Бүгін жұмыста отырсам, тәттілерін ұстап, бір кісі келді. Стористеріме реакция жібереді, белсенді оқырман. Мен анау айтқандай блогер емеспін, бірақ сондай инста-таныстарым бар. Қазан айында саяхатқа байланысты бір-екі сұрақтарына жауап бергем, соған рахмет айтып, танысқысы келген екен. Қазаннан бері жолым түспеді дейді. Мен аң-таң. Рахмет айтып, алғыс білдіріп жүретін адамдарды бұрыннан жақсы көрем. Мына кісіге тіпті риза болдым. Өмір деген қызық негізі :)

Ауылдан бір шаруаларымен ата-анам келді. Тойлары болғанына ертең 33 жыл толады. Үйден кешкі ас, тәттімен шай ішіп, әкемнің әзілдеріне күлдік. Анамның шашын бояп, әкемнің тырнағын алып бердім. Осы сәттердің өзі - үлкен бақыт.

Былтыр бір асабаның видеоларын ректен көріп қалып жүрдім. Әзілдері өзіме өтті. Сосын “осы басқарған бір тойға барсам” деп ойлап қойғам. Сәуірде үш күн қатарынан тойлар бар: үш досым да сол асабаны жалдап қойыпты. Құдай “ал саған керек болса” деді ме екен.

Қазақстандық әндер инстадан жоғалғалы сторис салғым келмей жүр.

Таңертең жұмыспен іс-шараға бара жатсам, әкем жазды: “операцияға кеттім” деп. Бүгін папаға жүрекке ота жасалды. Көптен күтіп, уайымдап жүр едік. Аллаға шүкір. Енді ем болсын деп тілейміз.

Көп адамдармен жұмыс жасап, байқағаным, қазақтарда өз тілін төмен санау әлі бар. Қазақша сөйлеп тұрған маманға “мынауың бірдеңе біле ме” дегендей күмәнмен қарап, орысша сөйлесең ғана, адам қатарына қосатындар бар. Бұл да бір комплекс шығар.

Пәтер алғанымызға бүгін бір жыл. Ипотеканың да бір жылы өте шықты. Уақытынан ерте жауып тастасам екен деп армандап жүрген жайым бар.

У каждой ситуации есть «год спустя». Что я буду думать об этом год спустя?! Буду ли вообще вспоминать? #ғаламтордан

Балаларыңыздың қиялын шектемеңіздер. Қазіргі балалар мүлде бөлек. Ойлау жүйесі де, өздерін бағалауы да ерекше. Армандап, жақсылыққа ұмтылып тұрған баланың қанатын қайырудың қажеті жоқ.

Біреу не істеп жатқаныңды біле тұра “не істеп жатсың?” деп сұраса, “жүк астына жапа жиып жатырмын” деңдер. Миы қорытпай қалсын.