*۱۳۰۷۵-عَلِیُّ بْنُ مُوسَی بْنِ طَاوُسٍ فِی الْإِقْبَالِ عَنْهُ ع قَالَ مَا مِنْ عَبْدٍ یَصُومُ فَیَقُولُ عِنْدَ إِفْطَارِهِ.

Hz. Peyğəmbər (s.ə.a.s) buyurub:

– Oruc tutan hər bir bəndə iftar etdiyi vaxt belə desə, anası onu dünyaya gətirdiyi gündəki kimi günahlarından çıxar (paklanar):

یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ أَنْتَ إِلَهِی لَا إِلَهَ لِی غَیْرُکَ اغْفِرْ لِیَ الذَّنْبَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظِیمَ إِلَّا الْعَظِیمُ إِلَّا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ.

"Ya Əzimu, ya Əzim. Əntə ilahi, la ilahə li ğayruk, iğfirliyəz-zənbəl-əzim. İnnəhu la yəğfiruz-zənbəl-əzimə illəl-əzim"

"ey əzəmətli Allah, ey Əzim. Sən mənim Allahımsan. Səndən başqa ilahım yoxdur. Mənim böyük günahlarımı bağışla. Həqiqətən, böyük (əzəmətli) günahları Əzim olan Allahdan başqa heç kim bağışlaya bilməz".

"Vəsailuş-şiə", hədis: 13075*

https://youtube.com/shorts/BcVhqW99RVc?si=vejL-1ZuKcRRzD4H

YouTube

Musiqinin insan'a zərərləri - Fuad Pənahlı

*أحكام القنوت
آية الله العظمة وحيد خراساني
" توفيهول المسايل" الصفحة ١٩٤

Məsələ: 1126. Bütün vacib və müstəhəbb namazların ikinci rükətin qiraətindən sonra və rükudan əvvəl qunut oxumaq müstəhəbbdir. Şəf’ namazında əhvət budur ki, mətlubiyyət-rəca qəsdilə qunut oxunar. vətr namazının bir rükətli olmasına baxmayaraq, rükudan öncə qunut oxumaq müstəhəbbdir. Cümə namazının hər rükətində bir, ayət namazlarında beş, fitr və qurban bayramı namazında birinci rükətdə beş, ikincidə dörd qunut vardır. Vacib ehtiyat budur ki, fitr və qurban bayramı namazlarında qunut tərk olunmasın.

Məsələ: 1127. Qunutda əlləri üzün müqabilində tutmaq, onların içini səmaya tərəf tutmaq və bir-birinin yanında saxlamaq, baş barmaqdan savayı digər barmaqları bir-birinə yapışdırmaq və əllərin içinə baxmaq müstəhəbbdir.

Məsələ: 1128. Qunutda hər hansı bir zikr, dua, münacat dilə gəlsə, hətta bir dəfə «Subhanəllah» kəlməsi də deyilmiş olsa, kifayətdir. Yaxşı olar ki, bu zikr deyilsin:

لاَ اِلـٰهَ اِلاَّ اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ، لاَ اِلـٰهَ اِلاَّ اللَّهُ العَلِيُ
الْعَظِيمُ، انَسُبْحَ اللَّهِ رَبِّ اتِوَالسَّمَ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْاَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيْهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرشِ الْعَظِيْمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الَمِينَالْعَ

«La ilahə illəllahul-həlimul-kərim, la ilahə illəllahul-əliyyul- əzim. Subhanəllahi Rəbbis-səmavatis-səb’i və Rəbbil-ərəzinəs-səb’i və ma fihinnə və ma bəynəhunnə və Rəbbil-ərşil-əzim. Vəl-həmdu lillahi Rəbbil-aləmin».

Məsələ: 1129. Qunutu ucadan oxumaq müstəhəbbdir. Lakin şəxs namazı camaatla qılsa və İmam camaat onun səsini eşidərsə ucadan qunut oxuması, məkruhdur.

Məsələ: 1130. Əgər bir şəxs qəsdən qunutu oxumasa qəzası yoxdur. Lakin yaddan çıxarsa və rüku qədərində əyilməmiş yadına düşərsə, qalxıb qunut oxumağı müstəhəbbdir. Əgər rükuda yadına düşərsə, bu surətdə rükudan sonra onu qəza etməsi müstəhəbbdir. Əgər səcdədə yadına düşərsə, müstəhəbbdir ki, namazın salamından sonra onu qəza etsin.

Ayətullah Əl-Uzma Vəhid Xorasani "Tovzihul Məsail" səh.194*

«۶»- لی، [الأمالی] للصدوق الْقَطَّانُ عَنِ السُّکَّرِیِّ عَنِ الْجَوْهَرِیِّ عَنْ عُمَیْرِ بْنِ عِمْرَانَ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ عِمْرَانَ النَّخَعِیِّ عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ خِرَاشٍ عَنْ حُذَیْفَةَ بْنِ الْیَمَانِ قَالَ: رَأَیْتُ النَّبِیَّ صلی الله علیه وآله آخِذاً بِیَدِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام وَ هُوَ یَقُولُ یَا أَیُّهَا النَّاسُ هَذَا الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ فَاعْرِفُوهُ فَوَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّهُ لَفِی الْجَنَّةِ و مُحِبِّیهِ فِی الْجَنَّةِ وَ مُحِبِّی مُحِبِّیهِ فِی الْجَنَّةِ.

Allah Rəsulu (s.ə.a.s) İmam Hüseynin (ə) əlindən tutaraq buyurdu: "Ey insanlar! Bu, Hüseyn ibn Əlidir (ə). Onu tanıyın! Canım əlində olana and olsun ki, həqiqətən, Hüseyn (ə) cənnətdədir, Onu (ə) sevənlər cənnətdədir və Onu (ə) sevənləri sevənlər də cənnətdədir!"

Əllamə Məclisi (r.ə); "Biharul-Ənvar"; c. 43; səh. 262

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ اَلصَّفَّارُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَ قَائِمَ أَهْلِ بَيْتِي وَ هُوَ يَأْتَمُّ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ قَبْلَ قِيَامِهِ وَ يَتَوَلَّى أَوْلِيَاءَهُ وَ يُعَادِي أَعْدَاءَهُ ذَلِكَ مِنْ رُفَقَائِي وَ ذَوِي مَوَدَّتِي وَ أَكْرَمُ أُمَّتِي عَلَيَّ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ .

Allah Rəsulu (s.ə.a.s) buyurub:

"Xoş o kəsin halına ki, mənim Əhli-beytimin Qaiminin (ə.f) qeybəti dövründə qiyamından öncə ona iqtida edə, onun dostları ilə dost ola və düşmənlərinə düşmən ola. O kəs mənim dostlarımdandır. Məvəddətimə layiq olan şəxsdir. O, Qiyamət günü mənim üçün ən hörmətli şəxsdir".

Şeyx Səduq r.ə "Kəmaluddin və Təmamunnimə"; cild 1; səh 286.