زمانایی اونقدر ته دره میمونم که حس میکنم مردم ، اره من مردم ولی تو نباید مثل من باشی نمیر بخواب ، خواب خوبه من باهاش غریبم.
دوست نداشتم بمیرم ، دوست داشتم ته دره باهات بمونم ، بغلت کنم ، فراموش کنم آدمی که شدمو آدمی که هستمو ، نکنه بمیری..بخواب.
ممکنه کابوسمو ببینی اشکال نداره ، منم...کاریت ندارم فقط کنارتم سیاهم میام میخزم زیر گوشت بهت میگم نترس دیوونه منم ببین منو آخه من که ترس ندارم من فقط یه هاله نحسم..میبوسمت میپری از خواب اما هنوز کنارتم دوتا حالت داره.
یا مردم یا خوابیدم اگه مرده بودم منو‌ ببوس زندم می‌کنه..
اگه خوابیده بودم نه ، بیدارم نکن مرسی‌.

__هـر مـوقـع بـهـت فـکـر مـیـکـنـم .
هر موقع بهت فکر میکنم ضربان قلبم تا رو هزار ميره حس میکنم همین الانه که از جاش بزنه بیرون .
هر موقع بهت فکر میکنم لبخندی میاد رو لبام از جنس بهار ، از جنس بارون و بوی خاک خیس خورده ، از جنس دریا و برخورد امواجش با تیکه سنگای کنار ساحل .
چیکار داری می‌کنی با من جونگکوک ؟ حواست هست چطوری تمام افکارمو مال خودت کردی عزیز ترینم ؟ چیکار داری می‌کنی با قلبم ؟
از کجا شروع کنم ؟
میتونم تا سپیده دم از زیبایی های وصف نشدنیت بگم
از کهکشان چشمات بگم که همرنگ آسمون شبه یا از لبای سرخت؟
اصلا بزار از لبخندات و صدای دلنشینت شروع کنیم .
لبخندات آخ لبخندات...
وقتی گوشه لبات میره بالا و خط لبخند خواستنیت معلوم میشه خیلی بوسیدنی میشی صدات که قشنگ ترین سمفونی عمرمه که میتونم بدون خسته شدن تا ابد بهش گوش بدم .
موهات ، عزیزم موهات .
خودمو لابه لای موهای قهوه ای رنگت گم کردم بین تار و پودش پیچ خوردم .
حالا بهم بگو چطوری از عطر خواستنی بدنت بگم وقتی اینقدر خاصه که از خود بیخودم می‌کنه ؟!