هم‌صحبتیم و ما را از یک‌دگر خبر نیست
عنقا چه وانماید گر شد دچار عنقا

بیدل دهلوی

برکش به گیسوان خود از چاه شب مرا
تا صبح صادق از دل ظلمت سرک کشد
لبخند زن که بر در و دیوار اختناق
لبخند ماه طرح هزاران ترک کشد

تا سر کنم بلندتر از بیرق ظفر
برکش به گیسوان خود از چاه شب مرا
بعد از خروسخوان نهایی علی‌الطلوع
بنشین به اسپ همت و بنشان عقب مرا

اسب مراد زین کن و صد پشته آرزو
با یک نظر برآور و بار سمند کن
برکش به گیسوان خود از چاه شب مرا
آزادی! ای منیژه‌ی بیژن‌بلندکن!

از یک طرف تبار به بیژن رسانده‌ام
از یک طرف رسیده به یوسف نسب مرا
گرگینم از یمین زده گرگانم از یسار
برکش به گیسوان خود از چاه شب مرا

سیدحامد احمدی

چنان ز عکسِ رخِ دوست دیده پرگل شد
که شاخِ هر مژه آرامگاهِ بلبل شد

کلیم همدانی
@zakhme_bz

زندگانی بلوغ بی یاری است
رفته رفته غریب خواهی شد

محمد سهرابی
?@byadgar

موشکافی‌ها در آن اندام زیبا کرده‌ام
تا کمر را در میان زلف پیدا کرده‌ام

کلیم کاشانی

?@byadgar

کجا الوان نعمت زین بساط آسان شود پیدا
که آدم از بهشت آید برون تا نان شود پیدا

بیدل

?@byadgar

غم نیست گر به خنجرِ کین می‌کُشد مرا
بهرِ رقیب می‌کشد؛
«این می‌کشد مرا»

شرف‌جهان قزوینی

?@byadgar

ای اشک هرچه ریزمت از دیده زیر پای
بینم که باز بر سر مژگان نشسته‌ای

علی اشتری

?@byadgar

شیفته شو دلا یکی عارض دلفروز را
رشک حیات خضر کن زندگی دو روز را

طالب آملی
?@byadgar