Өткенге өкінбеуді үйреткен,
Кеткенге өтінбеуді үйреткен,
Тоңғанда секіргеніммен,
Тойғанда секірмеуді үйреткен,
Адалдан жесем,шүкір деуді,
Арамнан ішсем, кекірмеуді үйреткен,
Көп сөйлеп лепірмеуді үйреткен,
Аз қадірімді кетірмеуді үйреткен,
Рахмет саған,Өмір ұстаз!

Енді бірдеңемді айтайын,кеше жүрек тұсым қатты шаншығаннан орынымнан тұра алмай қалып,скорый шақыртып еді.Маған ақыл кеш келгендей скорый да кеш келді.Олар келіп,тексерді де ең соңында үнсіз қалды.

Жүрегім қалай,десем?
-Жеті қыз сыятындай дейді)
-Жүрек жақсы,-деді.

Шаншыған себебі сол жүрек тұсым,яғни,сол кеудемдегі нерв талшықтарына суық тиген деді.Былай айтқанда,суық өткізіп алдым.

Шүкір ,-дедім.Әйтпесе ауырмаған жүректі ауырды ,-деп уайымдап, шынымен жүректі ауыртып алуым да мүмкін ғой)

Ауырмаңыздар,жақсылар!

Реакция қалдырсаңдар,бірдеңке айтамын.

ӘКЕ ЖҮРЕГІ

Ұстадың қаншама жыл қамшы қолға
Оянасың ұйқыңнан таң шығарда.
Көңілім алай- дүлей болушы еді,
Әке сенің жүрегің шаншығанда.

Ауылдан оқу үшін аттанды ұлың,
Несібем өлең боп тұр баққан бүгін.
Мен санап шыға алмайтын секілдімін,
Қанша мұң жүрегіңде жатқандығын.

Болар деп ауылымның дауылы -нұр,
Кетпейсің қалаға сен анығы бұл.
Кесек ет шаншығыандай сендік әке,
Менің де сау жүрегім ауырып жүр.

Жүректе кептеліп шер,тұрып өкпе,
Налимын тағдырға да,Құдіретке.
Ұғындым тіршіліктің ырғалаңы,
Жүк болып түсетінін жұмыр етке.

Астында қалмайын деп келекенің,
Арасында жүрмедім мерекенің.
Бидайдай сен дәріні місе тұтсаң,
Мен пақыр жылы сөзді ем етемін.

Үйілер қайғы-мұңның жанға бәрі,
Жігердің жасығаны- хәл жаманы
Жүрегіміз ауырса ,әке біздің,
Жүрегіміз тас болып қалмағаны.

Санжар Серікұлы Даярбек

Бүгін жүрек тұсым шаншып,мазам кетіп ,келесі өлеңді жаздым.

Адамның тамаққа,киімге транспортқа деген талғамы күннен күнге өсуде,
бірақ,өзіне деген талғамы сағаттап түсуде.

Мұздақ өмір❄️

Өзен болсам су толмай тандырыма,
Қаны кеуіп жүректің қалды мына.
Ақыретке күнім бұл тақылеттес,
Самарқаулық танытар барлығына.

Себепкері атандым әр мұңымның,
Қажеті жоқ билеудің,ән қылудың.
Тәтті талқан секілді болар деп-,ем,
Тас -талқаны шықты ма ,тағдырымның.

Пұшайман хәл -сорлылық екен Алла-ай,
Сүргендеймін күнімді бекер алдай.
Бір адамды жылаттым,көз жастарын,
Кірпіктері қиналды көтере алмай.

Мұздақ өмір жолымнан тайдыра алды,
Санамды сарсаң қылды ой күмәнді.
Қайда барып тәу етіп,тәубе қылам,
Қашан жуып-шайамын қай кінәмді?

Итырғылжын тірліктен қашып ары,
Кетсем,бәлкім,өксігім басылады.
Не теперіш көрінер маңдайыма,
Не ұжымақ есігі ашылады…

Жалғаннан бұл бұйыртса еншіні адам,
Сыбағамды алайын мен сұраған.
Алла құдай дамылсыз тіршілікте,
Жанымның тыныштығын берші маған.

Санжар Серікұлы Даярбек

Күткендеріңіз ақталды,-деп ойлаймын)
Бәріне рахмеет

Мен түсіндім

Мен түсіндім сенсіз ас батпайтынын,
Сенсіз жаным тыныштық таппайтынын.
Сен бар да уақыт сырғып өтетінін,
Сен жоқ та сағат мәңгі тоқтайтынын.

Ақ құсым-ау бағыма қонатұғын,
Махаббат бар жаныңда,жоқ ақылым.
Мен түсіндім біз сая тапқан жерлер,
Мен үшін киелі орын болатынын.

Мен түсіндім ,
жыр етер шатпағымды.
Мамыражай күн қылар ақпанымды.
Халқы көп ,адамы аз тас қаладан,
Өзімнің адамымды тапқанымды.

Мең мұңайсам,көңілің жабығарын,
Жайсаң қылар сөздерің табыларын.
Мен түсіндім жүрегім шаншығанда,
Сендік жүрек екі есе ауырарын.

Мен түсіндім жасырын ойларыңды,
Жүрегіме атыңды ойғаныңды.
Жазылмастан осы өлең,бұрын менің,
Тағдырыма жазылып қойғаныңды.

Мен түсіндім қос жүрек бір екенін,
Бір адам,бір адамды ұлы етерін.
Бақытымның еншісіне жұлынатын,
Махаббат -мұзды жарған гүл екенін.

Лайықпын ба,мен саған таң қаламын,
Түсінемін,ұғынам,аңғарамын.
Тек қинайды түсініп бәрін мұның,
Ақ жаныңды түсіне алмағаным.

Санжар Серікұлы Дарябек

Түнгі 00:00 -ге дейін оқырманым 120 адамға жетсе,өлең саламын)