چشمایی رو داشتی که تا ابد تو رو نگاه می‌کرد، لبایی رو داشتی که جز تو کسی رو نبوسیده بود، بدنی که جز تو دستای کسی لمسش نکرده بود و قلبی که می‌خواست تو تا ابد توش باشی؛ ولی الان فقط یه کون داری که برام لق شده.

رو به سوی آن بخش از وجودم کردم که هیچکس را دوست نداشت و در همان‌جا پناه گرفتم.

-آلبر کامو

برگشت بهم گفت : خوشم میاد ازت
آدمی برات خط بخوره دیگه خط خورده.
برگشتم بهش گفتم: میدونی با چه مکافاتی خطش میزنم؟
میدونی چقدر با خودم میجنگم؟
چقدر تیکه تیکه میشم؟
چقدر اشک میشم.
ولی خب اره
وقتی خط بخوره دیگه تموم شده.
دیگه راه برگشتی نیست.

از وقتی شب‌ها قبل خواب نیم ساعت مدیتیشن میکنم حالم بهتره!

امروز کشف کردم اگه پادکست بزارم گوش بدم و چشمام رو با چشم بند ببندم خوابم میبره، فکر کنم مشکل بی‌خوابیم حل شد.

شروع کردم خیلی سخته، سخت‌ترین قسمت ماجراست.

وقتی سطح عشق‌مان به خودمان، به قدر کافی باشد خیلی راحت می‌توانیم به دیگران «نه» بگوییم و دیگر دیوانه‌وار سعی نخواهیم کرد دیگران را راضی نگه داریم.

نوجوون که بودم تو کمد لباسم رنگی جز مشکی پیدا نمیکردی، الان تنها چیزی که بین لباسام پیدا نمیشه رنگ مشکیه!
هر چی سنم داره بالاتر میره، روحیمم لطیف‌تر میشه و کودک درونم بیدارتر.