Այնքան մաղձ կա իմ սրտում, այնքան դառնություն.
Ես միայն վիշտ եմ տեսել, և թախիծ, և թույն...
Համայնական էր թեկուզ կյանքը մեզանում-
Ամեն ոք շուրջս,սակայն, իր թելն էր մանում...
Ես էլ, մենակ, մանեցի իմ թելը կյանքում-
Ինչքան որ ուժ ունեի- անխոնջ ու անքուն:
Թույն շահեցի սակայն ես վաստակիս համար-
Եվ մնացել եմ այսպես դառնացած հիմա...

Ի՜նչ տրտում են զանգերը, քո՜ւյր, մայրամուտի,—
Զանգերը թաց ու ցողաբո՜ւյր մայրամուտի...

Ահա կույսերը գնում են աղոթելու.
Սգահանդես, տրտում թափոր մայրամուտի...

Լուսամփոփի պես կախվել է երկինքը բիլ
Հոգուս վրա — օ, սո՜ւրբ անդորր մայրամուտի...

Եղիշե Չարենցը (Եղիշե Սողոմոնյան) ծնվել է 1897թ. մարտի 13-ին Կարսում: Ծնողները ծագումով Մակու քաղաքից էին, ահա թե ինչու նա իրեն անվանում էր Բանաստեղծ՝ ծնված Մակու քաղաքում: 

Հովհաննես Թումանյանը մեկն էր այն երջանիկներից, որոնց հոգեկան հմայքը, տաղանդի պարզությունը այնքան էր զորավոր, որ ճեղքում էր ամեն մի արգելք ու պատնեշ, հասնում էր ուրիշ սրտերի խորքը, դառնում էր հանուր ու մարդկային։

Եղիշե Չարենց

Թումանյան… նաիրյան խոսքի նահապետ, կախարդ, հրաշք, անկրկնելի հանճար, զարմանալի զարմանք:

Եղիշե Չարենց

ԱՅՍՕՐ ԱՄԵՆԱՅՆ ՀԱՅՈՑ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾ
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻ ԾՆՆԴՅԱՆ ՕՐՆ Է