وقتی نسا بهم میگه توت فرنگی خودم رو شبیه این عکس‌ها می‌بینم.

یه سری ایده برای پرفورمنس و فیلم توی سرم هست که حداقل تا هفت سال آینده اجرایی نمیشه و هیچکس نمیتونه بفهمه عجب مغز متفکر و آدم خارق‌العاده‌ای هستم:(

مثل اینکه پایتخت روزهای تکرار نشدنی‌ای رو می‌گذرونه.
فردا هم من توشم و هم رونالدو!

یعنی اگر منِ هنرمند، به اون ماهیتِ شیداییِ عشق دست پیدا کنم که معشوق خودم رو در خودم منعکس کنم و درواقع، تبدیل به اکویی از اون بشم و بعد از طریق جنبه‌های نارسیس‌گونه، تبدیلش کنم به یک انعکاس که خودم رو درش می‌بینم، پس معشوق تبدیل به صوت می‌شه.

پس بله! از نظر من، اگر هنرمند به قدری شیفته و فریفته‌ی معشوق باشه، معشوق رو ابتدا در خودش و بعد در آثارش منعکس می‌کنه و درواقع، معشوق رو به «صوت» تبدیل می‌کنه. =)))

امروز تصمیم داشتم صبح زودتر بیدار شم که خوابم درست شه و تا الان سه راند و معادل با ۱۴ ساعت خوابیدم.

??

Super no

دلم دوغ و گوشفیل میخواد.