- واقعا متنفرم از وقتایی که یادت میره چقد دوست دارم و هر جور دلت میخواد باهام رفتار میکنی.
کاش بفهمی تاثیر حرفات اینقد زیاده که میتونه منو به بیراهه بکشونه.

شما ها همون انیمه برازندتونه??

My skin care routine? I cry every
night bcs salt is good for skin

نمیدونم فقط فکر میکنم خیلی قشنگ بود?

+بدبختیات و بگاییات از کجا شروع شد؟
-ازونجایی‌که حوصلم‌سررفت

بهارِ من؛
فرشته‌ی کوچولو
فکر میکنم که فردا روزیه که تو زمینی میشی درسته؟!
تولدت خیلی خیلی مبارکم باشه
آرزو میکردم که کاش حداقل یکی از روزهای تولدت پیشت باشم و باهمدیگه تولدتو جشن بگیریم،
نمیدونم که طی چه مدت زمانی میتونم دوباره ببینمت،
پروازِ شماره‌ی 103 شما کلییییی بغل به من بدهکار هستید کی میخواین بیاین و بدهی هاتونو با من صاف کنید؟!
تو قشنگ ترینی
هرچی صفت خوبه مال توعه
تو نیروانایِ منی
خواهرِ منی
سولمیتِ منی
باتو همه چیز شیرینه مثل حرفات
حتی شکلات صددرصد تلخم باتو همیشه شیرینه
تو همون کاپ کیکی هستی که نمیخوام تموم بشه
بودنت بویِ کروسان هایِ فرانسوی و آیس آمریکانو میده
تو به اندازه‌ی قشنگی رنگین کمون بعد از بارون واسه‌ی من قشنگی
چقدر زود بزرگ شدی،
بهاری که تویِ ???????? ???? گالریمه الان یک سال بزرگتر شده
این بهار متولد شده با کلی تجربه و خاطره
انگار همین دیروز بود که باهم سرکلاس حاضر میشدیم
انگار همین دیروز بود که التماست میکردم امتحانمو جواب بدی
انگار همین دیروز بود که واسه آخرین بار بغلت کردم
انگار همین دیروز بود که باهم تلفنی حرف زدیم و کلی غیبت کردیم
چقدر سریع گذشت..
چقدر سریع گذشت وقتی گفتی ملیکا دارم سوار هواپیما میشم
چقدر سریع گذشت وقتی گفتی ملیکا دارم میرم مدرسه‌ی جدید تویِ کشور جدید و کلی استرس دارم
چقدر سریع گذشت که دوستایِ جدیدی پیدا کردی
همشون گذشت؛
کلی اتفاق رو باهم پشت سر گذاشتیم
از کلی آدم های مختلف رد شدیم
مراقب خودت باش توت فرنگیِ کوچولو :)
دوست دارم و متاسفم که پیشت نیستم تا باهم شمع هاتو فوت کنیم :)
متاسفم که اونقدری پیشت نبودم تا باهم عکسایِ زیادی داشته باشیم :)
تولدت مبارکِ ملیکا باشه
?؛

ام وی آمیگدالا فقط یه موزیک ویدیو نبود ، در واقع تمام ثانیه هایی که حس کردم من هم پشت اون در گیر کردم رو بهم یادآور میشه.منی که پر از تناقضه ، اتفاقات و سردرگمی هایی که میخواد من تمام وقت خودم رو قفل تختم کنم و چشم های خیسم رو ببندم ، منی که حرف های زیادی رو شنیده و همه ی اونا جمع شده توی قلبش ، منی که هربار بعد از تمام نرسیدن ها میخواد یک بار برای همیشه خودش رو به یه خواب اجباری برسونه.میدونی من پشت در افکار بی نهایتم که لبریزشد از تلاش های نکرده و شد مسیری که پر از جنگه ، شد دردی که هرشب قبل خواب مثل پرده ی سینما تازه پخش میشه.حالا این بین یه شخصیت از من وجود داشت که بازهم میخواست ادامه بده پس پشت در اون اتاق تمام تلاشش رو میکنه که در رو باز کنه.دلش میخواد شخصیت دومش خوشحال باشه و رویاش رو هرچقدر که سخت ادامه بده و آمیگدالا رو فریاد میزنه.در باز میشد ؟

من متنفر بودن از آدمارو بلد نیستم
فقط برام بی اهمیت میشن،دیگه نگرانشون نمیشم،دیگه اهمیت نمیدم کجا میرن،چیکار میکنن،با کی میرن،همین.