- آن‌که باید ببیند؛ می‌بیند.

عاشقانت می‌فروشند عیش را غم می‌خرند.

- خطر زمانی است که گمان کنیم آن‌قدر که باید می‌دانیم و به آن‌جا که باید رسیده‌ایم و نیازی به حرکت نداریم؛ این ایستادن آغاز سقوط است.

- ما آدم بزرگ‌ها هم گاهی مثل بچه‌ها چیزی را می‌خواهیم که به صلاح‌مان نیست؛ مثل همان بچه‌ها بعد از به دست نیاوردن قهر می‌کنیم؛ گلایه می‌کنیم؛ زمین و زمان را بهم می‌ریزیم تا به زور به دستش آوریم؛ به گمانم ما هم مثل همان بچه‌ها حواس‌مان نیست؛ حواس‌مان نیست که آن بزرگ‌تر بیشتر از ما حواسش به ما هست؛ که خدا صلاح ما را از خودمان بیشتر می‌داند؛ کاش به همین یک جمله ایمان داشتیم؛ همین.

خودمانیم کسی جز تو نفهمید مرا

ما به هجرتی درونی نیاز داریم.

مبادا مسیر ما را از مقصد غافل کند.

دلم به حال خودم و این دوری می‌سوزد؛
شب‌های جمعه بیشتر.

همه کتاب‌های خوب هم نه؛ فقط عمری باشه که کتاب‌های نخونده کتاب‌خونه خودم هم بخونم از خدا ممنونم.