Имом Муслим ривоят қилган бир ҳадиси шарифда Абдуллоҳ ибн Масуд розияллоҳу анҳу кечаларнинг бирида Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга таҳаждуд намози ўқиганини айтиб берадилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир ракаатга Бақара, Нисо ва Оли Имрон сураларини ўқиганлар.

Ҳа, Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам ибодатларига жуда ҳам ғайратли бўлганлар.
Айниқса, тунги намозларини узоқ ўқирдилар, ҳатто қиёмда узоқ турганларидан товонлари қавариб, оёқлари шишиб кетарди. Оиша онамиз бу ҳолатни кўриб:
“Нега бунчалик қиласиз, Аллоҳ сизни барча гуноҳларингизни кечириб қўйган бўлса” деб айтадилар.
У зот эса:
“Шунчалик бергани учун Аллоҳга кўп шукр этувчи бўлмайманми” деб жавоб қиладир.
Биздек турли ноз-неъматлардан емаганлар, тўйиб овқатланмас эдилар,
хонадонларида ойлаб қозон қайнамас эди. Бизлардаги каби қаторма-қатор кийимлари… йўқ эди.
Оддий фақирона ҳаёт кечирар эдилар. Лекин ўзлари бой бўлганлар. Ҳимматлари жуда юқори эди, эҳсон-садақалари кўп бўлган. Борини садақа қилиб юборардилар. Ҳатто сўрасалар, устидагини ҳам аямас эдилар.

Шундай бўлса-да, Аллоҳ берган (ҳидоят, нубувват, офият каби) кўплаб улкан неъматлари учун доим Аллоҳга қалби, тили ва бутун аъзолари билан шукр қилардилар.
Биз учун бунда кўп ибратлар бор.

Ибодатлари ҳақида Оиша онамиз сўралганларида, Пайғамбаримизнинг тунги намозларини сифатлаб, 4 ракатни шундай ўқирдилар, унинг гўзаллигини, узунлигини асти сўраманг…
Сизлар ундай қила олмайсизлар, деб айтардилар.
У зот ибодатларида жуда сабрли эдилар.

Бунда ҳам бизларга ибрат ва намуналар бор.

Энди рукуъ ва саждаларига келсак, ўзлари ўқисалар истаганидек узун қилардилар. Қиёмда туриб қироатни узун қилсалар, рукуъ ва саждаларида ҳам узоқроқ турардилар. Рукуъларида Аллоҳни поклаб, улуғласалар, саждаларида Аллоҳга дуо қилиб, кўп сўрардилар.
Лекин жамоа билан ўқисалар, намозларини қисқароқ қилардилар, шундай қилишга бошқаларни ҳам тарғиб қилардилар. Негаки, жамоат ичида ҳожатманд, бетоб, заиф кимсалар бўлади. Шундан рукуъ ва саждаларида ҳам одамларга малол келадиган қилиб узоқ турмас эдилар.
Одамларга ҳикмат билан муомала қилардилар.

Бунда ҳам барчамизга, айниқса, имомлар ва толиби илмларга ибрат ва намуналар бор.

Пайғамбаримизга Аллоҳ таолонинг кўп салоту саломлари бўлсин.
У зотга бу уммати ортидан улкан, мўл-кўл мукофотлар берсин.

🔈 АҲЗОБ СУРАСИ ТАФСИРИДАН 60-73-ОЯТЛАР

• Мадинада фитна қўзғовчилар ким бўлган?
• Кофирлар Аллоҳнинг раҳматидан маҳрум бўлади.
• Кўр-кўрона эргашиб кетавериш инсонга узр бўлмайди.
• Еру осмонлар бош тортган омонатни нега инсон кўтарди?

👤 Абдуллатиф қори
⬇️ 34.4 Мб
🕒 37:37 мин.
http://t.me/maruzalar

ВИТРДАН КЕЙИНГИ ЗИКР

Витр намозини ўқиб бўлгандан сўнг уч марта «Астағфируллоҳ» дейилмайди, балки Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ворид бўлган ушбу зикрни уч марта ўқилади.

كان النبي ﷺ يقول إذا سَلَّم من الوتر:

سبحان الملك القدوس،

سبحان الملك القدوس،

سبحان الملك القدوس،

ويمدها في الثالثة قليلًا،

زاد الدارقطني بإسناد صحيح:

رب الملائكة والروح.

Жаноби Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам витр намозини ўқиб бўлганларидан кейин уч марта:

СУБҲАНАЛ МАЛИКИЛ ҚУДДУС

СУБҲАНАЛ МАЛИКИЛ ҚУДДУС

СУБҲАНАЛ МАЛИКИЛ ҚУДДУС

РОББУЛ МАЛАИКАТИ ВАРРУҲ

деб учинчисида овозларини бир оз кўтарар эдилар.

Маъноси:

Муқаддас, муборак, улуғ подишоҳи оламни, Малоикалар ва Жаброилнинг Парвардигори бўлмиш Аллоҳни Унинг Зотига лойиқ бўлмаган барча камчиликлардан, ҳар қандай нуқсонлардан поклайман, демакдир.

Ҳадисни Абу Довуд ва Дориқутний ривоят қилган.

Жалол Иброҳим.

Нега ибодатларга улкан савоблар ваъда қилинади?

ҚАЛБНОМА
4-ҚИСМ.
АЛЛОҲ ГУНОҲИНГИЗНИ МАҒФИРАТ ҚИЛИШИНИ ИСТАЙСИЗМИ?..
Ҳаммамизни соғ-саломат Рамазон ойига етказган Аллоҳга ҳамду санолар айтамиз.
Азиз биродарлар!
Рамазон ойи кириб келгани муносабати билан «Қалбнома»нинг иккинчи ва учинчи қисмларини кейинга қолдириб, ушбу дарсни тўртинчи қисмдан бошладик.
Тез кунларда иккинчи ва учинчи қисмлар ҳам сиз азизларга етиб боради, инша Аллоҳ.
Жалол Иброҳим.

Шайх Абу Ҳомид Ғаззолий раҳимаҳуллоҳ айтади:

“Аллоҳ таоло бир бандасини яхши кўрса, уни фазилатли кунларда солиҳ амаллар билан банд қилиб қўяди.
Агар ёмон кўрса, яхши кунларда ёмон ишлар билан ўралаштириб қўяди. Бу эса унга берадиган азоби янада оғриқли ва унга ғазаби қаттиқроқ бўлгани учун. Бу билан у кимса вақтидаги баркотдан маҳрум бўлади, замон фазилатини поймол қилган саналади”.

[Эҳё улум ад-дин, 188-бет].

Рамазондаги қулай фурсатларни қўлдан бой бермайлик. Яхши бўлмаган, гуноҳ ишлар билан машғул бўлиб қолмайлик.