صادق هدایت جمله خیلی قشنگی داره : میگه که "اندوه که از حد بگذرد جایش را میدهد به یک بی‌اعتنایی مزمن، دیگر مهم نیست بودن یا نبودن، دوست داشتن یا نداشتن، آنچه اهمیت دارد یک کشتار خوفناک حسی است که دیگر تو را به واکنش نمیکشاند و در آن لحظه در سکوت فقط نگاه میکنی و نگاه میکنی ...!

ولی هر موقع که حالم بد میشه
مرور صحبتام با دوستایی که بهم انرژی مثبت دادن حالمو خوب میکنه:)

شاید دلم برای خودم تنگ شده
برای منی که دیگه اون آدم سابق نیستم
برای منی که خودمو گم کردم لای دغدغه هام
مابین افکارم غرق شدم و نفهمیدم کجای زندگی خود واقعی مو جا گذاشتم :)

فقط میدونم که خوب نیستم:)

بازم نمیدونم تنگ چی

به طرز عجیبی دلم تنگه

انقدری این آهنگ قشنگه که نمیتونمششش:*)

اونجا که صائب تبریزی میگه :

جهان به مجلسِ مستانِ بی‌خِرد مانَد ..
که در شکنجه بوَد هر کسی که هشیارست

??