Адашиб бораман бу тинч шаҳарга,
Мени қаршилайди тераклар, толлар.
Кўчани уйғотиб сокин саҳарда
Қайгадир боради саҳархез чоллар.

Баҳор кўчабоғда айланар синчков —
Яшашга ким қобил?— ўтказар кўрик.
Қуриган олмани кесади биров,
Шундоқ кўз олдимда гуллайди ўрик.

Ёлғиз чой ичаман.
— Келинг, эй меҳмон!
Қўлимни кўксимга қўяман: — Раҳмат!
Биламан, илтифот озгина ёлғон,
Аммо дилга ёқар бу содда шафқат.

Дўкончи жувонлар кулишар майин,
Ҳазил тушунишар жиддий сўзимни.
Кейин...Бир дераза ортидан — тайин!—
Мен кўриб қоламан сенинг кўзингни.

Учиб ўтиб кетар орадан йиллар...
Бир куни мен сенга бераман савол:
— Ёдингдами, ўша тинчгина шаҳар,
Қатор-қатор терак, қатор-қатор тол?

— Тол? Терак? Қаерда?— Ўйга толасан...
Мен сени қийнайман:— Эслагин бир бор
Кўрмагансан, аммо эслаб қоласан,
Терак қатор-қатор... Тол қатор-қатор...

Аччиғинг чиқади:— Ҳар кун шу аҳвол!
Ухлайман. Чироқни қўйсанг-чи тўсиб...
"Қатор-қатор терак... Қатор-қатор тол..."
Мен шеърлар ёзаман шу кеча ўксиб.

(c)Усмон Азим

Бизни чалкаштирди соат миллари,
Соатинг тўхтади ўн йил муқаддам.
Ўн марта айланди менинг йилларим.
Сен ўн йил кечикиб келдинг, Муҳаррам.

Ҳаво қуюқ эди. Кеча бежон, кенг...
Ҳеч умид йўқ эди ойдин рўзимдан.
Вақтга (ўн йил аввал) келолмадим тенг,
Вақт учди ажратиб мени ўзимдан.

Бир сўзим бор эди — у сўз тўзиди,
Бир ўйим бор эди — қуриди у ўй.
Сен келдинг эритиб йиллар музини,
Қаршимда бир олам турар баҳоррўй.

Бесабр боқурсан, нотинч боқурсан,
Уйқу бермагайсан шеърлар ёздириб.
Бормасам — оламни ўтда ёқурсан,
Кўзларинг қалбимга кирар бостириб.

Тоқат қил. Шоширма, Мен бораяпман.
(Пойимдан нур каби оқа бошлар Ер).
Кетмагин. Мен сендан ўн йил нариман.
Ўн йилдан ўтишга ўн дақиқа бер...

(с)Усмон Азим

​Мендек зерикканга ўхшайди кузак,
Мусича сингари  оғир хўрсинар.
Бизни баҳорларда адаштирган қиз,
Сарғайган боғимиз келиб кўрсинлар.

Хазонлар  -  ошиқлар қабристонига,
Умидини кўмиб қайтар турналар.
Самода  юрагим  суратин чизиб,
Сизнинг исмингизни айтар турналар...

Бизни бу бекатда ҳеч ким танимас,
Ҳаёт - мен кўришни истамаган туш.
Биламан қайдадир турибсиз илҳақ,
Сочингиз елкандек ёйиб фаромуш.

Кимнидир, ненидир кутдим ишониб,
Осмонга термулиб ўтдим теракдай.
Хазон бўлиб ҳамки кетолмаяпман,
Гўёки ҳалиям сизга керакдай...

Япроқдек омонат тебранади дил,
Тамаки тутатар яна ғолиб куз.
Дунёни бир гўзал рангга бўярдим,
Афсус, сиздан олдин куз келди, афсус...

(с)Шуҳрат Ориф

“Кузни севасизми? - деди аёл. – Келса,
кузда роса кезамиз ҳали.
Бирга томоша қиламиз.
Жуда гўзал бўлади куз.
Йўқ, фақат сариқдан иборат эмас кузнинг ранги.
Сариғи - юз турфа.
Қизғиши - минг хил.
Қирмизи – минг хил.
Жигарранг баргларни ҳам топасиз.
Қон бўлган жигардай...
Ўшанда ҳувуллаб қолади юрак. Сизни соғинаман ўшанда.
Ёнимда турсангиз ҳам сизни соғинаман.
Ёнимда туриб, олисларда бўлсангиз ҳам сизни соғинаман.
Ёнимда бўлмасангиз ҳам...”

Шундай деди бир аёл
баҳорнинг энг
гуллаган чоғида.

“Қачон айтган эди бу гапларни? – ўйлади эркак.
– У ҳозир қаерда?
Қачон кўрган эдим?
Яна учрашганмидик?
Нега уни соғинганим соғинган?
Ёнимда бўлмаса ҳам,
нега уни соғинаман?
Ёнимда эдими ё?
Ҳозир ҳам ёнимдами?
Ёнимда туриб, олисларга юрганмикан эҳтимол?..”

Тақдир чалкашиб кетган.

Куз эса худди ўша аёл айтгандай:
ҳатто жигарранг барглар ҳам бор.
Қон бўлган жигардай...

(c)Усмон Азим

баъзилар сени ўзлари учун севадилар, мен эса сени сен учун севаман.

Мен сенга осмонни келтирдим, севгим,
Анов икки тўзғин булути билан,
Нимта ойи билан,
Ҳудуди билан —
Мен сенга осмонни келтирдим, севгим.

Мен сенга баҳорни келтирдим, севгим,
Ёмғирлари билан,
Селлари билан,
Гулларни уйғотган еллари билан —
Мен сенга баҳорни келтирдим, севгим.

Мен сенга саодат келтирдим, севгим,
Кўнглинг равшан бўлсин —
Чироғи билан,
Бедорлиги билан,
Чарчоғи билан —
Мен сенга саодат келтирдим, севгим.

Сенга бир тинч дунё келтирдим, севгим.
"Мана, олгин, дедим,
Ҳамма нарса тахт —
Мана бу меҳрдир,
Мана бу-чи — бахт..."
Сенга бир тинч дунё келтирдим, севгим.

Севгилим, подшоҳлар сендай сахиймас —
Менга баҳори йўқ куз келтирдинг сен.
Яна осмони йўқ рўз келтирдинг сен,
Севгилим, подшоҳлар сендай сахиймас.
Қатра иқболи йўқ куз келтирдинг сен.

Энди иккимизда ҳамма нарса бор!
Қани, кетдик, жоним,
Бел букилгунча,
Томир узулгунча,
Жон тўкулгунча...
Яшашга иқрормиз, ўлимга иқрор.

(с)Усмон Азим

Сен кетиб борасан дарахтлар аро,
Кичрайиб борасан, тораяди йўл.
Сенга оқ кўринган бу йўллар қаро,
Енгил тин оласан кенгаяр ўнг-сўл.

Шамолда сочларинг пастлар-баландлар,
Шамолда сочларинг — қушнинг қаноти.
Сен учиб борасан — пастлар баландлар,
Баландлар пастлайди, эркин ҳаётинг!

Ўзимга лаънатлар ўқийман бот-бот,
Мен сенга ҳаваслар қилурман, эркам.
Сенга қуролмадим гўзал бир ҳаёт,
Ўзимга зиндонлар қаздим… жуда кам!

Елкангни шамоллар силкитар нега,
Нега кўйлагингни ўйнар бешафқат?!
Шамолда михланиб қарайман сенга,
Шамолда қўлларинг силкинмас фақат.

(с)Йўлдош Эшбек

Намозшомда кулбамга келгин,
бундай макон йўқдир дунёда...
Руҳи кўкдан тушмас ва лекин
машойихлар ётар бўрёда...

Намозшомда кулбамга келгин
шол тўшайин остингга рангин
Сен-да бир Сўз, бир Сано дегин,
Охиратга чорлар муаззин...

Намозшомда кулбамга келгин,
нам деворда ёнар ой нури,
бир ривоят сўйлайди ғамгин
қаландарнинг бенишон гўри...

Намозшомда кулбамга келгин,
бир бор боққил тўлган жомларга...
Жисмингни қўй Руҳ бўлиб кетгин
номозшомдан номозшомларга...

(с)Асқар  Маҳкам

Кўп кезма дарахтзор боғлар ичинда,
Дарахтлар дил дўстинг бўлолмас сенинг,
Чорласанг келолмас, ёниб қучолмас,
Сен фақат менинг бўл, меники, менинг.

Кўп қолма жаранг сув булоқ бўйинда,
Булоқ ҳам дил дўстинг бўлолмас сенинг,
Қайнашим чашмадан теран жойдандир,
Сен фақат менинг бўл, меники, менинг.

Кўп титма муҳаббат китобларини,
Китоблар дил дўстинг бўлолмас сенинг,
Бу ишқнинг тарихи менинг қалбимда,
Сен фақат менинг бўл, меники, менинг.

(с)Омон Матжон