ترامپ و سیاست به مثابهٔ «علم مطالعه قدرت» اولین درسِ دورهٔ کارشناسی که در کلاس حاضر شدم «مبانی علم سیاست» بود. استاد کتب متعددی معرفی کرد اما کتاب «بنیادهای علم سیاست» اثر معتبر عبدالرحمن عالم را به عنوان مرجع اصلی امتحان نهایی معرفی کردند. در آن کتاب یکی…

عربستان به دنبال راه اندازی برنامه هسته‌ای بومی

«عادل الجبیر» عضو شورای وزرای عربستان در «نشست داووس»:

✅عربستان برای آغاز برنامه هسته‌ای خود تلاش می‌کند.

✅این برنامه با هدف تولید انرژی و تبدیل اورانیوم به سوخت هسته‌ای انجا می‌شود.

✅برنامه هسته‌ای به عربستان این امکان را می‌دهد تا سوخت هسته‌ای با قیمت‌های رقابتی به فروش رساند.

✅این مسأله هیچ ارتباطی به سلاح هسته‌ای ندارد/ ایسنا

🆔@mousavi2025

مذاکره احتمالی ایران و آمریکا

این روزها بسیاری از ایران دوستان دلسوز،عاقل و دوراندیش بر اهمیت انجام مذاکره مستقیم میان جمهوری اسلامی و آمریکا تاکید می کنند.

آنها مابقی سناریوها از جمله مذاکرات غیرمستقیم، چندجانبه و نه جنگ نه مذاکره و غیره را زیان بار می دانند. هر چند مذاکره ی مستقیم با توجه به تعارض منافع و سابقه ی خصومت،ایدئولوژیک و حیثیتی شدن آن و همچنین دیوار بلند بی اعتمادی دوجانبه آسان نخواهد بود اما خلاصه گریزی از آن وجود ندارد.

✅مذاکرهٔ احتمالی ایران و آمریکا، با توجه به پیچیدگی‌های موجود و تنش‌های درازدامن، اگر به نتیجه نرسد، ممکن است وضعیت را بدتر از قبل کند. در صورتی که دو طرف نتوانند به درک متقابل برسند یا به توافقات پایدار دست یابند، مشکلات موجود می‌تواند تشدید شود و منجر به تقویت مواضع خصمانه‌تر و افزایش فشارهای داخلی و بین‌المللی گردد.

✅اگر دو کشور نتوانند یک کانال ارتباطی مثبت و موثر برقرار کنند، این مسأله می‌تواند منجر به تحمیل تحریم‌های بیشتر، انزوای بیشتر ایران در سطح جهانی و افزایش نارضایتی داخلی شود. این وضعیت ممکن است فضای خصومت‌آمیزتری را برای حل مسائل پیش روی دو طرف قرار دهد و بر تداوم مشکلات موجود، از جمله بحران‌های منطقه‌ای و هسته‌ای، بیافزاید.

✅به همین علت، برای جلوگیری از بدتر شدن شرایط، نیاز به رویکردی سازنده‌تر و مبتنی بر منافع دوجانبه و حفظ آرامش در گفتگوها است. این در حالی است که اگر طرفین بر درک مشترک و مصالحه تاکید کنند، حتی در صورت تفاوت‌های اساسی، می‌توانند از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کنند.

نظریه‌های مختلفی می‌توانند برای تحلیل شرایط مذاکرات احتمالی ایران و آمریکا و پیش‌بینی نتایج آن ارائه شوند.

✅در چارچوب نظریه بازی‌ها، ایران و آمریکا دو بازیگر عقلانی در نظر گرفته می‌شوند که هر یکی پیگیر بیشترین سود برای خود هستند. در شرایطی که طرفین درگیر رقابت‌های استراتژیک هستند، نتیجه مذاکرات به شدت به انتخاب‌های طرفین و تاکتیک/استراتژی‌هایی که در پیش می‌گیرند بستگی دارد. در صورتی که یکی از طرفین در مذاکرات دست به استراتژی‌های مبتنی بر تقلب یا عقب‌نشینی‌های یک‌طرفه بزند، این می‌تواند منجر به افزایش تنش‌ها و بدتر شدن شرایط شود.(تجربه‌ی خروج آمریکا از برجام سایه اش سنگین هست)

✅در چارچوب نظریه‌های واقع‌گرایانه، ایران و آمریکا هر کدام به دنبال حفظ و تقویت قدرت خود در نظام بین‌الملل هستند. طبق این دیدگاه، مذاکرات زمانی موفق خواهند بود که به‌طور کامل منافع حیاتی هر دو طرف را تأمین کند. در صورتی که یکی از طرفین به‌طور یک‌جانبه سعی کند قدرت خود را افزایش دهد (مثلاً از طریق اعمال تحریم‌های بیشتر یا تهدیدهای نظامی)، مذاکرات نمی‌تواند به نتایج ملموسی برسد.

این چارچوب به وضوح نشان می‌دهد که در صورت عدم تعادل در قدرت یا عدم توجه به منافع طرفین، وضعیت بدتر خواهد شد.

✅نظریه تعامل‌گرایی بر نقش هویت‌ها، باورها و ارزش‌های اجتماعی در روابط بین‌الملل تأکید دارد. بر اساس این چارچوب، روابط بین ایران و آمریکا نه تنها به‌عنوان تعاملات قدرت بلکه از طریق نحوه درک و تفسیر طرفین از یکدیگر شکل می‌گیرد. این دیدگاه بر اهمیت دیالوگ، شناخت متقابل و پذیرش تفاوت‌ها تأکید دارد. اگر هر یک از طرفین قادر به تغییر نگرش‌ها و ارزش‌های خود در خصوص دیگری نباشند، مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید و وضعیت ممکن است بدتر شود.

موفقیت مذاکره ی احتمالی؛ مخالفان بالفعل و بالقوه داخلی،منطقه ای و جهانی مهمی دارد، خیلی اهمیت دارد که اراده ی محکمی برای خنثی کردن اقدامات آنها وجود داشته باشد.
به نظر می رسد در این برهه نباید از نقش مذاکره چشم پوشی کرد، اغفال از آن نوعی فرصت سوزی تاریخی به بار خواهد آورد.

🆔@mousavi2025

ترامپ و سیاست به مثابهٔ «علم مطالعه قدرت»

اولین درسِ دورهٔ کارشناسی که در کلاس حاضر شدم «مبانی علم سیاست» بود. استاد کتب متعددی معرفی کرد اما کتاب «بنیادهای علم سیاست» اثر معتبر عبدالرحمن عالم را به عنوان مرجع اصلی امتحان نهایی معرفی کردند.

در آن کتاب یکی از تعاریف رایج و معقول سیاست این است:"علم مطالعه قدرت". تعریفی که آبشخور معرفت غربی را دارد. این تعریف بر نقش «قدرت»(Power) به‌عنوان محور اصلی سیاست تأکید دارد. یعنی؛ توانایی تأثیرگذاری یا کنترل رفتار دیگران، شکل‌دهی به تصمیمات و هدایت منابع.

در این آموزه، سیاست به تحلیل چگونگی توزیع و بهره وری از قدرت در میان افراد، گروه‌ها و نهادها می‌پردازد. این تلقی در نظریه‌های مرتبط با مکاتب واقع‌گرایی و روابط بین‌الملل اهمیت زیادی دارد، جایی که قدرت به‌عنوان عنصر اصلی تعاملات سیاسی و اجتماعی شناخته می‌شود.

این تعریف خشک و عریان از قدرت در عرصهء بین الملل به ابزار اصلی برای تحقق منافع ملی و کسب امنیت تبدیل شده است.

در اینجا قدرت ابعاد متنوعی دارد.

❇️قدرت سخت (Hard Power): شامل ابزارهای مادی و قهری مانند نیروی نظامی، تسلیحات، تحریم‌های اقتصادی و توانایی اجبار دیگران.

❇️قدرت نرم (Soft Power): توانایی جذب و تأثیرگذاری از طریق فرهنگ، ایدئولوژی، دیپلماسی و ارزش‌ها بدون استفاده از زور.

❇️قدرت هوشمند (Smart Power): ترکیبی از قدرت سخت و نرم که با استفاده از ابزارهای متناسب در شرایط مختلف به‌کار گرفته می‌شود.

❇️ قدرت ساختاری (Structural Power): توانایی شکل‌دهی به ساختارها، نهادها و قواعدی که نظام بین‌الملل را هدایت می‌کنند.

برآمدن دوباره ترامپ این نگرش از سیاست را مجدداً برجسته کرده است. گفتار،ادبیات و پوزیشن کشورها را ببینید. ترامپ عصاره‌ای عملی از مفهوم تئوریک تلقی بالا است. از ابعاد ذکرشده،او بیش از همه به قدرت سخت اتکا می کند. ترامپ مابقی ابعاد را در خدمت اولی می خواهد.

در بدو امر اصرار به قدرت سخت ندارد اما نگاهش به سایر ابعاد حاشیه ای است.به عبارتی اگر اهداف از سایر مجاری عملی شدند فبه المراد اما زمان و انرژی اش را در آنجا هدر نمی دهد و در استفاده از زور تردیدی به خودش راه نمی دهد.

به نظر می رسد او قوانین بازی را هم از بر است. علیرغم اتکا نظریه بازی‌ها بر عقلانیت بازیگر و محاسبه‌ی سود و زیان علاقه‌ی زیادی به بازیگر جوجه بزدل/جوانک ترسو دارد. در این بازی بازیگر بلوف می زند و متهورانه عمل می کند. پرستیژ و منزلت برای بازیگر اهمیت دارد. مهم این است که برنده شناخته شود. ویژگی های روانشناختی فردی و اتکا به زرادخانه های تسلیحات متعارف/ غیرمتعارف و هژمونی اقتصادی دستش را در عمل به بلوف هایش باز کرده است.

بر همین اساس و فقدان مرز محسوس بین حرف و عمل ادبیات سران کشورها را ببینید که یا ساکت شده اند یا به پیشواز مذاکره رفته اند. با این وجود خمیرمایهٔ ترامپ مبتنی بر معامله و بده-بستان است. پارامترهای روانشناختی فردی و مولفه های تبادلات امتیاز در بستر مذاکرات مستقیم اهرمی است که می تواند مسیر سنگلاخی با ترامپ را آسان نماید. راههای دیگر بیش از حد هزینه بر هستند.

?@mousavi2025

چالش آمریکا با چین شروع شد.

خط و نشان ترامپ برای چین در مورد کانال پاناما.

ترامپ: کانال پاناما را چینی ها مدیریت می کنند.

?@mousavi2025

پایان تراژیک یک طنز پرداز ؛ ابراهیم نبوی
3⃣
✍امید نوروزی اصل

نبوی در یکی از همان شماره های اولیه روزنامه جامعه‌، با شعار آن شوخی کرده بود. مضمون حرف نبوی چنین بود: «مگر ایران اصلا جامعه مدنی دارد که این اولین روزنامه اش باشد»!
این سخن اکنون قابل لمس تر است. نهادهای  مدنی موجود در ایران ضعیفتر از آن هستند که به بودنشان اذعان داشته باشیم و گسیختگی جامعه به حد بالایی رسیده. این بزرگترین تهدید برای حال و آینده ایران است.
به هر حال حساسیت بالای حاکمیت بر کار روزنامه نگاران رادیکال، به توقیف فله ای مطبوعات در اردیبهشت ۷۸ انجامید. موتور پیش برنده پروژه معیوب اصلاحات قدرتش تقلیل یافت و به تدریج با اتفاقات و التهابات بعدی، نزد بسیاری، به عنوان عاملی امید بخش نادیده گرفته شد.

.:
نبوی از دهم بهمن ۷۶ تا بهمن ماه ۹۸ ، به مدت ۲۲ سال تقریبا هر روز طنز می نوشت. در این فاصله دو بار گذرش به زندان افتاد، مهاجرت کرد، در رسانه های خارج کشور فعالیت نمود، سایت شخصی راه انداخت، در سایت های خبری به تولید محتوا می پرداخت و تحقیقاتش را در حوزه طنز از سر گرفت.
ده سال در بلژیک زندگی کرد و بعد به پیشنهاد دانشگاه ارواین ادامه روزگار را در مریلند آمریکا گذراند. بارها گفت که طاقتش برای  وطن تنگ شده و اضطراب داخل را بر امنیت خارج ترجیح می دهد و حاضر است با تحمل مدتی معلوم زندان رفتن به ایران برگردد.

کتاب های منتشر شده او در داخل و خارج کم نیست؛ ۴۶ کتاب در داخل و ۳۴ کتاب در خارج کشور. نبوی، روزنامه نگار، داستان نویس و پژوهشگر طنز است. تعدادی از کتاب هایش شامل مطالبی است که در روزنامه ها منتشر کرد، چند داستان کوتاه دارد، شعر سرود، سفرنامه نوشت، خاطرات زندان را قلمی کرد و مابقی هم نتایج تحقیقات او درباره تاریخ طنز ایران، افغانستان و تاجیکستان تحت عنوان دانشنامه طنز، دوازده جلدی، می باشد.

سه کار مهم پژوهشی در زمینه طنز انجام داد که خدمتی بزرگ به فرهنگ ایران محسوب می شود؛ نخست، نوشتن کل جک های ایرانی از قرن دوم تا حالا در مجموعه «کشکول نبوی»
دوم، خلاصه به روز نوشته شده پانزده کتاب طنز. کتبی مثل: زهر الربیع، موش و گربه، لطایف الحیل، رستم التواریخ، کلثوم ننه و غیره. سوم، دایره المعارف طنز دوازده جلدی که در آن به زندگی و آثار طنز ششصد و هشتاد طنز نویس پرداخته است.

نبوی باور دارد که فشارهای همه جانبه ی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و مذهبی که بر ایرانیان در خلال این سالها بی وقفه وارد شد توجه و جذابیت طنز را برای آنها کاهش داده است. بنابراین رادیکالیزه شدند و به هجو روی آوردند چون زبان بهداشتی و نرم طنز آنها را ارضا نمی کند.
او قضاوت درست و عادلانه را شرط نخست طنزنویسی می داند. علاوه بر آن باید همیشه کرامت انسانی فرد را، صرفنظر از موقعیت و طرز فکرش، حفظ نمود. ضمنا باید شهامت نقادی و خود انتقادی را داشت. طنز نویسی از نظر او راه رفتن روی بندی باریک است. بنابراین باید بسیار دقت نمود تا سقوط صورت نگیرد. او شجاعت و تهور بی مهابای فرخی یزدی و میرزاده عشقی را قبول نداشت. وی رسالت قلم را تفکر، تعمق، آگاهی و روشنایی و پرسشگری می داند که باید صلح و همزیستی مسالمت آمیز  نتیجه تراوشات آن باشد.

نبوی علاوه بر طنز نویسی، در دو حیطه گزارش نویسی و مصاحبه گری نیز استاد بود. گزارش هایی که از سفر حج می نوشت و در روزنامه منتشر می شد، خیلی خواندنی از آب درآمد و در کتاب «سفر به خانه آزاد شده» گردآوری شد. به وقت نوشتن گزارش، همه قلمرو های مشائ سوژه را با نگاه تیزبینش در نظر می گرفت.
مصاحبه های او را می توان در کلاس های آموزش روزنامه نگاری تدریس کرد. مصاحبه های او با احسان نراقی، عباس امیر انتظام، عباس عبدی، فرج سرکوهی، ابراهیم یزدی و حسین پناهی معروفند. تاثیر گذارترین آنها مصاحبه با عباس امیر انتظام، سخنگوی دولت موقت بازرگان، که به مدت بیست سال به اتهام جاسوسی در زندان متحمل سختی های بسیار شده بود. انتشار این مصاحبه، در سه شماره متوالی روزنامه جامعه، که با استقبال بسیار مواجه شد، جامعه را دچار بحران روانی و اخلاقی عظیم نمود و این سوال را به وجود آورد که آخه به کدامین گناه؟!

نبوی نمونه ای از نبوغ ایرانی بود که در این فلات ناهموار، به همت خود و پشتوانه سنتی قدر توانست خود را بشناسد، استعدادش را شکوفا نماید و در راه هدفی که در سر می پروراند آنها را به کار گیرد. مدتی محبوب قلوب باشد و روی دست حلوا حلوا شود و بعد در فراموشی و نادیده گرفتن دفن گردد.

چرا به یک نی قندش نمی خرند، آنکس
که کرد صد شکر افشانی از نی قلمی؟!

ابراهیم نبوی برای من نامی قابل احترام است.

پایان

?mousavi2025

پایان تراژیک یک طنز پرداز ؛ ابراهیم نبوی
2⃣
✍امید نوروزی اصل

در شماره سوم، نبوی ویژه نامه ای سی صفحه ای برای فیلم «دیوار پینک فلوید» به کارگردانی آلن پارکر منتشر کرد که مثل توپ ترکید.

دو مصاحبه از نبوی در این مجله  ماندگار شد. اولی؛ با حسین پناهی در منزلش که گوشه ای از  پارکینگ یک مجتمع اپارتمانی در طبقه ای زیر زمین بود. نبوی عکس هشت سالگی حسین پناهی را در میانه متن قرار داد تا بر بقای شخصیت زلال و بی غل و غش پناهی در کودکی تاکید نماید.
دومی؛ مصاحبه با هادی غفاری، روحانی رادیکال مشهور، که هوس فیلمسازی به سرش زده بود و از مدیر مجله خواسته بود مصاحبه ای با او انجام شود. اول تا آخر مصاحبه حول این سوال بود که منظورت از  سینمای اسلامی چیه. پیله کردن نبوی به پاسخ های پرت غفاری مصاحبه را پر از ابهامات فلسفی، سیاسی و مذهبی کرده بود که انتشار آن به مذاق مهاجرانی خوش نیامد و یادداشتی تند و تیز، علیه نبوی، در روزنامه اطلاعات نوشت با عنوان «هواهای عفن و آب های ناگوار». نبوی پاسخی درخور به عطا مهاجرانی داد تا جدل تداوم داشته باشد. چون مجله گزارش فیلم در چاپخانه روزنامه اطلاعات در می آمد، نبوی مجبور شد به کناره گیری از آن. هوشنگ اسدی و نوشابه امیری جایگزین وی شدند و انتشار مجله را ادامه دادند.

نبوی تا هنگام سفر و اقامت سه ساله اش در اصفهان در چندین نشریه فعالیت داشت که مهمترین آنها همکاری با کیومرث صابری در مجله طنز گل آقا و ماهنامه و روزنامه همشهری بود. در تاریخ مطبوعات ایران «گل آقا» محبوب ترین مجله طنز بعد از «توفیق» بود و تاثیری گذاری بالایی در ادامه طنز مطبوعاتی و تربیت نسلی حرفه ای در ارائه طنز و کاریکاتور  داشت. روزنامه همشهری نخستین روزنامه رنگی ایران محسوب می شود که فرم و محتوای آن تا حد زیادی با تولیدات تاریخ روزنامه نگاری ماقبلش متفاوت بود. هر دو از پرتیراژترین مطبوعات تاریخ ایران محسوب می شوند. آن دو نشریه شهرتی فراگیر برای نبوی ایجاد نکردند چون نویسندگان در مطبوعات نام خود را در طلیعه مطلب نمی نوشتند. نبوی در نشریه گل آفا مدیر بخش فنی و اجرایی بود و چهار ستون را می نوشت از جمله  ستون «چهل سال بعد در همین زمان» و «شعر نو». به دلیل مخالفت مقامات سیاسی، نبوی از این دو بنگاه مطبوعاتی اخراج شد.

فاصله سالهای ۷۳ تا ۷۶ را نبوی در حوزه هنری اصفهان سپری نمود و از نویسندگی در نشریات دست برداشت. دوره های آموزشی داستان و سناریو نویسی برگذار کرد، برای شبکه تلویزیون استانی به نویسندگی و کارگردانی پرداخت و نمایشگاه کتاب ترتیب داد.
با شروع تحولات سیاسی و ایجاد فضای باز فرهنگی، نبوی به تهران برگشت و عضو شورای سردبیری ماهنامه مهر شد و با شبکه های دو و سه تلویزیون همکاری کرد.

فضای بعد از دوم خرداد و انتخاب محمد خاتمی به ریاست جمهوری، هیجان زیادی را در جامعه به وجود آورد و کشور تشنه خبر، تحلیل و تنوع شد. این شور بیش از همه در روزنامه نگاری بازتاب داشت. ماشاالله شمس الواعظین با همکاری مدیرانی دیگر، تصمیم به انتشار روزنامه ای متناسب با آن حال و هوا گرفتند. شمس تجربه موفقی در انتشار مجلات کیهان فرهنگی و کیان در انبان داشت و حلقه نواندیشان دینی را به جامعه فرهنگی شناساند. او تیمی را برای انتشار روزنامه سامان داد و شمارش معکوس برای انتشار «روزنامه جامعه» آغاز شد. با شعار ؛ «نخستین روزنامه جامعه مدنی ایران».
دهم بهمن ۷۶ شماره اول روزنامه با عکسی ماندگار از دختری بلوچ روی دکه های مطبوعاتی قرار گرفت. این شروع آشتی مجدد با گیشه های توزیع روزنامه و بالا رفتن تب و تاب سیاسی در حوزه های عمومی و خصوصی بود. موج روزنامه های موسوم و مربوط به اصلاحات جریان یافت و یکی بعد از دیگری سر بر آورد.

غولی خفته از چراغ جادو آزاد شده و به مرجعیت فکری و جهت دهی افکار و عمل سیاسی - اجتماعی تبدیل شده بود. برای حاکمیت تحمل این وضع ناممکن شد. روزنامه جامعه اولین قربانی بود. تیم روزنامه ی جامعه با فاصله ای اندک کار مطبوعاتی را از سر گرفتند اما یکی بعد از دیگری توقیف و تعطیل می شدند. جناح مخالف اصلاحات روزنامه های جامعه، توس، نشاط و عصر آزادگان را زنجیری نامیدند چون همه را یک تیم به دنبال هم و با فاصله اندک از یکدیگر منتشر کردند. نبوی در همه این روزنامه ها و البته روزنامه های دیگر مثل آریا، زن و اخبار اقتصاد روزانه طنز می نوشت و شهرتش به عنوان طنز نویس تثبیت شد. هوشنگ گلشیری او را قوی ترین طنز نویس ایرانی بعد از عبید زاکانی می دانست و احمد شاملو که در آن ایام به علت بیماری دیابت در بیمارستان به سر می برد و چیزی به پایان زندگی اش نمانده بود در صحبت تلفنی به شمس گفت: «به این پدر سوخته بگو مدتی ننویس، من از نوشته هایش روده بر می شم و خندیدن تو این شرایط برایم بسیار مشکله».

⬇️⬇️⬇️ ادامه دارد
?@mousavi2025

پایان تراژیک یک طنز پرداز ؛ ابراهیم نبوی
1⃣
✍امید نوروزی اصل

ابراهیم نبوی، نامی درخشان دارد در تاریخ مطبوعات ایران. ستون طنزش در روزنامه جامعه که عنوان «ستون پنجم» داشت، چون ترکیدن عامل انفجاری مهیب، نامش را نزد عمده ای از  ایرانیان شهره کرد. نیروی محرکه ای قدرتمند برای رفتن خواننده ها به دکه مطبوعات و اول از همه دیدن صفحه شماره سه روزنامه های دوم خردادی.

توقیف فله ای مطبوعات، ایده اصلاحات را اخته کرد و به تدریج آن شعله و لهیب دلپذیر، چون فتیله فانوسی به پت پت کردن افتاد. نبوی مجبور به مهاجرت شد ولی فعالیت رسانه ای او همچنان هواداران بسیار داشت. گذشت زمان غم غربت را در او تشدید می کرد و تحولات و تلاطمات سیاسی داخلی، خوانندگانش را از او دورتر می نمود. اگر تجربه شخص خودم را بگویم: یک دهه مطالب نبوی برایم اولویت اول بود. به تدریج تمایل به دنبال کردنش کاهش یافت و این اواخر محو شد.

نبوی دانشجوی انقلابی دانشگاه شیراز بود. عضو سازمان دانشجویان مسلمان دانشگاه و فعال در بخش سیاسی آن. گروهی افراد که هر کدام نامی آشنا و امروزه محبوب یا مغضوب عده ای هستند، هم کلاس، هم دوره یا هم دانشگاهی مرتبط با او بودند. این اسم ها را ببینید: محسن کدیور، عطا مهاجرانی، مجید محمدی، سیف الله داد، اصغر رمضانپور، علی رضا علوی تبار، صباح زنگنه ، نیره اخوان، احمد وحیدی و مهدی کوچک زاده.

در انتخابات مجلس اول، از کاندیداهای حزب جمهوری اسلامی حمایت کردند و مهاجرانی و صباح زنگنه را از شیراز به مجلس فرستادند.

در شهریور سال شصت و یک، عباس آخوندی معاون سیاسی ناطق نوری وزیر کشور، او را در دفتر سیاسی وزارت به کار گرفت تا زیر نظر احمد پورنجاتی فعالیت نماید. بعد از سه سال از وزارت به تلویزیون رفت و عضو شورا و مدیر طرح و برنامه شبکه اول سیما شد. در زمستان ۱۳۶۵، مهدی فیروزان، مدیر عامل انتشارات سروش، موسسه ای وابسته به صدا و سیما، از او درخواست مقاله ای می نماید. این نخستین کار مطبوعاتی نبوی محسوب می شود. فیروزان پیشنهاد فعالیت در هفته نامه سروش را مطرح می کند و نبوی از اول سال ۱۳۶۶ دبیری گروه سینمایی مجله سروش را به عهده می گیرد و همزمان با آن؛ مشاور رئیس دانشکده صدا و سیما.

طنز نویسی تنها هنر نبوی نبود. آنچه به آن شهره است بعدها زمینه بروزش فراهم شد. نبوی نوشتن حرفه ای را با مدیوم سینما شروع کرد و به نقد و تحلیل فیلم و عوامل مرتبط با آن پرداخت.
فراموش نباید نمود که در دهه شصت فقر و گرسنگی فرهنگی به دلیل فقدان یا کمبود موسیقی، کتاب، نقاشی، گرافیک، ماهواره و اینترنت ولع وسیعی را نسبت به فیلم و سینما ایجاد کرده بود. همین باعث شد که سینما در متن و خوراک اصلی باشد. در دهه هفتاد آن عطش وجود نداشت چون تنوع و تکثر محصولات فرهنگی مجال ظهور یافته بود. وضع امروز سینما هم که بر همه روشنتر از خورشید است!

نبوی خوره فیلم و عاشق موسیقی بود. از نوجوانی فرصت سینما رفتن برایش فراهم بود و وقتی به تلویزیون رفت، دسترسی اش به آثار آرشیوی سینمایی شاخص، افزون تر شد. مکاتب موجود و جریانهای سیال در عالم سینما و موسیقی را می شناخت. آثار ادبی کلاسیک و مدرن زیادی خوانده بود. بر ساحت کلمه و واژه احاطه داشت و قلمش چون مرکبی بود روان و راهوار. به همان سرعتی که فکر می کرد می توانست بنویسد.

دهه شصت، زمانه یکه تازی محسن مخملباف بود. از آرمانگرایان بیش فعال و چموشی که معمولا در انفجار انقلاب فرصت برای معرکه گیری شأن فراهم می شود. دم و دستگاهی در خدمت فیلم سازی وی بود. نبوی نیز یار غار او.  تب تند انقلابی گری و آرمانخواهی  در اثر برخورد با واقعیت سر سخت، تنزل می یابد و ممکن است به رعشه و لرزه بدل شود یا زمینه شاخ به شاخ شدن را به وجود آورد.

مصاحبه مفصل ابراهیم نبوی با محسن مخملباف در مجله سروش منتشر و در تیراژی بالا به فروش رفت. این آغاز دگردیسی مخملباف بود که فیلمش، دستفروش، از سوی ریاست حوزه هنری، نمایشش ممنوع شده بود. نگاه انتقادی و به دنبالش خزیدن در کنج انزوا در حواریون حوزه هنری مخملباف چون قیصر امین پور و حسن حسینی و مابقی نیز ایجاد شد و پیشتر از اینها در خود ابراهیم نبوی.

در اواخر سال ۱۳۶۸ نبوی نقدی کوتاه درباره فیلم عروسی خوبان مخملباف  می نویسد با این مطلع: «عروسی خوبان، سرگذشت نسلی است که در میان ادعاها و پرگویی سیاستمداران، له و نابود شده و بی آن که صدایی از آن بشنویم بر باد رفته است...». این پایان مسئولیت نبوی در سروش صدا و سیما است.

نبوی با کریم زرگر، مدیر دانشکده صدا و سیما، مجوز انتشار مجله گزارش فیلم را از وزارت ارشاد اخذ کردند. اولین شماره اش فروردین ۷۹ به سردبیری ابراهیم نبوی منتشر شد. نبوی سرمقاله ها را با نثر راپرت اعتمادالسلطنه قاجار می نوشت که بعدها در کتاب راپرت های یومیه یک جا گردآوری شدند.

⬇️⬇️⬇️ ادامه دارد

?@mousavi2025

از اولین روزهایی که ایدهٔ خلق کانال تلگرامی «ژانوس» ذهنم را درگیر کرده بود، در این فکر بودم که دوستان خوبی دارم که خامهٔ توانمندی دارند و از سرمایه و اندوخته‌های آنها گاه و بیگاه انبان کانال را پر بار و کمبودهای خودم را جبران می کنم.

بعضی اوقات که بنا به عللی مختلفی سیر تولید محتوا کم می شد به آنها مراجعه می کردم ولی هر بار سپهر کلی و فضای تنفس سیاسی مانع از کام گرفتن کانال از لذایذ قلم آنها می شد.

تا اینکه امشب و بعد از برگشتن از مراسم خواهر یکی از همکاران و غور سطحی در تلگرام با پیام یکی از دوستان مواجه شدم که برایم ارسال کرده بود.

یادداشتی از دکتر نوروزی.

بی محابا تا آخر مطالعه کردم، یعنی اگر می خواستم هم نمی توانستم خودم را کنترل کنم...
شیوایی سخن و هارمونی جملات انسان را مسحور می کند...اوقات متعددی از دکتر میخواستم که دست به قلم شود و با وجیزه ای خوانندگان کانال را مهمان باشد ولی هر بار مانند دیپلمات های ماهر شانه خالی می کرد....این بار اما ما را رهین لطف خودش قرار داده است...به تأسی از خداوندگار سخن؛سعدی بزرگ،حیف است که زبان نوروزی در کام بماند.

یادداشتی پیرامون مرگ دور از وطن «ابراهیم نبوی » به قلم دکتر امید نوروزی اصل در چند پارت تقدیم خوانندگان فهیم و وزین کانال می شود.
امیدوارم که فتح باب پروسه ی درازمدتی باشد.

?@mousavi2025

http://asriran.com/004K5o